โรงสีข้าว กับ ชาวนากว่าจะเป็นเมล็ดพรรณนั้นแสนยาก
ด้วยลำบากตรากตรำระกำหนอ
รอเม็ดฝนหล่นชโลมยังไม่พอ
ยังพึ่งขอปุ๋ยสารหว่านบำรุง


เฝ้าถนอมออมน้ำตามยะถา
ปั้นคันนาคันดินจิณมั่นมุ่ง
ด้วยศรัทธา....หวังเพิ่มเติมกระบุง
หวังพยุงตนพอกินหนี้สิ้นไป


หนึ่งหวังเลี้ยงชีพตนคนหน้ากล่ำ
สองหวังทำที่เหลื่อจำนำใช้
สามหวังออมถนอมเงินให้อุ่นใจ
สี่กะกาลไกลหวังลูกหลานสานสกุล


เจ๊กเถ้าแก่รับซื้อหัวดื้อร้าย
ข้าวที่ขายกดราคาค่าด้อยหุ้น
ไม่สมค่าราคาข้าลงทุน
มิสมดุลเหงื่อเม็ดหยาด
.....อนาถใจ