=> การปฎิบัติธรรม<= (ฉบับดับทุกข์)

[น้ำตาล]

...พี่จิ้งบ่ต้องมาจอบกินเลยไว้แท้ดอกดังดีแท้ๆ...คนกำลังเศร้าๆๆ..

[ศรีสะท้าน]

มาโลดชายน้อย หาแต่กล้วยนั้นหล่ะ อ้ายมีหมากพร้าวแล้ว ส่วนน้ำตาลกองอะย๊ะอยู่นี้แล้ว สอบหนึ่ง

ปล. กำลังสินอกประเด็นกระทู้เพิ่นแล้ว อิ อิ อิ

[สายลม]

สินอกไปไสกระสิกลับมาคือเก่านั้นล่ะจ้าอ้ายทิดศรี นี้กระกระเป็นส่วนหนึ่งในกระทู้จ้า เอ็ดให้ มีรอยยิ้ม จิตใจแจ่มใสจ้า ปล. หากล้วยรอแล้วเด้อจ้า ทางนี้ เอาปูนมานำแน่เด้อจ้า

[สายลม]

ข้อ 5. พอเริ่มทำสมาธิโดยปกติแล้วใหเหลับตาพอสบายสำรวมจิตเข้านับที่ลมหายใจ ทั้งหายใจเข้าและหายใจออก โดยจะนับอย่างนี้ว่า หายใจเข้านับ 1 หายใจออกนับ 2 อย่างนี้เรื่อยไป ที่แรกนับช้าๆ เพื่อให้สติต่อเนื่องอยู่กับการนับนั้น แต่ต่อไปพอจิตสงบเข้าที่แล้ว มันก็จะหยุดนับของมันเอง


ข้อ 6. หรือบางทีอาจจะกำหนดพุทโธก็ได้ หายใจเข้ากำหนดว่า พุท หายในออกกำหนด ว่า โธ อย่างนี้ก็ได้ ไม่ขัดแย้งกันเลย เพราะการนับอย่างนี้มันเป็นเพียงอุบายที่จะทำจิตให้คิดนึกปรุงแต่งเท่านั้น


ข้อ 7. แต่ในการฝึกแรก ๆ นั้น ท่านจะยังนับ หรือกำหนดไม่ได้อย่างสม่ำเสมอ หรือ อย่างตลอดรอดฝั่ง เพราะมันมักจะมีความคิดต่าง ๆ แทรกเข้ามาในจิต ถ้าเป็นอย่างนี้ก็ช่างมัน ให้เข้าใจว่า ฝึกแรกๆ มันก็เป็นอย่างนี้เอง แต่ให้ท่านตั้งนาฬิกาเอาไว้ตามเวลาที่พอใจว่าจะทำสมาธินานเท่าไร เริ่มแรกอาจจะทำสัก 15 นาที อย่างนี้ก็ได้ และให้เฝ้านับ หรือกำหนดอยู่จนครบเวลาที่ตั้งไว้ จิตมันจะมีความคิดมากหรือน้อย ก็ช่างมัน ให้พยายามกำหนดนับตามวิธีการทีกล่าวมาแล้วจนครบเวลา ไม่นานนัก จิตก็จะหยุดคิดและสงบได้เองของมัน

ข้อ 8. การฝึกสมาธินี้ให้พยายามทำทุกวัน วันละ 3-3 ครั้ง แรก ๆ ให้ทำครั้งละ 15 นาที แล้วจึงค่อยเพิ่มมากขึ้นๆ จนถึงครั้งละ 1 ชั่วโมง หรือมากกว่านั้น ตามที่ปรารถนา

มีต่ออีกจ้า

[สายลม]

ข้อ 9. ครั้นกำหนดจิตด้วยการนับอย่างนั้นจนมีประสบการณ์พอสมควรแล้ว ท่านก็จะรู้สึก จิตสะอาด สงบเย็น ผ่องใส ไม่หงุดหงิด ไม่หลับไหล ไม่วิตกกังวลกับสิ่งใดนั้นแหละคือสัญญลักษณ์ที่แสดงว่า สมาธิกำลังเกิดขึ้นในจิต

ข้อ 10. เมื่อจิตสงบเย็น ไม่หงุดหงิดเช่นนั้นแล้ว อย่าหยุดนิ่งเฉยเสีย ให้ท่านเริ่มน้อมจิตเพื่อพิจารณาเรื่องราวต่างๆ ต่อไป ถ้ามีปัญหาชีวิต หรือปัยหาใดๆ ที่กำลังทำให้ท่านเป็นทุกข์กลัดกลุ้มอยู่ ก็จงน้อมจิตเข้าไปคิดนึกพิจารณาปัยหา ด้วยความสุขุมรอบครอบ ด้วยความมีสติ

ข้อ 11. จงยกเอาปัญหานั้นขึ้นมาพิจารณาว่า ปัญหานี้มันมาจากไหน? เพราะอะไรท่านจึงหนักใจกับมัน ? ทำอย่างไรที่ท่านจะสามารถแก้ไขมันได้ ? ทำอย่างไรท่านจึงจะเบาใจและไม่เป็นทุกข์กับมัน ?