โทษแสงดาวที่ทอแสงระยิบมา
โทษจันทร์จ้าที่ส่องสาดฉายนวลศรี
โทษพระพายที่พริ้วไหวรอบกายทวี
เพียรกระซิบซาบยวนยีฤดีครวญ
ราตรีไหวฤทัยป่วนครําครวญจิต
แอบเชยชิดกลิ่นหรรษาคราลมหวล
ใคร่รำพึงถึงเสน่หาพารัญจวน
สายลมชวนอบอวลอุ่นกรุ่นกมล
โทษแสงดาวที่ทอแสงระยิบมา
โทษจันทร์จ้าที่ส่องสาดฉายนวลศรี
โทษพระพายที่พริ้วไหวรอบกายทวี
เพียรกระซิบซาบยวนยีฤดีครวญ
ราตรีไหวฤทัยป่วนครําครวญจิต
แอบเชยชิดกลิ่นหรรษาคราลมหวล
ใคร่รำพึงถึงเสน่หาพารัญจวน
สายลมชวนอบอวลอุ่นกรุ่นกมล
คืนรำพัน พาเศร้ายิ่งเศร้าแสน
คิดถึงแฟนคนเก่าเศร้าหนักหนา
อยากให้เธอได้ยินและกลับมา
คำรำพันฉันว่า คิดถึงเธอหมดหัวใจ
ในคืนนี้ใจยังรำพัน
ว่าเธอรักกัน..รักกันอยู่ดี
แม้วันนี้ฉันไม่มีเธอเคียงข้าง
แม้ว่าทางที่ฉันเดินจะเงียบเหงา
แม้ว่าทางที่ฉันเดินไม่มีเรา
แต่มีเขาแทนที่ฉันเคียงข้างเธอ
เธอรู้บ้างหรือเปล่าสิ่งฉันคิด
สิ่งที่ผิดแปลกไปอยู่เสมอ
เพราะทุกสิ่งที่ผิดไปก็เพื่อเธอ
แม้ต้องเจอเรื่องร้ายๆก็จะทน
"รัก" และ "กำลังใจ" ฉันมีไว้เพื่อแบ่งปัน
โทษตัวเองดีกว่าท่านอาหมอ ไปโทษแสงดาว พระจันทร์ พระพายพะนะ;d
บ้านมหาดอทคอม เว็บไซต์ส่งเสริม ศิลปะ วัฒนธรรมไทย ศิลปิน ความรู้ออนไลน์
st1: มิตรภาพและรอยยิ้ม กับดีเจคนไกลบ้าน st1:
อะจร้า..บางอารมณ์..ศิลปินดอกคร่าเจ๊..หึยยย..
เสียงครวญคร่ำ รำพัน สั่นผวา
กระซิบมา ในราตรี ที่หม่นหมอง
น้ำตาพราว ราวระยับ จับหน้านอง
สะอื้นร้อง ร่ำไห้ ใจรัญจวน
เป็นคืนเศร้า เหงาฤทัย ในดวงจิต
ได้แต่คิด ถึงวันก่อน ย้อนทบทวน
อยากให้รัก เรานี้ มีลมหวน
แต่รักรวน ป่วนกมล สับสนนัก
เศร้าแต่กลอนดอก...คนบ่ได้เศร้าเด้อ...เด้อนางเด้อ...จ๊วบๆ
ไม่เข้าถ้ำมอง เหตุไฉนจะได้มอง...
ละอองฝนโปรยสาย...ณ.ปลายฟ้า
แสงระย้า...ดาวน้อยงันเงียบหาย
ณ.ค่ำคืนมีใจเหงาพังทะลาย
นั่งเดียวดายรอดาวเดือนเพื่อนฉันเอง
นอนไม่หลับมือซ้ายจับอ่านจดหมาย
คำบรรยายได้อ่านนั้นรำพันถึง
ความรู้สึกจากส่วนลึกใครคนหนึ่ง
บอกรำพึงเฝ้าคิดถึงตลอดเวลา
เหม่อมองฟ้าคนึงหาเธอเช่นกัน
ทุกคืนวันเฝ้าฝันถึงวันข้างหน้า
วันสองเราร่วมครองรักวันวิวาห์
ปรารถนาร่วมชีวาเคียงคู่อยู่กับเธอ
"รัก" และ "กำลังใจ" ฉันมีไว้เพื่อแบ่งปัน
ละอองดาวระย้าพราวสพรั่ง
ดึกดื่นนั่ง..เหม่อมอง ณ.ท้องฟ้า
ละอองหม่น..ละคนแสงดารา
ดวงดาวจ๋า..ใจข้าหม่นล่นร่วงดิน
Bookmarks