โปรดเอื้อเฟื้อแก่คนพิการ

[บ่าวเมฆินทร์]

ในการเดินทางไม่ว่าจะเป็นรถเมล์ รถไฟฟ้า เรามักจะเห็นข้อความที่ว่า โปรดเอื้อเฟื้อแก่คนพิการ เด็ก สตรี และคนชรา อยู่เป็นประจำ เช้าของวันที่อากาศสดใสวันหนึ่ง ที่สถานรถไฟฟ้าใต้ดิน ได้มีชายพิการขาคนหนึ่งก้าวเข้ามาในขบวนรถไฟ มองซ้ายมองขวาเพื่อหาที่นั่ง แต่บังเอิญว่าที่นั่งเต็มหมด ได้มีชายคนหนึ่งลุกขึ้นมาอุ้มชายพิการขาคนนั้นขึ้นจับห่วงบนราวของรถ เพื่อนของผู้ชายคนนั้นซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ เห็นเพื่อนอุ้มคนพิการขึ้นจับห่วงด้วยความสงสัยเขาจึงถามขึ้นมาว่า

“ทำไมนายจึงทำแบบนั้นหล่ะ”

ชายคนนั้นจึงหันมาตอบเพื่อนของเขาว่า

“ก็นายมองไม่เห็นป้ายเหรอว่าเขาให้เอื้อเฟื้อแก่คนพิการหนะ เราเห็นคนพิการคนนั้นเข้ามาแล้วจับราวไม่ถึงเราจึงอุ้มเขาขึ้นไปจับไง”

[Tid Sri]

ยังถือว่ามีน้ำใจเด้นี่ เอ...แต่ว่าชายพิการผุนี่พิการยังล่ะบ่าว คือสิบ่แม่นขาขาดสองข้างดอกเนาะ

[บ่าวเมฆินทร์]

พิการทางขาครับ ประมาณว่าขาฟ่าว (ลีบ)

[พล พระยาแล]

ก็เล่าให้ฟังเพื่อความบันเทิงครับ แต่ในความเป็นจริงเป็นชีวิตที่น่าสงสารครับ ตัวพิการ แต่ใจไม่พิการ คนปกติบางคนท้อแท้และท้อถอย เราเรียกว่า ตัวปกติ แต่ใจพิการครับ เอื้อเฟื้อด้วยความเต็มใจครับ ใจของเราจะเปี่ยมล้นด้วยความสุขครับ

[นวรัตน์]

ดีนะขาขาด ถ่าแขนขาด สิบ่ห้อยหัวติอ้าย ::) ::)

[หนุ่ม สองแคว]

ยิ่งให้ ยิ่งได้ ยอม หยุด เย็น
ยอมไม่เป็น ก็เย็นไม่ได้
ไม่เหี่ยว ไม่(ย่น ไม่จนตลอดชีวิต ::):)