กำลังแสดงผล 1 ถึง 10 จากทั้งหมด 10

หัวข้อ: : ผู้หญิงสามอันดับแรก...ของพิง ลำพระเพลิง (ดีมั่กๆ)

  1. #1
    Super Moderator สัญลักษณ์ของ ไก่น้อย
    วันที่สมัคร
    Aug 2006
    ที่อยู่
    นครโคราช
    กระทู้
    4,928
    บล็อก
    8

    : ผู้หญิงสามอันดับแรก...ของพิง ลำพระเพลิง (ดีมั่กๆ)

    คิดว่าหลายๆคนคงได้อ่านกันเเล้ว เอามาให้อ่านอีกเผื่อมีใครบางคนอยากกลับไปกอดเเม่ ในเทศกาลสงกรานต์นี้จ้า

    พิง ลำพระเพลิง เขียน ถึงแม่ของเค๊า ได้ดีมากมาก

    ค่าน้ำนม

    ถ้าให้จัดเรียงความสำคัญของ 'ผู้หญิง'

    ในชีวิตเรามาสามอันดับแรก น่าเป็นดังนี้

    อันดับที่หนึ่ง คือ "แม่"
    อันดับที่สอง คือ "แม่"
    อันดับที่สาม คือ "แม่"

    ใช่ครับ ผมกำลังจะพูดถึง "แม่"สิ่งที่เราทุกคนรู้กันดีอยู่แล้ว แต่ว่า

    อาจมีบ้างบางครั้งที่เราหลงลืมไป จนขาดความใส่ใจกับบุคคลใกล้ตัวท่านนี้

    จำได้ มั๊ยครับ ครั้งสุดท้ายที่คุณกอดแม่น่ะเมื่อไหร่?

    อย่าบอกนะว่าคุณอายุมากเกินไปแล้ว...เป็นไปไม่ได้ ไม่มีใครแก่เกินกว่าจะกอดแม่หรอก

    ผมอยากอวดแม่ของผมครับ

    แม่ผมเป็นคนบ้านนอก เชยๆ ผมชอบนั่งแอบมองแม่เวลาแกเผลอ หล่อนอยากทำอะไร
    ผมก็ปล่อยให้แกทำ ล่าสุดนี่เธอเหยาะน้ำยาปรับผ้านุ่มลงไปในน้ำสุดท้ายของการอาบน้ำ ให้หมาด้วย

    ด้วยเหตุผลของคนซื่อ คือเธอบอกว่า ทำตั้งหลายครั้ง แล้ว ก็ไม่เห็นหมามันบ่นอะไร

    แม่ผมเรียนมาน้อย เรียกว่าไม่ได้เรียนเลยก็เกือบจะว่าได้ เธอศึกษาทุกอย่างด้วยการจำ

    เห็นเขาพูดเขาทำอะไรในโฆษณาก็พยายามเอามาใช้กับลูกชาย

    ครั้งนึงผมน้ำเข้า หู เธออวดภูมิด้วยการบอกให้ผมใช้ไม้สำลีเช็ดหูของจอห์นสันไมโครบัส

    ผู้หญิงคนเดียวกันนี้เองที่ลากครกกับสากกะเบือออกไปตำน้ำพริกมะม่วงนอกบ้าน

    เพราะเห็นลูกชายกำลังนอนหลับอยู่ในบ้าน ไม่ใช้ตำแค่นอกบ้านนะ

    แต่เธอออกไปตำนอก รั้วบ้านเลยทีเดียว ผมกับแม่ทุกวันนี้เราอาศัยอยู่ด้วยกันที่ต่างจังหวัด

    ทุกครั้งที่ผมขับรถเข้ามาคุยงานในกรุงเทพฯ เธอยังคงทำกับข้าวใส่กล่องมาให้ผมกินอยู่เสมอ

