น้องหล่าขาร็อค
สาวใสวัยรุ่นร้อง .................Pop dance
ลืมทิ่มเสียงพิณแคน.............เก่าจ้อย
กีต้าร์เข่ามาแทน.................ของเก่า
วอนหล่าขาร็อคน้อย.............อย่าทิ้ง...หมอลำ
ตามสมัยแท่น้อง...................คนไค
เบิ่งแต่งโตคือวัย...................ส่ำน้อย
ยุคสมัยเปลี่ยนไป.................เดิมเก่า...เจ้าลืม
ตามอย่างหลายจนคล้อย.........ทิ่มไต้...ตอตำ
ศิลปวัฒน์แต่ดั้ง....................เดิมกาล
มวลหมู่คนอิสาณ..................ก่อนกี้
คิดค้นสะสมผ่าน...................ถ่ายสู่...รุ่นหลัง
ยังจนซู่มื่อนี้........................ว่าย้อน...ดีจริง
ฟังหมอลำซิ่งเซิ้ง..................ซวนหย่าว
ฟังเต้ยโศกกะเศ่า..................ซวนซึ้ง
ฟังลำล่องซวนเข่า..................สุนทรีย์...ทางใจ
ครบรสชาติซวนอึ้ง..................บ่แพ้...ฝรั่ง
เสียงพิณแคนบ่ล้า..................ยังโก้
คีย์แคนส่ำเปียร์โน..................พุ่นตั้ว
สามารถที่อวดโอ้...................ได้บ่...อายไผ๋
กำพืดเก่าเกลือกกลั้ว...............อย่าได้...ไลลืม
ถึงลืมบางส่วนนั้น....................อย่าเหมิด
รุ่นใหม่ให้ก่อเกิด....................ยู่ค้ำ
มาซ่อยฮ่วมกันเถิด..................ค้ำส่ง...อิสาณเฮา
ให้ฮุ่งเฮืองสูงล้ำ.....................กว่าดั้ง...เดิมก่อน
จ้ำ#คนรักของดอกไม้
๒๓ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๒
.........................................................................................................................
My Poetry come from power beyond myself, it is not from my mild.
My Poetry is from Heaven ; it goes through my body and out my fingers.
…………………………………………………….......................................………Anchorite..จ้ำ........
Bookmarks