กลางหาดทรายแห่งสายธาร
เมื่อวันวานฉันเดิน..เจอก้อนหิน
เห็นนกน้อยโฉบเฉี่ยว..สหยาปีกบิน
ถลาล่องถวิล....มองเพลิดเพลิน.
.ลมล่องต้องแผ่ว.....ดูผิวน้ำระยิบ..
ฉันเอื้อมหยิบ.หิน.ก้อนหนึ่งโดยบังเอิญ
พิจารณา..ก้อนหินนั้นก็นานเนิ่น
.....แล้วก็เดิน...ท่ามกลางหาดทราย
ทอดสายตา..มองทะเลท้องฟ้าแสนกว้างใหญ่
แล้วทอดใจ.......ปล่อยเคลิบเคลิ้มเหลือหลาย...
เดินลำพัง...ทั้งที่ตัวกลัวเดียวดาย
แต่ข้างกายทราย...สีทอง..ยังมองเรา
มือที่กำหินไว้แน่น................
หวังวาดแทน.........ที่ว่างเปล่าความหงอยเหงา..
แล้ววางหินท่ามกลางเม็ทรายอย่างแผ่วเบา.
กลัวก้อนหินก้อนนั้นเหงา....เพราะเรา..ไม่ใช่ที่วาง..โดยหมาน้อย...