    และเธอไม่เคยลืมที่จะเด็ดดอกจำปีหน้าบ้าน มาใส่ในกล่องข้าวด้วยทุกครั้ง

    ผมตื้นตัน แต่!แม่ครับ ผมอยากจะบอกแม่ว่า...ดอกจำปีมันไม่อร่อยเลยครับ


    เมื่อไม่นานมานี้ครอบครัวของเราได้มีวาสนาไปออกรายการโทรทัศน์ รายการ "เจาะใจ"

    ผมบอกแม่ว่า "นี่เธ อ ชั้นจะพาเธอไปออกโทรทัศน์นะ ดีใจมั๊ย"

    แม่อิดออด แบ่งรับแบ่งสู้ "ไม่เอาดีกว่ามั๊งลูก เดี๋ยวเขาถามอะไรแล้วแม่ตอบไม่ได้"

    "แม่ครับ รายการเขาไม่ได้มีสิบหกคำถาม สามตัวช่วย ถามใครก็ได้ ตอบได้สองครั้ง

    หรือว่าเปลี่ยนคำถาม ถึงแม่จะตอบผิด เกมส์เขาก็ไม่ได้จบลงทันทีซะเมื่อไหร่

    นะแม่นะ ไปด้วยกันเถอะนะ"

    "ไม่เอาหรอก แม่ไม่ไปดีกว่า"

    "เอาน่าแม่ ไปด้วยกันเถอะ"

    "ไว้ถึงวันนัดก่อนแล้วกัน แม่จะให้คำตอบ"
    แล้วคำตอบของแม่ก็คือ การตื่นไปทำผมตั้งแต่มืด ร้อยวันพันปีเธอเคยเข้าร้านเสริมสวยกับเขาซะที่ไหน

    แต่ผมก็รู้ดีว่าเธอไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง...เธอทำเพื่อชายไทยทั้งประเทศต่างหาก!!!!!!!!!!

    เรื่องราวแม่มีมากมายไม่รู้จบ เป็นนิทานให้เรานั่งมองได้ไม่รู้เบื่อ

    ถ้าเราจะหาเวลาว่างๆ นั่งลอบมองดูเธอคนนั้นบ้างเท่านั้นเอง

    ผมเชื่อว่า แม่ของพวกเราทุกคนมีมุมน่ารัก ให้เราได้อมยิ้มอยู่เสมอ

    เป็นเรื่ อ งน่าแปลก ที่เรามักจะรู้กันอยู่ในใจว่าเรารักผู้หญิงคนนี้
    แต่ทว่าเรากลับนั่งกินข้าวกับเธอน้อยกว่าผู้หญิงคนอื่นๆ ซะอีก

    เราถูกสอนมาให้รักแม่ แต่เรากลับซื้อของขวัญให้คนอื่นบ่อยกว่าซื้อให้แม่ของเรา ซะอีก

    เดี๋ยวนี้ผมอายุมากขึ้น แม่ก็อายุมากกว่าเราอีกเท่าตัว ผมยังคงนั่งแอบมองแม่อยู่

    แม่ผมแก่ลงไปมาก หล่อนจะมีเวลามาโพสต์ท่าให้เรานั่งแอบมองได้อีกสักกี่ปี

    บนโลกกลมๆใบนี้ ผมมัวแต่วิ่งวนเร็วจี๋จนแทบจะชนหลังตัวเองอยู่ร่อมร่อ

    ตลอดเวลาเราไขว่คว้าหาอะไรอยู่ก็ไม่รู้จนเกือบลืมผู้หญิงคนนี้

    กว่าจะนึกขึ้นมาได้ เวลาก็ผ่านไปมากมาย

    ถ้าบทความนี้ สะกิดให้ใครนึกถึงแม่ขึ้นมาได้มั่งล่ะก้อ ขอร้องล่ะ

    อย่าทำได้แค่นั่งมองแม่ เพราะเกรงว่าเพียงแค่นั้นจะไม่ทันการณ์

    เวลาไม่ได้มีเหลือเฟือ...เวลาไม่ได้มีอยู่มากอย่างที่คิดไว้
    กระเบื้องจะฟูลอย น้ำเต้าน้อยจะถอยจม เมฆจะหล่นฟ้าปลาจะกินดาว ลาวจะครองเมือง ::)

