สิ่งที่ฉันค้นพบในไข่เจียว
....บ่ายแก่ๆของวันพุธที่ 23 เมษายน 2551 ฉันนั่งท้องร้องโกรกกร้ากด้วยความหิว วันนี้ฝนตกทั้งวันตั้งแต่เย็นๆวันอังคารแล้ว ตลาดก็เงียบ เนื่องจากเป็นวันหยุดที่หมู่บ้านค่อนข้างเงียบ เพราะส่วนมากจะหลบฝนยุในบ้านใครบ้านมัน
...หลังจากที่ฟังเพลง เล่นเนต ดูทีวีจนไม่รู้จะทำอะไรแล้ว ฉันนั่งนึกถึงร้านก๋วยเตี๋ยวปลาในตลาด อ.สุงเนิน ที่ไกลจากบ้านฉันไปอีกประมาณ3-4 กม. คั่นจะเอารถไปก็กลัวร้านเขาจะไม่เปิด เพราะปกติร้านจะปิดประมาณช่วงบ่าย รึ จะโทรไปชวนเพื่อนข้างบ้านไปด้วย เพื่อจะได้แวะตลาดหาอะไรมาไว่กิน ...ใจนึงก็คิดเผื่อเขาไม่ว่างหละ ...เราจะกวนเขาไหมนี่ ? อาการปวดท้อง ความทุรนทุราย ในความยากเริ่มมาเยือนฉันแล้ว ออยย...
...หลังจากที่เดินจงกลมยุรอบบ้าน เออ..ทอดไข่เจียวกิน แก้หิวไปก่อนก็ดีเนาะ ข้าวสวยเราก้มีนี่นา อิ่มแล้วก็ว่ากันใหม่ จะไปหาอะไรกินต่อ
...เปิดตู้เย้นดู มีแต่ไข่ เนื้อหมูสักชิ้นก็ไม่มี เอาหวะ ..ไข่ไก่2 ฟองทอดกะน้ำมันเดือดๆ ราดด้วยซอสมะเขือเทศนิหละ อาหารสำหรับฉันในวันนี้ ถึงจะไม่น่ากิน
แต่ถึงอย่างไรก็ยังต้องกินอยู่ดี
เพราะแสบท้องมาก ก็เลยลงมือโส่ย อย่างเร็ว จะว่ามูมมามเลยก็ว่าได้ ข้าวหมดไป
ครึ่งถุง ท้องก็เริ่มอิ่ม หลังจากนั้น.. เอ๊ ท้องที่ปวดเมื่อกี้มันหายไปไหน .. ความ
อยากกินก๋วยเตี๋ยวร้านอร่อยของเรามันหายไปไหน ความหงุดหงิดเมื่อสักครู่นี้มัน
หายไปไหน..
แล้วฉันก็เห็นสัจจะธรรมความจริงว่าความทุกข์ทรมานที่บังเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ล้วน
มาจากความอยากของเราเอง เป็นจิตของเราเองที่เราเป็นผู้ปรุงแต่งมันขึ้นมา ถึงแม้
ว่าฉันจะไม่สามารถดับความอยากได้ด้วยตัวเอง ยังต้องใช้สิ่งอื่น นั่นคือข้าวไข่เจียวนี้มาดับ แต่ว่ามันก็ทำให้ฉันได้คิด หลายครั้งที่เราปล่อยให้
ความอยากของเรามาครอบงำตัวเรา ทำให้เกิดความทุกข์ ความไม่สบายกายไม่
สบายใจ ทุกอย่างมันมาจากใจที่เรากำหนดขึ้นทั้งนั้น
....แท้จริงแล้วความสุขมันอยู่ที่ใจเรานี่เอง.... โอ่วว ฉันไม่เคยทานไข่เจียวอร่อยอย่างนี้มานานมากแล้ว .เติมกากหมูทอดนิดน่อย อย่อยยย อย่างบอกไม่ถูก ... ::) :g
อ้างข้อความนี้
Bookmarks