...ใจคนคอย...

[นางสุพรรณิกา ทองมาก]

…อนิจจา...ความรัก...ประจักษ์แจ้ง
เหมือนดัง..แกล้งให้...ถวิลหา
ดวงฤดี...ร้าวราน... ฤ โรยรา
โหยและหา...ความรัก...ความเดียวดาย
...ในยามนี้...คนไกล...มาหนีหน้า
เธอไม่มา...ให้เห็น...หมดความหมาย
สุขและโศก...ซาบซึ้ง...อย่างเดียวดาย
รักมลาย...คลายคลอน...ก่อนจากลา...
...เธอบอกรัก...แต่ลวง...ให้ห่วงเล่น
เธอไม่เห็น... คนคอย...ถวิลหา
ต้องทุกข์โศก...ระทม...ตรมน้ำตา
ให้เหว่หว้า...วิเวกหวัง... ลำพังกาย...

นำกลอนเก่ามาตั้งหัวข้อไหม่นะคะ เพราะอยากได้ดาวค่ะ ตอนนี้นักกลอนคนนี้ได้สองดาวแล้วค่ะ ดีใจมากเลยเด้อจ๊า ที่พี่น้องบ้านเราช่วยให้ดาวค่ะ ขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

[นวรัตน์]

บนทางเดินดูว่างเปล่า และเดียวดาย
อยู่อย่างไม่มีหัวใจ
สิ่งดีๆทำเรื่อยไป ทุกข์และทน อย่างไรก็ยังยินดี
กับคืนวันอันเงียบเหงาเธอมาเกี่ยวพัน
เป็นตะวันส่องใจดวงนี้

แค่ขอมีเธอ อยู่ข้างในหัวใจ
ตั้งแต่ร้างลาไกล นอนหลับไม่เคยฝันดี
อยากจะขอมีเธอ ยืนอยู่ข้างกายเสียที
คืนกลับมา สู่อ้อมใจดวงนี้
ซักนาที ก็สุขใจพอแล้ว มีเธอ

วันเวลาทำให้ใจ เรารักกัน ก่อเกิดสัมพันธ์สองเรา
อยู่เคียงกันเพียงไม่นาน เหลือเพียงเงา ดังใจถูกแผดเผา
ขาดเธอไป เธอรู้ไหมวันๆเหม่อลอย ใจคนคอยเจ็บอยู่ตรงนี้

. . . . .

[น้ำตาล]

กาลเวลาเนิ่นช้า..สำหรับผู้รอคอย
เร็วเหลือหลาย..สำหรับผู้หวาดผวา
ยาวนานหนักหนา..สำหรับผู้เศร้าสลด
สั้นยิ่งนักในความรู้สึก..ของผู้ปรีดา
...แต่สำหรับผู้มีรัก..กาลเวลาจักเป็นนิรันดร์...

อธิษฐานบนท้องฟ้าคืนจันทร์สวย
ขอจันทร์ช่วยให้ได้พบกับคนที่คิดถึง
ขอจันทร์ช่วยส่งผ่านความคำนึง
...ส่งไปยังคนคิดถึงที่ห่างไกล...