  2. #2
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ โป้ยก่าย
    วันที่สมัคร
    Jun 2007
    กระทู้
    1,603
    ถ้าจะพูดถึงเรื่องแม่ผมคนหนึ่งหละครับที่มีความผูกพันธ์กับแม่เป็นอย่างมาก
    ผมก็เป็นคนมีอายุพอสมควร แต่ในความรู้สึกก็คงไม่แตกต่างจากคุณพิงลำพระเพลิง
    นัก ผมคิดว่าในอ้อมกอดแม่นั้นยังมีความอบอุ่นอยู่เสมอ แต่ด้วยเราเป็นคนบ้านนอก
    จะให้ทำอย่างนั้นก็ยังดูว่าขวยเขิน โดยฉะเพราะในสังคมชนบทบ้านเรา แต่ผมก็อบอุ่น
    เมื่อได้อยู่ใกล้ท่าน ตอนผมอยู่จังหวัดเลยแม่ผมโทรคุยทุกวันในตอนเย็น
    ประเด็นแรกที่แม่ถามผมก็คือกินข้าวหรือยังลูก กินข้าวกับอะไร แม่จะส่งข้าวเหนียว
    ไปให้นะ แม่จะทำปลาแดกบองแซ็บๆที่ลูกชอบไปให้นะ ลูกอยู่สบายดีหรือบ่
    สงกรานต์ลูกสิกลับมายามแม่อยู่บ่ แม่สิเฮ้ดแนวกินที่ลูกมักให้กิน กลับมาเด้อลูก
    นี้คือแม่คุยกับผมวันนี้พอวางสายผมก็ได้อ่านบทความนี้พอดี ช่างประทับใจยิ่งนัก
    เพราะเป็นเนื้อความเกี่ยวกับผู้หญิงที่เป็นสุดยอดของเรา นั้นก็คือแม่นั้นเอง


    เอาหละเนาะบาดนี่ฝอยหลายแล้ว อิอิ
    จงเอาชนะในความยาก มิฉะนั้นความยากจะชนะท่าน

  3. #3
    นักปราชญ์เมืองอีสาน
    ศิลปินนักแต่ง ผญา
    สัญลักษณ์ของ ศรีสะท้าน
    วันที่สมัคร
    Aug 2006
    กระทู้
    4,179
    คึดฮอดเด้ทางบ้านสงกรานต์สิมาฮอด
    อยากไปกอดผู้เถ่าพระคุณเจ้าแม่ตน
    แต่บ่อาจดั้นด้นงานมันจ่นมาหลาย
    แสนเสียดายเด้นอแม่คงรออยู่ทางบ้าน
    อยากไปหาจาต้านคำหวานกอดอีแม่
    ผู้พระคุณเที่ยงแท้หากการณ์แย่ฮ้อนฮุ่มหลาย

    ปล. คึดฮอดเด้อ อีแม่เอ้ย สงกรานต์ปีใหม่ เปลี่ยนศักราช ลูกสิโทรไปหาดอก
    วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล

  4. #4
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ สัญลักษณ์ของ นวรัตน์
    วันที่สมัคร
    Feb 2008
    กระทู้
    687

