..เมื่อวันที่เธอ..ทรุดตัวลงกับพื้น
..หลับแล้วตื่นกี่ครั้งยังเสียขวัญ
..กอดเข่านั่งร้องไห้คร่ำครวญ
..ชีวิตหวน..เหไปไร้ทิศทาง
..เกินกว่าจะเยียวยา...
..ปล่อยน้ำตาไหลรินไม่ขาดสาย
..ปล่อยความหวังเจ็บช้ำทำลาย
..นั่งมองดูความแพ้พ่ายของตัวเอง
..บางทีอะไรมันก็เกินกว่าจะรับไว้
..แต่บางทีอะไร..อะไรใช่จะสาย
..เจ็บวันนี้เหนื่อยวันนี้ใช่จะตาย
..ยังมีหวังอีกมากมายรายเรียง
..สองเท้าแม้ทรุดลงอย่างอ่อนล้า
..หัวใจเอจงกล้าท้าความฝัน
..ทางข้างหน้าทอดยาวอย่าหยุดยั้ง
..แล้วความฝันจะโลดแล่น..อยู่ไม่ไกล
Bookmarks