เช้าใด..หญ้าไร้น้ำค้าง

[sompoi]

เมื่อก่อนที่หัวใจเราว่างเปล่า
ไร้เรื่องราวใด-ใดในใจ
ต่อเมื่อกาลเวลาผ่านไป
สิ่งต่างๆอาจเข้ามาทักทาย
จนทำให้หัวใจบรรจุอะไร-อะไรมากมาย









ในช่วงที่ใจเราดื่มด่ำ
ลิ้มรสฉ่ำหวานของความพิสมัย
จนบางทีเราก็ลืมว่าทุกอย่างอาจมีเปลี่ยนแปรไป
และอยากหยุดให้อะไร-อะไรมันคงเดิม










และแล้ววันนั้นก็มาถึง
วันที่เช้านั้นต้นหญ้าไร้ซึ่งน้ำค้าง
ความชื่นฉ่ำไม่พรายพร่าง
และดอกหญ้าก็ไม่ใสกระจ่างตามเคย








อย่ากระนั้นเลย
เราต่างเคยยื่นสิ่งดี-ดีให้
อย่างน้อย การเอ่ยทักทายใด-ใด
ก็ยังคงฟังชื่นใจอยู่ไม่ใช่หรือ








หากเพียงเราต่างหันหน้ามา
สิ่งเล็กน้อยที่เราต่างหาและเคยหยิบยื่น
แค่รอยยิ้มเท่านั้น..เราก็ไม่ใช่แล้วคนอื่น
จะต้องฝืนละเลยสิ่งดี-ดีไปทำไม



...แด่เช้า...ที่ย่างเข้าสู่ความเยือกเย็น.....

[ต่าย]

มาแจมเอื้อยของต่าย....จ้า
*****
ได้ยินคำ....พี่รำพัน..วันเหงาๆ
ช่างดูเศร้า...หมองใจ..ยังไงไม่รู้
น้องเป็นห่วง...ขอส่งแรงใจ...ให้อุ้มชู
ขอให้พี่รู้....ว่าน้องคนไกล.....ห่วงใยทุกครา

******
อย่ากระนั้นเลย...เพียงพี่เอ่ย..ว่าเหงาใจ
น้องสาวคนไกล...ขอส่งแรงใจ...ไม่รอช้า
พี่อยู่แดนไกล.....ยามเมื่อหวั่นไหว...ใครหนอเยียวยา
คิดถึงพี่จ๋า...รอวันพี่กลับมา...บ้านนายังคอย

*******
มองยอดหญ้า..ไร้น้ำค้าง..น้ำตาพร่างพรู
โถยอดพธู...เฝ้ารอชายใด...ใจเหงาหงอย
ยอดหญ้าไร้น้ำ...ก็เพียงบางครา...ขออย่าใจลอย
น้องพี่มาคอย....หลั่งน้ำใจแทนน้ำค้าง...อย่าหมางเลย...

********