    เศร้าซึม

    คึดฮอดบ้านคึดฮอดแม่เด้พี่น้องเอ้ย

  5. #5
    Membership renewed สัญลักษณ์ของ euro
    วันที่สมัคร
    May 2006
    กระทู้
    163
    เรา ก้อมีเรื่องที่จะพูดถึงแม่คือกัน คือครอบครัวของเราไม่ค่อยแสดงความรักกันหรอก เมือก่อนเราคิดเสมอ
    ว่าแม่ไม่เคยรักเราห้ามทุกอย่าง แม่มีลูกห้าคนเราเป็นผู้หญิงคนเดียว เคยแอบร้องไห้หลายครั้งแต่แม่ไม่รู้ รู้แต่พี่ชาย จนเรามีครอบครัวจนมีลูกแม่ก้อเลยถามเราว่า(มึงรักลูกมึงไหม)ภาษาของที่บ้านคะ เราก้อตอบว่ารักซิ แล้วแม่ก้อบอกว่าแม่ทุกคนก้อรักลูกนั้นแหละ เราถึงใด้รู้ว่าแม่รักเรา มันอาจจะไม่ซึ้งนะแต่สำหรับเรามันดีมากเลย รักแม่ที่สุดเลย ich liebe meine mutter sehr sehr viel
    Warum kommt meine liebe nicht bei dir an

  6. #6
    ฝ่ายเทคนิคและโปรแกรม สัญลักษณ์ของ บ่าวโจ่โล่
    วันที่สมัคร
    Dec 2006
    กระทู้
    1,433
    เป็นบทความที่น่ารัก ของคุณพิง นะครับ สำหรับผม แม่ อยู่กับผมเสมอ ไม่ว่าผมจะไปไหน หรือทำอะไร ผมไม่พลาดที่จะโทรหาแม่ อย่างน้อยซะอาทิตย์ละสองครั้ง ซึ่ง ปัจจุบันแม่ กับ พ่อ ก็กลับไปอยู่ อุบลฯ หล่ะ เดิมท่านทั้งสอง อยุ่ที่ กทม เพราะความตั้งใจว่า ไม่อยากให้ลูกชาย และลูกสาว ต้องเป็นชาวนา จึงหนีท้องนา มาไคว่าคว้าโอกาสในเมืองหลวงให้ ลูก ๆ

    กลับถึงบ้านทีไร ผมยังต้องก้มลงกราบที่เท้า พ่อ และ แม่ พร้อมทั้งสวมกอดท่านทั้งสองเหมือนกันทุกครั้ง นั่นคือความรู้สึก ที่ทำ หรือ ก่อนกลับไปสู้งานต่อ ที่ กทม การกอดและกราบเท้าเป็นสิ่งที่ผมอยากทำ และก็ทำเสมอ ๆ ครับ ถ้าท่านทั้งหลาย ยังมี พ่อ และ แม่ อยู่ ผมว่าท่านจะดีใจ เหมือนเราดีใจ ที่ได้ทำครับ แบบอย่างของเรา คือคนที่มีตำแหน่งหน้าที่สูงที่สุดในแผ่นดิน ยังโอบกอดแม่ ให้เราเห็นเสมอ ประคองแม่เดินเสมอ เพราะแม่เคยประคองเราเดิน ตอนเรายังเล็ก ท่านเคยตรัสเช่นนี้

    ขอบคุณน้องไก่ สำหรับบทความดี ๆ ครับผ๊ม

    อย่าคิดนะว่าเธออยู่ในโลกนี้คนเดียว หนทางไม่เปลี่ยวขนาดนั้น ยิ้ม ๆ ไว้ซิก็อุปสรรคต้องฝ่าฟัน ยังไงเธอก็จะมีฉันคอยห่วงใย

    สื่อบันเทิงที่นำมาให้รับชม รับฟังเป็นเพียงตัวอย่างเท่านั้น หากท่านชื่นชอบ สื่อใด โปรดซื้อสินค้าลิขสิทธิ์

  7. #7
    ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา
    มิสบ้านมหา 2012
    สัญลักษณ์ของ ติ๊กต็อค
    วันที่สมัคร
    Mar 2007
    กระทู้
    2,065
    บล็อก
    3

    แม่คือแม่พระ แม่ คือพระเจ้า

    รัก
    รัก
    รัก
    แม่
    แม่
    แม่
    แม่คือแม่พระ แม่ คือพระเจ้า แม่คือแม่พระ แม่ คือพระเจ้า แม่คือแม่พระ แม่ คือพระเจ้า
    :heart: ไทอุบล คนเมืองนักปราชญ์:heart:

    http://up.how2phin.com/pictures/a46ce89bb69277bd7b1a2f0912d7cb05.gif

  8. #8
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ ฝนหลวง
    วันที่สมัคร
    Feb 2008
    กระทู้
    1,235
    แมนอีหลี
    สิกอดแม่ตอนนี้กะยังอายกอดยู

