แด่คนไกล...
เหนื่อยมากไหมกับวันที่ผันผ่าน
ใจร้าวรานกับความเงียบเหงานั่น
วันที่มีความท้อสิ้นพลัง
ยามที่ฝันขาดหายใจคะนึง
ถ้าทุกข์ท้อทรมานกับความเหงา
ยังมีเราเป็นมิตรที่คิดถึง
พร้อมพร่ำเพ้อคอยหาและรำพึง
กับระลึกนึกถึงตลอดไป
มาทำงานแสนไกลแสนเหนื่อยยาก
ต้องจำจากบ้านมาพลันร่ำไห้
ต้องทนเหนื่อยทุกข์ยากแทบขาดใจ
ยังมีใครคนหนึ่งรำพึงคิด
คิดถึงบ้านขึ้นมาคงร้องไห้
คงท้อใจแทบขาดดับแดดิ้น
ยังเข้าใจคนไกลใจระริน
ตราบจนสิ้นจิตใจไม่ลืมเธอ
มอบคนไกลหัวใจที่ยังแกร่ง
ใจยังแข็งและเข้มอยู่เสมอ
แม้ต้องสู้แทบสิ้นใจที่พบเจอ
ก็ไม่เผลอลืมบ้านถิ่นเกิดนั้น
Bookmarks