เพื่อสนองตอบสำรับท่านที่ต้องการคำ/ความผูกแขนผูกฝ้ายในงานพาแลง ในลักษณะเป็นคำกลอนม่วนๆ เลยนำมาลงให้พี่น้องจดจำเอาไปท่องไว้ว่ายามผูกคอ โอ๊ะผูกแขนกันซั้นดอก ช่วงนี้นำเสนอ ๑ บทก่อนเด้อ
@ฝ้ายเส้นนี้กูได้มาแต่เวียงซัย ไหมเส้นนี้กูได้มาแต่เวียงแก้ว ผูกให้แล้วอยู่ซุ่มกินเย็น ผูกแล้วหายเคราะห์เข็นโรคาพยาธิ ผูกแล้วเป็นนักปราชญ์ครูบาอาจารย์ ผูกแล้วโซคแล้วหมานบ่มีอึดอยาก ผูกแล้วมิตรสหายมากคนหุ่มคนหอม คือดั่งดอกไม้จอมพูสีสง่า พระจึ่งให้กูว่า สัพพะพุทธานุภาเวนะ สัพพะธัมมานุภาเวนะ สัพพะสังฆานุภาเวนะ สัพพะโสตถีภะวันตุเตฯ
Bookmarks