  9. #9
    moonoi-roiet
    Guest
    อ่านบทความนี้แล้วก็คิดถึงแม่ขึ้นมา มันอาจเกี่ยวกับการรักแต่ไม่กล้าแสดงออกนี่นเอง ขอเล่าย้อนหลังไปนานนิดนึง เมื่อตอนเป็นเด็กสักอายุ 6 ขวบ เราเป็นคนเดียวที่แยกออกมานอนคนเดียวแยกห้อง ทั้งที่พี่ชายนอนกับยาย น้องสาวนอนกับพ่อแม่ พอโตอยู่ประถม เราก็เป็นคนเดียวที่ไม่กล้านอนหนุนตักและกอดแม่ทั้งที่ พี่ชายนอนหนุนตักให้แม่แคะหูให้ น้องสาวก็กระโดดขี่หลังแม่คงคิดว่าขี่ม้าก้านกล้วยนั่นเอง ส่วนเราได้แต่มองแล้วถอนใจ เฮ้อ เป็นเด็กกันจัง เหตุการณืแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมาเป็นเรื่องปกติ และเราก็มองเฉยเป็นเรื่องปกติ จนกระทั่งเรียนมหาวิทยาลัย ปี 1 ณ จังหวัดมหาสารคาม เราได้ไปเจอบทความอยู่บทความหนึ่งซึ่งก็จำไม่ได้แล้วว่าใครเป็นคนเขียน แต่จำได้คร่าวๆว่า "ให้แสดงความรักต่อพ่อแม่ และโดยไม่ต้องอาย กอดพ่อแม่ก่อนที่จะไม่มีพ่อแม่ให้กอด" นั่นแหละทำให้เราคิดได้และหลังจากนั้นมาคนที่แปลกใจคือพ่อแม่ ที่แปลกใจว่าทำไมลูกที่ไม่เคยเข้ามาคลอเคลียกับพ่อแม่ทำไมเวลาเจอหน้ากันกลับเข้ามากอดและหอม ทุกวันนี้เราแสดงออกซึ่งความรักโดยการกอดและหอมแก้มพ่อกับแม่ทุกครั้งที่เจอหน้ากัน ตอนนี้คำว่าอายกับการกอดพ่อแม่ไม่มีกับเราแล้ว
    ** แล้วเราก้อมีสิ่งที่ประทับใจอีกอย่างนึงที่แม่เราอชบพูดเสมอๆ เวลาโทรศัพท์คุยกันคือ แม่ชอบถามว่า อยู่ไหนกินข้าวรึยัง กินกับอะไร อร่อยไหม วันนี้แม่กินกับ.....(หลายๆอย่าง ที่เป็นของโปรดลูก) นี่เป็นอย่างหนึ่งที่แม่เรามักจะพูดและทำเสมอๆ และก่อนวางสายกับคำพูดที่ธรรมดาแต่มันมักจะอิ่มเอมเสมอเมื่อได้ฟัง คือ "อยู่ดี มีแฮง โชคดีเด้อลูก" นี่แหละมันอิ่มจริงๆ ยิ่งกว่าได้พร10 ประการซะอีก

    รักจริงๆ คุณหนูพิน

  10. #10
    เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ สัญลักษณ์ของ สายลม
    วันที่สมัคร
    Jan 2008
    กระทู้
    409
    อ่านแล้วกระคิดฮอดอิแม่ เนาะ คิดฮอดผุเลี้ยง คิดฮอดแม่ป้า แม่ยาย แม่แท้ๆๆๆ 3 แม่คือกันล่ะ เพิ่นมีพระคุณทั้งหมดเลย

Tags for this Thread

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •