๏ เสียงครวญใครใส่ไว้.............แว่วยิน
เสียงห่มไห้ถวิล........................เทวษว้าง
เสียงลมผ่านพี่ผิน.....................พักตร์เพ่ง....พิศเนอ
เสียงไป่ปลอบผู้ร้าง..................ผ่อนร้าวฤทัย ๚
๏ ครรไลคำรบนี้......................เนิ่นนาน
นับหนึ่งชั่วโมงขาน..................หม่นไข้
คิดถึงซึ่งสถาน.........................สถิตสู่......สองนอ
เสมอหนึ่งกัลป์แล้วไร้..............ร่างน้องประคองสม ๚
๏ ประโคมสารผ่านแผ่นฟ้า....ฝากดิน
เสียงห่มไห้ถวิล......................เทวษนั้น
เสียงแว่วแผ่วเพื่อยิน..............ยังโสต.....น้องนา
เรียมฝากลมร้อนดั้น...............ดิ่งฉะอ้อนวอนฟัง ๚
๏ ว่ายังคอยอยู่เคล้า-.............คลอประคอง
คะนึงแอบแนบสนอง.............สนิทเนื้อ
คราร้างห่างนางหมอง...........มานหม่น....ไหม้อา
ในอกเรียมร้าวเยื้อ................หยุดไห้ ฤๅหาย....
Bookmarks