จากเพื่อนถึงเพื่อน

[ฝนหลวง]

เพื่อนคือ...ทุกสิ่ง ทุกอย่าง ยิ่งกว่าแฟนก้อว่าได้

ไม่ตามใจมัน ก็ไม่ด่า

แต่ถ้ามันไม่ตามใจเราก็ด่าได้

โดยที่มัน และเราไม่โกรธกัน





เพื่อนเมื่อโกรธกันสามารถกลับมาคืนดีกันได้โดยไม่ต้องเก็บความสงสัยว่า

เรื่องที่โกรธกันคืออะไร ผ่านแล้วก็ผ่านไป





เพื่อนคือที่พึ่งยามเป็นทุกข์

เพื่อนคือที่ปรึกษา ตั้งแต่เรียน ทำงาน

จนจะแต่งงานก็ยังต้องปรึกษามัน





เพื่อนคอยสับรางเวลารถไฟจะชน

เพื่อนคอยโกหกพ่อแม่เวลาไปเที่ยวแต่บอกว่าไปทำงาน

เพื่อนคอยบอกแฟนว่าเรากำลังอยู่กับมัน ทั้งที่จริงเราไม่ได้อยู่กับมันหรอก





และเพื่อนก็คือคนจ่ายค่าข้าวเวลาเราไม่มีเงิน



"เพื่อน" คือ ทุกอย่าง



มีผู้....ที่เคยคบกันถามว่าจะให้เลือกหนึ่งเดียว

ระหว่างเค้าซึ่งคบกันมา 1 ปี กับเพื่อนซึ่งคบมาประมาณ 15 ปี ว่าคุณจะเลือกใคร

ตอบแบบไม่ต้องคิดเลยว่า "เพื่อน"

ซึ่งเค้าก็บอกว่าตอบผิดตอบใหม่ได้นะ

เราก็บอกว่าตอบถูกแล้ว

เพราะเค้าเห็นว่าเรารักเพื่อนมากกว่า แต่ไม่ใช่



ถัาเราจะต้องเอาคนเข้ามาในชีวิตอีก 1 คน

ซึ่งก็ยังไม่รู้อะไรกันมาก

กับเสียคนที่เรารู้จกกันมาเป็น 10 ปี

เราว่าทุกคนก็ต้องมีคำตอบเหมือนกับเรา

เพราะทั้งสำหรับคนทั้งสองกลุ่ม

เราไม่สามารถเอาแต่ละคนมาบวกและลบกันเพื่อให้ผลลัพธ์เป็นศูนย์





เพราะฉะนั้นทุกคนต้องเลือกสิ่งที่มีค่ามากกว่า





และสิ่งที่เราเลือก สิ่งนั้นก็คือ *****""เพื่อน""****

" some time happy… some time sad… but all time friend "







บทส่งท้าย ถ้าเราสนุก ไปเที่ยวโดยไม่มีเพื่อน

แล้วเล่าให้มันฟัง

มันก็ไม่ว่าอะไร....แล้วถ้าเราเที่ยวแล้วเกิดปัญหา

เราตามตัวมันมา

มันเคยพูดไหมว่า "*ไม่สน*เที่ยวแล้วไม่ชวน* *แก้ไขเองแล้วกัน"

คำพูดอย่างนี่จะไม่มีจากปากเพื่อน





จะแต่ว่า " อยู่ตรงไหน เป็นอะไร"

แล้วก็ลงท้ายว่า *จะรีบไป....





เขียนไว้บนผืนทราย



เขียนไว้..บนผืนทราย:

มีคน 2 คนเป็นเพื่อนซี้กัน..

ต่างร่วมเดินทางไปในทะเลทราย...

ระหว่างทาง..เกิดโต้เถียงขัดแย้งไม่เข้าใจกัน

เพื่อนคนหนึ่ง...พลั้งลงมือ...ตบหน้าอีกฝ่าย

ฝ่ายถูกทำร้าย...เจ็บปวด...แต่ไม่เอ่ยวาจา

กลับเขียนลงบนผืนทรายว่า....

"วันนี้...ฉันถูกเพื่อนรักตบหน้า"

ทั้งสองยังคงเดินทางต่อ...กระทั่งถึงแหล่งน้ำ

พวกเขาตัดสินใจอาบน้ำ...ชำระกาย

พลัน..คนที่ถูกตบหน้ากลับจมน้ำ

เพื่อนอีกคนไม่รั้งรอ...เข้าช่วยชีวิต

คนรอดตาย...ยังคงไม่เอ่ยวาจา..

กลับสลักลงไปบนหินใหญ่...

"วันนี้...เพื่อนรักช่วยชีวิตฉันไว้"







เพื่อน...อีกคนไม่เข้าใจ...ถามว่า...

เมื่อถูกฉันตบหน้า:...เธอเขียนลงทราย..

แล้วทำไมเมื่อครู่...ต้องสลักบนหิน

อีกคนยิ้มพราย...กล่าวตอบ

:เมื่อถูกเพื่อนรักทำร้าย>...

เราควรเขียนมันไว้บนทราย

ซึ่งสายลมแห่งการให้อภัย...

จะทำหน้าที่พัดผ่าน...ลบล้างไม่เหลือ

แต่เมื่อมีสิ่งที่ดีมากมาย...บังเกิด

เราควรสลักไว้บนก้อนหินแห่งความทรงจำในหัวใจ

ซึ่งจะไม่มีสายลมแรงเพียงใด...ลบล้างทำลาย

[ต่าย]

ยามเหงาเหงา....จะหาใคร.............ห่วงใยเท่าเพื่อน
ยามเหงาเยือน...เพื่อนมาอยู่ใกล้.....ไม่เคยหน่ายหนี
ยามเหว่ว้า........เพื่อนมาดูแลใจ......ให้ทุกนาที
อยากบอกคนดี....เลื่อนเป็นคนรู้ใจ......ได้ไหมเออ....

ต่าย..ก็แอบเพ้อหาเพื่อนอยู่..อิอิ..