เหน็บหนาวโอบอุ้มความเหงา
ขุนเขาถูกปกป้องด้วยหมอกหนา
คนต้องพึ่ง กาลเวลา
จะเร็วช้าเหงา-หนาวต้องมี
ขุนเขาอยู่ได้ด้วยความเหงา
หมอกขาวเข้าคอยปลอบขวัญ
ให้คลายเหงาตืนจากฝัน
หยัดยืนประจันสู้ทนให้พ้นไป
แต่คนเขลานอนกอดความเหงา
เรื่องเก่า เก่า คอยหลอกฝัน
ค่ำคืนตื่นเต้น เมื่อมองเห็นจันทร์
ในวันที่ต้องปลอบเหงา ด้วยดาวเดือน
Bookmarks