หัวใจเอย...เคยเศร้า เหงารุมจิต
หัวใจเอย...เคยคิด ยามสับสน
หัวใจเอย...เคยร้องไห้ ใจวกวน
หัวใจเอย...เคยท้อ ขอเรียบเรียง
สวัสดี กวีมวล ถ้วนทุกหน้า
ที่เข้ามาส่งกลอน วอนให้เสียง
จะกี่บ่น ทนอ่าน ขานสำเนียง
ก็เป็นเพียง...กลาพย์กลอนใจวอนมา
หัวใจเอย...เคยเศร้า เหงารุมจิต
หัวใจเอย...เคยคิด ยามสับสน
หัวใจเอย...เคยร้องไห้ ใจวกวน
หัวใจเอย...เคยท้อ ขอเรียบเรียง
สวัสดี กวีมวล ถ้วนทุกหน้า
ที่เข้ามาส่งกลอน วอนให้เสียง
จะกี่บ่น ทนอ่าน ขานสำเนียง
ก็เป็นเพียง...กลาพย์กลอนใจวอนมา
หากถามข่าวเพื่อนกวีมีในห้อง
ถามข่าวน้องพี่เพื่อนเหมือนสหาย
หรือคงเดิมเพิ่มสุขใจสบาย
หรือสลาย..คลายเลือมเสือมสัมพัน
ถามถึง....ทรายคนที่มีใจปลอบ
คนที่ชอบหยอกล้อ...คลอเคลียนั้น
อยู่อย่างไร....ไหนหนอทุกคืนวัน
หรือลืมกันสิ้นไร้...ในทรงจำ
อ้ายทิศ ศรี กวีเอกด้านผญา
ไม่เห็นหน้าลาหายใยถลำ
เมื่อก่อนเคยอ้อนออดผญาคำ
หรือหนีช้ำ..สาวหลอกช่วยบอกที
สาวหมวยน้อยคนสวยป่วยใจหรือ
สาวคนดื้อ...กาฬสินธุ์ ดินดำนี้
หายไปไหน..หรือน้องสาวเจ้าคนดี
หรือว่ามีงานการสุม...รุมมากมาย
บ่าวเซียงน้อยกลอยใจ....ของวัยสาว
หล่อผิวขาว...ยิ้มผ่อง..หน้าสดใจ
สบายดีหรือเปล่า..เป็นอย่าไร
หรือขุ่นเคลืองเรื่องใดตอบมาที
หายหน้าแล้วแก้วใจหล่อร้อยเม็ด
หรือว่าเสร็จสาวใดใครช่วยชี้
หรือว่ายุ่งการงานนั้นมากมี
มาวันนี้...อยากเชื่อมมิตรไมตรี
มั่วหน้าฮ้านนิทานเล่า..เร้าใจแท้
ที่แน่ๆ....ตอนนี้อยู่หนไหน
อยู่คนเดียวหรือว่า อยู่กับใคร
ให้มาตอบเร็วไว ถ้าเวลามี
สาวเปอร์โย...คนงามขอถามข่าว
ประกาศข่าว...อยู่ไหนหนอวันนี้
มีไหมหนอ...ขอออดอ้อนขอสักที
ด้วยกวี....บทกลอนวอนจากใจ
เห็นแว๊บมาต่ายจ๋า...เข้ามาอ่าน
เงียบเนิ่นนาน...หายไป..ไม่ว่านี่
มานะเธอมาต่อกลอนวอนกวี
มาเร็วซิ...ต่อใจใช้บทกลอน
ก่อไก่น้อย....เป็นอยู่อย่างไรบ้าง
มิอ้างว้าง...ห่างเหงา..หรือไฉน
มีหรือเปล่าคนปลอบเหงา และเอาใจ
หรือว่า...ไม่มีใคร...อยู่เดียวดาย
เอาน้ำฝนปนน้ำตาหาเฉลย<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /><o:p></o:p>
ผิดไหมเอ่ย..ฉันยังรอ..เธอนะเพื่อน<o:p></o:p>
ผิดไหมเล่า..ที่จะเข้าปีเก้าเดือน<o:p></o:p>
เหมือนย้ำตอน...ยามหยอกยิ้มออกบาน<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
ฝนเจ้าจ๋า....น้ำตา ข้ารินไหล<o:p></o:p>
นึกน้อยใจ..ที่เจ้าทิ้งหยิ่งหักหาญ<o:p></o:p>
ไม่คิดเลย...ว่าหมาน้อยจะทรมาน...<o:p></o:p>
จะซมซานซบอกใคร..ไหนหนอมี<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
คิดถึงแท้ คิดถึง....แม่ อะวีโก้<o:p></o:p>
ป่านนี้โต..โสเหล่...ใสหนอนี่<o:p></o:p>
