ทำไมนะเด็กน้อยถึงเป็นคนที่ไม่เอาไหน...เอาแต่ใจตัวเอง...เป็นนิสัยที่ไม่ดีเลยนะ...และกะแย่เพิ่มไปอีกเมื่อรู้ว่าไม่ดีและไม่แก้ไข...ช่วงนี้เป็นช่วงขาลง...ไปสายงาน...งานค้างแบบเจ้าของเรื่องเขาจิกเลยล่ะ...รู้ไหมว่าเด็กน้อยเครียด...โมโหตัวเองที่สุดเลย...ไม่ใช่ไม่ใช่ใจ...แต่เอาชนะใจตัวเองไม่ได้...ตอนนี้เด็กน้อยเสียภาพพจน์สุดเลยในรอบการทำงานมา...

และด้วยเหตุนี้มันเลยทำให้เด็กน้อยไม่สามารถที่ลางานกลับบ้านได้...แผนเด็กน้อยพังทะลาย...เพราะความไม่เอาไหนของตัวเอง...พรุ่งนี้อีพ่อและอีแม่ขึ้นบ้านใหม่...วันนี้เด็กน้อยยังไม่รู้ว่าเลยว่าสิกลับไปร่วมงานได้....เด็กน้อยโกรธตัวเองนักเลย....เด็กน้อยต้องยอมรับเพราะตัวเองนี่นะ...และผลนี้มันก็จะทำให้ที่จะกลับบ้าน 4 -15เม.ย.จะลาติดต่อกันไม่ได้เพราะงานไม่เสร็จ...เด็กน้อยคงกลับ 4-7 แล่วต้องกลับมาทำงานอีก...แล่วกะไปอีกทีเย็น 10 เม.ย. ลาหนึ่งวันเพราะ 11 เม.ย. วันเกิดน้องคีมล็อคหลานรัก...ครบรอบ 1 ปี งานไม่เสร็จไม่สนเพราะต้องไปเป่าเค็กกับหลาน...

งั้นวันนี้เด็กน้อยต้องมึน (หน้าด้าน) ลางานพรุ่งนี้ 1 วัน แล่วกลับมาทำงานวันศุกร์...ช่างไม่ลงตัวเลยนะ...แต่นี่ล่ะผลของการหลงระเริงไม่รู้จักหน้าที่...จำไว้นะ...ขอให้ครั้งนี้เป็นบทเรียนของตัวเองแล่วอย่าทำอีกเข้าใจบ่เด็กดื้อ...เด็กมึน...เด็กป่วง...คนไม่เอาไหน...คนเอาแต่ใจตัวเอง...คนผีบ้า.....สู้สู้จ้า...ฉันอยู่ข้างเธอเสมอและให้เวลาเธอเสมอเพราะเธอคนที่ฉันรัก...ก็เพราะถ้าไม่รักตัวเองแล่วใครจะรักล่ะ...เมื่อเจอทางตันที่ตัวเองทำไว้กะต้องวิ่งซนแล้วพร้อมหรือยังล่ะ...งั้นไปอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานได้แล่ว...เด็กเสเพล