กำลังแสดงผล 1 ถึง 8 จากทั้งหมด 8

หัวข้อ: อยากแต่งกลอนเศร้า

  1. #1
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ โป้ยก่าย
    วันที่สมัคร
    Jun 2007
    กระทู้
    1,603

    อยากแต่งกลอนเศร้า

    หัวใจพริ้วไหวในสายลม
    แสนจะซานซมในความเหงา
    ในห้วงแห่งรักที่ไร้เงา
    คละเคล้ากับเสียงเพลงแห่งราตรี
    ท่ามกลางความมืดที่โดดเดี่ยว
    เกาะกุมหน่วงเหนี่ยวมิถ่ายถอน
    โรมเล้าลึกล้ำพร้ำอาวอน
    นึกถึงตอนวันมีเธอเพ้อคร่ำครวญ
    วันนี้มีแค่เพียงรอยอดีด
    เป็นเส้นขีดลงกลางใจในความฝัน
    วันเวลาที่สองเราได้พบกัน
    แม้จะสั้นแต่รอยลึกยากลบเลือน
    คงมิใช้เพราะเหตุบังเอิญ
    กำหนดทางเดินให้เธอพบฉัน
    อาจเป็นด้วยบุพเพเคยร่วมกัน
    จึงผูกพันธ์เส้นสายใยในภพกาล
    แม้วันนี้ไม่มีเธออยู่เคียงข้าง
    ต้องยอมรับความอ่างว้างมิอาจฝืน
    ด้วยบุพเพส่งเธอมาชั่วข้ามคืน
    จะกล่ำกลืนอยู่เดียวดายต้องจำนน
    จงเอาชนะในความยาก มิฉะนั้นความยากจะชนะท่าน

  2. #2
    ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา สัญลักษณ์ของ มั่วหน่าฮ่าน
    วันที่สมัคร
    Jan 2007
    กระทู้
    1,781
    เศร้าเด้...กาซิก...กาซิก...
    ไม่เข้าถ้ำมอง เหตุไฉนจะได้มอง...http://img198.google.co.th/img198/6016/iinjiisjiisj.gif

  3. #3
    ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา สัญลักษณ์ของ sompoi
    วันที่สมัคร
    Mar 2007
    ที่อยู่
    japan
    กระทู้
    5,708
    บล็อก
    23
    เคยไหม.. ..

    ที่อยากเขียนอะไรตามใจฝัน
    แล้วอยากให้คนพิเศษของเราคนนั้น
    ได้อ่านมันแทนความรู้สึกในใจ..

    ...ไม่ว่าจะเศร้าเหงาหรือรัก..
    ก็อยากจักเขียนจากใจให้อ่าน
    แปลกเหลือเกินที่ฉันกลัวเธอจะรำคาญ
    กลอนหวานๆจึงถูกซ้อนซ่อนเดียวดาย
    มองต่าง..อย่างปลง

  4. #4
    ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา สัญลักษณ์ของ มั่วหน่าฮ่าน
    วันที่สมัคร
    Jan 2007
    กระทู้
    1,781
    เสียงครวญคร่ำ พร่ำบ่น ปนน้ำตา
    อนิจจา ใครกันหนอ ท้อสับสน
    เสียงพร่ำเพ้อ ละเมอป่วน ชวนฉงน
    เกิดเป็นคน ใยต้องเศร้า เฝ้าอาวรณ์

    เกิดแล้วแก่ และต้องตาย ไม่ยั่งยืน
    มิอาจฝืน พรหมขีดเส้น เช่นละคร
    เมื่อได้พบ ได้พราก จากแล้วจร
    ความแน่นอน ไม่แน่นอน ย้อนดูเอา
    ไม่เข้าถ้ำมอง เหตุไฉนจะได้มอง...http://img198.google.co.th/img198/6016/iinjiisjiisj.gif

  5. #5
    สาวเมืองชล
    Guest
    เศร้านำเนาะจ้า

  6. #6
    Super Moderator สัญลักษณ์ของ หมูน้อย
    วันที่สมัคร
    Jul 2007
    ที่อยู่
    เหนือสุดในสยาม
    กระทู้
    1,977
    บล็อก
    17
    หนาวเริ่มหนาว ในหัวใจ ฉันคนนี่
    หนาวคราวนี้ หนาวยิ่งหนัก รักเริ่มเหงา
    หนาวปีนี้ หนาวใจ เคยชื่น รื่นลำเนา
    หนาวจนเศร้า น้ำตาไหล พากังวล

    ถ้ามีเธอ เดินเคียงข้าง ทางที่ก้าว
    แม้ความหนาว จะหนาวมาก ไม่สับสน
    ในวันนี้ไม่มีเธอ ไม่รัก เศร้าหมองหมน
    เธอไม่ทน เดินเคียงกาย เหมือนวันวาน

    "รัก" และ "กำลังใจ" ฉันมีไว้เพื่อแบ่งปัน

  7. #7
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ โป้ยก่าย
    วันที่สมัคร
    Jun 2007
    กระทู้
    1,603
    สุดเส้นสายปลายทางแห่งความเหงา
    ยังว่างเปล่าโดดเดี่ยวและสับสน
    ไม่เหลือใครร่วมทางแม้สักคน
    สู้บนหนทางเปลี่ยวอย่างเดียวดาย
    ยามท้อแท้เหนื่อยใจ หมดสิ้นหวัง
    หมดกำลังต่อสู้หมดทุกสิ่ง
    หมดเรี่ยวแรงหัวใจที่พักพิง
    ก็มีเธอหนึ่งสิ่งพิงพักใจ
    ฉันเหนื่อยเหลือเกิน
    บนทางเดินที่ไม่มีใครห่วงหา
    ฉันล้มลงจนไม่อยากจะลุกขึ้นมา
    หนทาความฝัน ข้างหน้า ช่างห่างไกล
    ฉันเหนื่อยเหลือเกิน
    ฉันยิ่งเดินยิ่งพยายาม มากเท่าไหร่
    ก็เหมือนหลงอยู่บนหนทาง ที่เดินไป
    ฉันไม่มีเรี่ยวแรงความหวังใด ๆ จะก้าวเดิน
    ฟ้าหลังฝนในวันหน้า
    รู้ไหมว่างดงามแค่ไหน
    ยอมช้ำวันนี้แล้ววันหน้าคงภูมิใจ
    เมื่อหันกลับมามองใหม่
    พบเพียงเศษความหวั่นไหวของวันวาน
    ทุกนาทีที่ยังหายใจ
    มีคนคอยห่วงหาอาลัยอยู่ข้างๆ
    เป็นตะเกียงให้เมื่อเธอหลงทาง
    ยามอ้างว้างคอยอยู่เคียงข้างใจ

    จงเอาชนะในความยาก มิฉะนั้นความยากจะชนะท่าน

  8. #8
    เจ้าชายอกหัก
    Guest
    ฉันเป็นคนรักคนหนึ่งที่เธอบอกไว้
    แต่ทำไมวันนี้เธอถึงทิ้งไปแบบนี้
    หรือฉันเป็นคนดีที่เธอรักไม่ได้สักที
    ฉันเป็นได้แค่คนดีที่เธอไม่มองมา

    รักเธอนะคนดีคำนี้ได้ยินแล้วช่างแย่จัง
    ขอร้องวันหน้าเธออย่าเอ่ยมาอีกได้ไหม
    ฉันเป็นคนรักคนดีแต่ว่าฉันดีเกินไป
    เธอกับฉันจึงเดินร่วมทางกันไม่ได้ในคราวนิ

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •