ติดเผิ่ง หมอลำเพิ่นนำแหน่หล่ะ อย่าสุฟ้อนใส่อย่างเดียวหลาย.............อิอิอิ
::)
::)
::)
::)
::)
ติดเผิ่ง หมอลำเพิ่นนำแหน่หล่ะ อย่าสุฟ้อนใส่อย่างเดียวหลาย.............อิอิอิ
::)
::)
::)
::)
::)
ท่องคำว่าทำใจ
แต่งให้แน่เด้ออ้ายเก่งเอาแบบบ่โกงเด้อเอาแบบออกไปทางหมู่นางเอกเด้อ บ่ได้เป็นนางเอกกะเป็นหมู่กะได้::)::)::)
โอย.................หว่าสิแต่งต่อกะบ่มีเวลา......เอาเวลาไปแชทเบิด..........กะยังหว่า
ท่องคำว่าทำใจ
เดี๋ยวสิมาลำซ่อย แต่ตอนนี้ขอไปเอากระสอบมาใส่ข้าวแห้งนำญาครูก่อน..พอดีเลี้ยงหมูไว้ เจ็ดแปดโต ย้านมันอดอาหารแมะ อิ อิ
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
เกือบบแล้วเกือบบ่ทัน เต้ยแหน่จ้าเต้ยแหน่นิ่มสิหย่าวหน้าฮ้านแมะ กรู้ววววววววววววว
หลังจากที่มนต์ไมตรี ได้วางแผนให้แม่เจ้าของ ได้เฮ็ดแผนการอันชั่วร้าย เป็นอันเสร็จสิ้นไปแล้ว..............ตอนนี้สินำพาพี่น้องมาพบ กับนางเอกสาวประจำทีมงาน อีกคนหนึ่ง (ไผ่น้อบาดนี่) มื้อนี่รับบทเป็น ทิติกา นางหล้าลูกสาวหมู่.....บ้านอยู่คูฝั่งห้วย ดงกล้วย ท้ายท่งนา ....แต่หว่าอาชีพนี้ แสนยาก น้อจนเหลือ...... ได้แต่เก็บเอาฟืน ไปขาย ในเมืองพู้น... เฒ่าทองพูลคือพ่อเค้า การพนันนี่คัก แหน่.....พี่น้องเอ๋ย........ เล่นเบิดมื้อกะได้ .....สังขารเฒ่า ......แม่นบ่เจียม...............ฉากนี้ หม่วน ๆ ครับ กับ ทิติกา นางหล่าสิหว่าไข...........
................เต้ย คิดฮอดกอดบ่ได้.....................................
.......(ลำ)......ทิติกา......นางหล้า.. โฉมสุดา....น้อยอ่อน
ฉันขอกราบ..วิงวอน ....คุณพระพุทธ....หน่วยแก้ว ....ให้มาหุ้ม...เหลื่มบัง
หากแม่น...ผิดพลาดพลั้ง.... อภัยแหน่ ....อย่าโมโห....ให้มโนสำนึก...สงสาร...ฉันบ้าง...... หมดหนทาง.....หากินแหล่ว .....แนวหมอลำ....ไร้ที่เพิ่ง......
หากพี่น้องบ่.....คิดเถิง .....กะคือ......นกกระจอกน้อย.... หาไม้ไร้ที่คอน
อดตาหลับ....ยังขับร้อง ......แนวให้เพิ่น......หน้อม่วนหู
บทแสดง.....ให้เพิ่นดู.......สมค่า.......ราคาจ้าง
สายตาวาง.......มาทางน้อง....... แต่บ่กล้า...ตอบสนอง....... ย้อนโตนี้......แสนด้อยค่า
เป็นหมอลำ.....แสนด้อยค่า .......ย่านแม่เจ้า....เพิ่นสิหยัน......
เอ้าหล่ะน้อห่านี้......หันหน้าใส่....ดอกทางบท.............ชีวิตแสนรันทด.....อยู่กับอิพ่อเค้า..
พ่อทองพูน....เป็นนามเอิ้น ........ เหลือคนเดียว........ได้เหลียวเบิ่ง
ทางข้าวปลาแอ่งน้ำ ........หาให้..........แม่นสุแลง....
ลุกตั้งแต่ก่อนสิแจ้ง.....เข้าป่า.....หาของขาย ....บ่เคย.....สุขสำบาย ......ตั้งแต่จำความได้... ทุกหัวใจได้ฮนฮ้อง....... จัก...แม่นกรรมเจ้าของ........ ชาตินี้มีหลายหนี่.......
หากแม่นผล.....ผลามี........ขอให้มาปกป้อง.....ลงให้.....แม่นชุ่มเย็น........แหน่เด้อ.......
..........................................