คิดถึงจัง คิดถึงเธอ นะคนดี<o:p></o:p>
ใช้กวี..มีสื่อใจ..มอบให้เธอ<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
ครูเจ้าขา..อ้ายมา ศาลาแปด<o:p></o:p>
ร้อนผิวแดด แผดไอ อุ่นเสมอ<o:p></o:p>
สิบปีล้ำ เสนอหน้า มาพบเจอ<o:p></o:p>
ยิ้มที่เจอ..แพ้แว้..แท้ใจจริง<o:p></o:p>
หม๋วยน้อยจ๋า หายหน้าไปอย่าว่าเถิด<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /><o:p></o:p>
วิกฤตเกิด สวนกระแส..อย่าแน่นิ่ง<o:p></o:p>
ใช่ว่าใจ...หมาน้อยนี้ ไหลลี้ลิง<o:p></o:p>
มั่นแน่วนิ่ง...สิ่งที่เป็นปัจจุบัน<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
สาวเปอร์โย คนโก้ อยากสนิท<o:p></o:p>
มิอาจบิด ความเลือน เลื่อนหุนหัน<o:p></o:p>
เห็นเธออยู่คู่บ้าน ทุกวี่วัน<o:p></o:p>
ขอเพลงลั่น ท่วมบอร์ด อ้อนออดใคร<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
สาวส้มป่อย ร้อยยิ้ม ที่กริ่มกรุ่น<o:p></o:p>
หวานละมุ่น อุ่นเล่ห์ ที่เธอใช้<o:p></o:p>
หวานหว่านหลอก...แม้นมิบอก ออกจากใจ<o:p></o:p>
เธอคือใคร..น่าติดตาม ถามความจริง<o:p></o:p>
ถึงดอกไม้ราตรีพักนี้หาย<o:p></o:p>
หน้าไม่อยากหมาน้อยแอบ...ปลื้มใจยิ่ง<o:p></o:p>
แม้ยามหยอก...หมาน้อยอ้อนวอนประวิง<o:p></o:p>
ล้วนทุกสิ่ง....มิตรแท้...แน่คงเดิม<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
ถามข่าวทราย..น้องจ๋าเป็นไงบ้าง<o:p></o:p>
คงอ้างว้าง..ดายเดียว..เปลี่ยวใจเสริม<o:p></o:p>
จงรับรู้ กำลังใจ..ให้เหมือนเดิม<o:p></o:p>
เลี้ยงลูกเพิ่ม เติมฝัน...ฉันให้แก<o:p></o:p>
ร้อนแรงเร้า เหมือนไฟเผา ในหัวใจ
ร้อนเกินไป หรือเปล่า รักเราเอ๋ย
ร้อนสวาท ใจจะขาด เหมือนมิเคย
ร้อนรุ่มเลย หัวใจเรา คล้ายเมารัก
ร้อนในทรวง พิศวาส แทบขาดใจ
ร้อนหัวใจ ไฟรักสุม รุ่มร้อนหนัก
ร้อนรักนี้ พี่แทบตาย หน้าอายนัก
ร้อนแทบชัก หนักหัวใจ ไฟรักรุม
ร้อนหัวอก คล้ายดั่งตก นรกโลกา
ร้อนแทบบ้า หาคนช่วย ด้วยเรากลุ้ม
ร้อนยิ่งนัก รักครั้งนี้ มีไฟสุม
ร้อนอุณหภูมิ หัวใจ ใครช่วยที.......
อันว่าความฮักความมักนี่..มันฮ้อนคักฮ้อนแหน่...เด้อพี่น้อง..
ไม่เข้าถ้ำมอง เหตุไฉนจะได้มอง...
ยังอยู่ดีแสนสบายกายเท่านั้น
สิ่งสำคัญร้าวหัวใจให้โหยหา
คนเคยร่วมสานฝันจำนรรจา
มาลับลาหายไปไม่ไยดี
แต่วันนี้แสนดีใจไมตรีมิตร
เคยสถิตย์พูดจามาทายทัก
เจ้าหมาน้อยตัวดีที่เคยภักดิ์
เกือบหลงรัก เกือบฝากใจไปให้ชม
เป็นอย่างไร หายไปไหน ใยไม่เอ่ย
ไม่ลาเลย เงียบมิดไม่สื่อสาร
รุ้บ้างไหม?มีคนห่วงแสนทรมาน
เมื่อวันวานหายไปไหน ไยไม่มา ...ฮือออ :g
กระเบื้องจะฟูลอย น้ำเต้าน้อยจะถอยจม เมฆจะหล่นฟ้าปลาจะกินดาว ลาวจะครองเมือง ::)
Bookmarks