ลมแล้ง

[duidui27]

เด็กน้อยถือเสียม ลงตามหลังยายแก่ซึ่งกำลังก้มมองตามรอยหลืบดินที่แตกระแหงเพื่อหาบางสิ่ง บางทียายแก่ก็ใช้เสียมแซะดินให้แยกแยกออกมา ซักครู่หนึ่งก็มีเขียดตัวเท่าหัวแม่มือกระโดดออกมาจากรอยที่โดนงัดนั้น ยายแก่รีบตะปบไว้ทันทีเขียดโดนจับอยู่ในมือพร้อมเยี่ยวราดออกมา ยายหักขาเขียดทั้งสองข้างแล้วจับยัดลงไปในข้อง เขียดตัวนี้มันคงจะได้เป็นอาหารมื้อเที่ยงที่ร้อนระอุ บางทีความแห้งแล้งหรือแดดร้อนเพียงใดก็คงไม่เป็นอุปสรรคมากเท่าใดกับคนที่อยู่กับมาร่วม 80 ปี เพราะสิ่งที่ผ่านมาคงจะทำให้แกรู้วิธีที่จะดำรงชีวิต อย่างรู้จักธรรมชาติของพื้นที่อย่างดีที่สุด และเด็กน้อยก็ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับธรรมชาติจากตัวแกและธรรมชาติเองและที่นั่นคือโรงเรียนอีกแห่งหนึ่งที่ไม่มีในตำราเรียน บางทีเด็กน้อยก็มองออกไปในทุ่งกว้าง ทุ่งที่มองไปอย่างที่ไม่รู้มันจะสุดลงตรงใหน เพราะมันดูแล้วเหมือนกับทุ่งกว้างที่แห้งผาก เห็นเพียงใบหญ้าแห้งที่ยืนสงบนิ่งไร้แม้ลมพัดผ่าน วัวควายวิ่งไปหลบแดดที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ เด็กน้อยไม่กังวลว่าควายมันเดินไปใหนเพราะแดดร้อนระอุอย่างนี้มันคงอยู่ใต้ต้นไม้อยู่อีกนาน มันลุกหาเลาะเล็มหญ้าอีกทีคงจะบ่ายคล้อย และเด็กน้อยก็รอคอยที่จะให้แสงแดดลดความร้อนลงเพื่อที่จะได้ลงจากกระท่อมเพื่อเดินต้อนฝงควายลงในแอ่งน้ำ ที่แทบจะแห้งขอด มันมีน้ำเพียงเล็กน้อยที่อยู่เหนือดินเหนียวขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อควายเดินย่ำลงไปมันก็กลายเป็นเพียงแต่ตมเท่านั้นเอง ชีวิตของคนกับควายก็เจอกับสิ่งเหล่านี้มาทุกปี เจอท้องทุ่งที่แห้งแล้ง เจอผืนดินที่เขียวชอุ่ม เจออากาศที่หนาวเหน็บ แต่เขาก็อยู่อย่างรู้ธรรมชาติเช่นกัน นี่คือชีวิตในดินแดนที่เรียกว่า “อีสาน”

[โด้ไดอารี่]

ลมแล้งลมพัดโบก..............โบยมา

ยายหลานถือเสียมพา...........สู่ทุ่ง

เห็นดินแตกระแหงลา............นาน้ำ

ก็นี้มันอีสานมิใช่กรุง.............คราแล้ง แล้งจริง

[coco]

อยากกินแกงผักหวานใส่ใข่มดส้ม เป็นตาแซ่ปคะ

[โด้ไดอารี่]

ในเมื่อเจ้าcocoเห็นว่าเป็นตาแซ่บ

ข่อยกะแอบคึดอยากมานำก้น

ข้างกระท่อมยายนี้มีมากล้น

ด้วยต้นหมากม่วงหลากไข่มดแดง

ถั่นเจ้าอยากกินแฮงให้เจ้าบอกยาย
สิให้ชายหลานน้อยไปหาเอามาให้
มีทั้งเขียดจมตมกลบกลิ่นสาบควาย
บาดเทื่อเจ้าอยากกินหลายอ้ายสิชวนเจ้าไปกินดอกนา