...(เว้า)....ทิติกา คือนามน้อง ลูกสาวเดียวของอิพ่อ......ชีวิตจนยากไฮ้ บ่เคยได้อยู่สบาย....ยามได๋เจ็บป่วยไข้ บ่เคยไปดอกโรงหมอ....ได้นำแต่สมุนไพร ต้มไปกินวันมื้อ ....อาชีพคือ เก็บฟื้นไม้ เอาไปขายในเมืองใหญ่ .....พอได้ซื้อข้าวน้ำ ยาไว้ให้พ่อลาว........ทิติกา กะคือนามผู้ข้า เป็นลูกสาวเดียวของ พ่อทองพูล มีอาชีพกะเก็บฟืนไปขาย ชีวิตกะยากจนเอาเหลือพี่น้อง หาเงินมากะได้เพียงนิดหน่อย พอได้ซื้อยาให้อิพ่อ แต่หว่าตอนนี้หน่ะ กับข้าวกับน้ำกะเฮ็ดเรียบร้อยแล้ว งานบ้านกะเรียบร้อยแม่นดั่งกัน นี้กะได้เวลางายแล้ว คือบ่เห็นอิพ่อ มาน้อบาดนี้ บ๊า.......ทิติกา
สิเอิ้นอิพ่อ มากินข้าวเบิ่งก่อนหนา...............พ้อจ๋า..............ผ่อ.....ทิติกาเตรียมพาข้าว..เรียบร้อยแล้วเด้พ่อ...........มากินข้าวได้แล้วผ่อจ๋า........
.....................เต้ยโศก.............................
พ่อเฒ่าทองพูลเว้ากับลูกสาว
เฒ่าทองพูล: ป๊าด.คนคือมาหลายแม้หล่ามื้อนี่แหม..บ่แม่นเพิ่นสิมากินข้าวซุมกันกับเฮาบ้อ
ทิติกา : ผ่อจ๋า..........ผ่อกะเว้าไปทั่วเนาะ ย่านลูก..อายผู้อายคนแหน่เป็นหยังพ่อ..ใหญ่เป็นสาวแล้วเด้นี่..ผ่อ
เฒ่าทองพูล:เอ๋า.......ลืมคาว เนาะ
ทิติกา :พ่อจ๋า กินข้าวกินน้ำซะพ่อ แล้วทิติกา กะสิออกไปเก็บฟืน ในป่าไปขาย สิหาเงินไว้ซื้อข้าวสาร ซื้อเกลือ เพราะหว่ามื้อเซ้านี้ ทิติกา เหลียวเบิ่งในครัว มันใกล้สิเบิดแล้วแหมผ่อ
เฒ่าทองพูล :โอย ลูกเอ๊ย............ความจนสองเฮานี้ บ่มีหนี แม้นสิไล บ่เคยไกลจักมื้อ กรรมสร้างแม่นอิหยัง น้อลูกเอ๊ย..........
ทิติกา :บ่เป็นหยังดอกผ่อ....ทิติกาอยู่ทั้งคน พ่อบ่ต้องย่านอิหยังดอก แต่หว่ามื้อนี่หน่ะ ให้พ่อฟ้าว
ไปกินข้าว ในครัว ก่อนซะเด้อ ทิติกา กะสิฟ้าว ไปเก็บฝืน คือกัน สวยมาแดดสิฮ้อน.......
เฒ่าทองพูล:ไป๋ลูกไป........รักษาเนื้อรักษาโต เด้อลูกเด้อ.......โอ๊ย......หลีโตนลูกสาวเจ้าของแฮง พี่น้อง เป็นสาวเป็นนาง เข้าป่าหาฟืน หาเงินมาเลี้ยงพ่อ ชิวิตเจ้าของกะยากจนเอาเหลือฮ้าย แต่กะยังมีความโชคดีในโต.....ที่มีลูกสาวค้ำลูกสาวคูณอยู่...........
(ลำ)........ทิติกา.......ได้เวลาอันควรแล้ว.......สิหาของในป่า
เก็บเอาฟืน....ผลไม้ .....มาขายให้.......เพิ่นในเมือง
แม่นอันได๋...กะบ่เตี๊ยง....... ย้อนหว่า.......โตเฮาจน
หรือแม่นผล......ผลาบุญ ......สร้างมามันมีน้อย ....
แต่กะคอยเก็บไว้ใช้ ...... แม่นสิทุกข์ .....ยากปานได๋ ......บ่เคยได้สิถอยท่า
สิสู้ทนฟันฝ่า....อุปสรรคให้ผ่านพ้น ........ทนเอาไว้..... สิบ่ถอย........นี่นา...............................เต้ย ลมส่าคนหลายใจ.........................
เข้าฉาก
ท่องคำว่าทำใจ
บู๊ยย คักแท้ๆหมอลำคณะนี้แมะ หลอยมาขึ้นฮ้านลำยามข่อนสิแจ้งแลวกะไปหนีนอนหลังฮ้านเลย เหอ ๆ ๆ :g :g :g
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
อ้ายศรีครับ......คุณหมอ....เพิ่นบอกมาหว่า......."สมองจะทำงานได้ดี เมื่อสร่างเมา" พะนะอ้าย..........แม่นอิหลีเพิ่นอยู่ตั๊วหล่ะ.......
::)
::)
::)
::)
::)
ท่องคำว่าทำใจ
อัน.......ผมขอย้าย....ม่องตั้งฮ้านหมอลำ.....เป็นม่องใหม่เด้อครับ.....ไปอยู่ ทาง ......ศิลปวัฒนธรรมอีสาน...เด้อครับเด้อ.....ขอโทษพี่น้องที่ต้อง...... ย้ายสาด ย้ายผ้าใบ....ย้ายกระดาษหนังสือพิมพ์นำเด้อครับ............
ท่องคำว่าทำใจ
อ้ายเก่งมาถ่าเอากลอนลำนำสั่นดอก สิมาลำส่อยรับเป้นเป็นอนุชาเด้อ สิลำเป็นพระเอก อยากเป็นลองเบิ่งเป้นโตโกงมาโดนแล้ว อิอิ
Bookmarks