ถวิลหาอดีต..วันที่ฝนตก
เมื่อนึกถึงอดีต แม้เป็นสิ่งที่จับต้องไม่ได้ แต่คราใดที่ได้นึกถึงก็ทำให้ชีวิตมีพลัง มีความสุข ชุ่มชื่น..สุขใจอย่างบอกไม่ถูก
ย้อนเวลากลับไปเมื่อ18-19 ปีทีแล้ว ตอนนั้นอายุ ก็ประมาณ13-14ปีกว่าๆหน้าฝน..เป็นฤดูที่ผมชอบมาก หลังเลิกเรียนผมต้องปั่นจักรยานไปนาทุกวันไปช่วยพ่อ แม่ทำนาช่วยถอนกล้า หรือช่วยไถนา เมื่อก่อน ผมต้องใช้ควายไถนา ตอนนั้นยังไม่มีรถไถนาเลยสักคน ไถนาเสร็จตอนเย็น ๆก็เอาควายเข้าคอกสุ่มไฟให้ควาย ได้กลิ่นควันไฟจาง ๆที่ลอยในอากาศแล้วหอมมาก ได้ยินเสียง กบเขียดตัวน้อย ๆที่ส่งเสียงแข่งกันตามคันแทนา หรือริมหนองน้ำ วันใหนฝนตกผมจะดีใจมากที่จะได้ออกไปจับกบ จับเขียด หรือใส่เบ็ดกบ ใส่เบ็ดปลา พอตอนกลางวันต้องเลี้ยงควายและก็เดินในทุ่งนาหาไข่แมงดาที่เกาะตามต้นข้าว หาปู หาหอย มาปิ้งกินเล่น ทั้งหอม มัน ทั้งอร่อย นึกถึงที่ไรน้ำลายไหลทุกที นี่เป็นบางช่วงของชีวิตของคนบ้านนอกคนหนึ่ง...แม้ว่าวันเวลาจะผ่านมาหลายปี ถึงแม้ว่าไม่ได้กลับไปใช้ชีวิตในจุดนั้นแล้วแต่จิตใต้สำนึกยังบอกว่ายังรัก และคิดถึงวันเวลาเก่า ๆที่ผ่านมาเสมอ...
อ้างข้อความนี้
บ่ออยากสิพากษ์ จ้า ม่วนๆ
Bookmarks