ปร้าดดดดดดดด..คือหยดเยิ้ม แอนด์ หยาดย้อยแท่ะ..อ้ายยุทธ..น้องสิได่สำอ้ายบ่น้อ..เอาเด้อลองเบิ่ง...
..คำอ้ายเจ้าส่างอ่อนซ้อยหวานอ่อมอ้อยแท้น้อ
สิมาหว่านสอพลอให้นางล่มบ่อม้มแล้ง..ซั่นบ้อ
คั่นควมจาบ่เปลี่ยนแปลงคือ..จั่งลิ้นบ่ปลิ้นเป็น..
ยามนั่นแสงตะเวนคือสิขึ่นดอกยามคํา..น้ออ้าย..
มองต่าง..อย่างปลง
ตั๋วให้หลงคารมณ์ลิ้นถวิลนำย้อนความเพิ่น
เกินว่าหวานหยาดเยิ้มเติมแต้มให้อิ่มใจ
คำอ้ายจาฝากไว้ย่านบ่แม่นความจริง
น้องเป็นแนวนามหญิงย่านแต่หลงคารมณ์อ้าย
ย่านแต่ตายนำคำเว้าเพิ่นสรรเอาแต่ความม้วน
ควรบ่ควรใจอี่น้องสิลองเว้ากล่าวแถลง
ย่านหลายเด้ย่านแต่มาเว้าแกล้งเติมแต่งเป็นคำหวาน
บัดยามนางหลงมักหากบ่คือคำเว้า นั้นแหล่วอ้ายเอ้ย
จงเอาชนะในความยาก มิฉะนั้นความยากจะชนะท่าน
ฮ่าๆๆ คักๆ บ่แจบใจหลายจนตอบเองเลยวะติ้อ้าย ม่วนๆจ้า ..::)
มองต่าง..อย่างปลง
ย่านเด้ ย่านใจเพม้าง ย่อนหว่าเจ้าตั๊วให้คึดฮอด หาเรื่องเอาเพลงมาประกอบ
[WMA]http://kantaphong.admin.googlepages.com/04--.wma[/WMA]
ขอบพระคุณสมาชิกและทีมงานที่เคารพรักทุกท่าน
ย่านเด้ ย่านเพิ่นตัวะ ให้คิดฮอด.....
*(๏?ิ_?ิ๏)* เมื่อตะวันนิทรา ฟ้าจะรอพบจันทร์ ฉันจะฝันถึงเธอ *(๏?ิ_?ิ๏)*?W?lcom? T๐ Baanmaha.Com?
ตั๋วบ่ตั๋วกะซ่าง..คึดฮอดคือเก่านั้นหล่ะ รู้เขาตั๋ว แต่เต็มใจให้ตั๋ว อิ อิ อิ
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
บ่ได้จำนำคุณค่า.....ยามเวลามีอ้ายอยู่....เอาโมหะเข้าต่อสู้.....กับดู๋เว้าเข้าไส่หู (จ่ม)
มื้อนี้น้องได้ฮับฮู้.....อ้ายบ่อยู่ให้แลเหลียว....คือซีดเซียวบ่มีแฮง....สิเบิ่งแยงไผน้ออ้าย
คำทักทายหวัดดีจ้า....ก่อนหลับตาอ้ายส่งข่าว....ว่าฝันดีเด้อน้องสาว....ถ้าลมหนาวให้ห่มผ้า..ย่านนางหล่าบ่ซำบาย
ซ่างมากลายเป็นความเศร้า...ซ่างหงอยเหงาแท้น้อพี่...คิดพ้ออ้ายทุกนาที...ฮ้ายหรือดีคิดฮอดเจ้า..ได้นั่งเศร้าอยู่ผู้เดียว
ขออนุญาตโพสแน่เด้อจ๊ะ บ่ได้มาโพสดนหล่ะ
คักอยู่ดอก น้องแพร..แพรใดนอหล้าเอ้ย คือบ่เห็นดนแล้ว หุ ๆ ๆ
แพรหยังหล้า แพรวาหรือแพรขาด
หรือแพรพาดขั่นฝ่าย แพรด้ายสอดไหม
หรือแพรใยกันซงเซื้อ เหลือฟืมหูกแหล่ง
หรือแพรแดงครั่งย้อม หรือแพรต้อมแซ่หมากเกลือ
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
แม่นอิหลีอยู่บ่อน้อ แม่นคึดพ้อกันอยู่บ้อ...
ย่านมาตั๋วะให้คึดต่อ เพียงล่อเหล่นให้เป็นไป
ยามเหงาเศร่าจั่งเอิ้นใส่ เพียงพอใจกะปล่อยป๋า
มีสำได๋น้อคุณค่า เอิ้นสั่งหาย่อนคึดฮอด
ใจยังจอดบ่อกล้าแจว เจ็บป่านแหลวปักแทงใส่
ส่างกล้าตั๋วกันน้ออ้าย คนสิตายคือนางซื่อ..ซั้นบ้อ.
มองต่าง..อย่างปลง
มีแต่ตั๋วให้อ้าย ซายศรีเป็นวีเหวิ่น
เหลียวเห็นตากะบ่เอิ้น เอินเว้าส่งความ
ตั้งแต่กี้เคยว่าเป็นคู่ร่วม เฮียงฮวมปรึกษา
มีปัญหาเคืองจิต ยังคิดเห็นแนมพ้อ
สันใดนอยามนี้ สังมาหนีแหนงหน่าย
คือสิลืมบักอ้าย แล้วนอน้องแม่อีนาง
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
กฎการส่งข้อความ
อ้างข้อความนี้
Bookmarks