ถ้าวันนึง...คุณต้องไปนั่งกินข้าวกับคนที่คุณเคยเรียกว่าคนรัก....แต่วันนี้คนคนนั้นกลับพาใครอีกคนมานั่งข้างๆ...กินข้าวกับคุณ...
การดูแลจากคนคนนั้น...ที่เคยเป็นของคุณแต่วันนี้เป็นของใครอีกคน
แววตาที่ทอแสงแห่งความอาทร...ที่เคยเป็นของคุณแต่วันนี้เป็นของใครอีกคน
ที่นั่งข้างๆคนคนนั้น....ที่เคยเป็นของคุณแต่วันนี้เป็นของใครอีกคน
ความรักจากคนคนนั้น...ที่เคยเป็นของคุณแต่วันนี้กลับกลายเป็นของใครอีกคน
ที่ไม่ใช่คุณ...ขณะที่ความรักของคุณ
ยังคงเป็นของคนคนนั้นอยู่ทุกทุกลมหายใจเหมือนครั้งวันวานไม่เคยเปลี่ยนแปลง
....คุณจะทนนั่งดูอยู่ได้ นานแค่ไหน....
ในขณะที่คุณยังต้องยิ้ม ต้องหัวเราะ ต้องสนุกสนาน ต้องกินข้าว และยังต้องใช้ส่วนประกอบเล็กๆของร่างกายที่ชื่อว่า
---------------หัวใจ------------------
เพื่อการมีชีวิตอยู่...............แต่...........
ส่วนประกอบเล็กๆนั้น....กำลังถูกทำลายลงด้วยมือของคนที่เคยเรียกคุณว่า..............
....ที่รัก.....
แล้วถ้าคุณเป็นฉัน....คุณจะทำอย่างไร??
....ความรู้สึกของอีกวันที่ผันผ่าน....
บางที..ฉันก็เคยถามตัวเองเหมือนกันนะไม่ใช่เพียงแค่คนอื่นที่เฝ้าเพียรถาม
ว่าคน-คนนั้นทำอะไรมห้กับชีวิตฉันหนักหนาฉันจึงลืมเขาไม่ได้สักที...คำตอบที่ได้คืออะไรล่ะ...
นอกจากคำว่ารักที่ตอบแทนเหตุผลทุกสิ่ง...ณ วันนี้ฉันเองได้เรียนรู้แล้วว่าการรักใครสักคนนั้นเป็นเรื่องที่สุดแสนจะยากยิ่งหากแต่การลืมใครสักคนต่างหากล่ะที่มันยากยิ่งกว่า...เชื่อมั้ยว่า..ทุกวันนี้ทุกเรื่องราวระหว่างฉันกับคนนั้นมันยังคงอยู่ในทุกๆความทรงจำของหัวใจ....ร้านนี้เราเคยไปกินข้าวด้วยกัน เสื้อตัวนี้ที่เค้าเลยใส่...เพลงนี้ที่เค้าเคยร้องมห้ฟังก่อนนอน หนังเรื่องนี้ที่เราดูด้วยกันเป็นครั้งแรก...เพลงนี้ที่เราเคยร้องด้วยกัน ณ ที่ตรงนี้ที่เราเคยนั่งกุมมือดูพระอาทิตย์ขึ้น...แต่ ณ วันนี้ ทุกเรื่องราวระหว่างเราได้กลายเป็นเพียงแค่อดีตหากแต่คนคนนั้นกำลังไปมีปัจจุบันและอนาคตกับอีกคน....แล้วฉันล่ะ ทำอะไรอยู่?
..............................................แบบนี้เขาเอิ้นอีหยังพี่น้อง...
เขาเอิ้นว่าