ทุ่งกุลายามไร้...พี่ชาย
[fm]http://www.hotlinkfiles.com/files/2113225_lonw4/0001ChangrailouwPompoung.swf[/fm]
เหม่อมองท้องทุ่งที่กว้างใหญ่
แลริบไกลสุดตาทิวไม้โพ้น
ท้องทุ่งกว้างห่างไกลไร้ผู้คน
เวิ้งว้างจนหวิวหวั่นอ้างว้างใจ
ท้องทุ่งกว้างกลางแดนถิ่นอีสาน
แสนกันดารมองเหม่อไร้จุดหมาย
ทุ่งกุลายามนี้เปลี่ยวแสนเดียวดาย
ไร้จุดหมายรอบตัวเวิ้งวาบหวิว
แลเหวิวเวิ้งอ้างว้างกลางทุ่งกว้าง
วาบหวิวหวั่นในใจไหวไหวยิ่ง
ระริกรี้ไร้เงาพี่ทดท้อจริง
เสียงหรีดหริ่งลมครางอ้างว้างใจ
ท้องทุ่งไกลใจหายเดียวดายยิ่ง
เหมือนพรายสิงเดินเข้าแดนทุ่งใหญ่
เคยคักคึกยามนี้ให้ท้อใจ
ร่ำร่ำไห้ร้องหาซึ่งผู้คน
ทุ่งกุลายามแล้งแห้งแสนเหงา
มีเพียงเราเผลอไผในทุ่งฝืน
มองหาพี่ที่ปลายฟ้ายามค่ำคืน
ก็ไร้ซึ่งผู้คนแสนเดียวดาย
มองท้องทุ่งกว้างใหญ่จรดฟ้า
ทุ่งกุลาเงียบเหงาใจสลาย
ม่านฟ้าส่องตอนย่ำคล้ายภูติพราย
ฤดีดายเดียวเปลี่ยวไร้คนมอง
เลี้ยงวัวอยู่กลางทุ่งที่กว้างใหญ่
แลออกไปไกลลิบตะวันส่อง
อยู่อย่างเหงาเหงาแลเหม่อมอง
เผื่อพี่จรคืนกลับทุ่งกุลา
น้องร่ำร้องคอยพี่ที่ถิ่นนี้
มองออกมายังที่สุดตาฝืน
อยากให้พรายพาพี่มาเฝ้ายืน
ให้พี่คืนท้องถิ่นทุ่งกุลา
Bookmarks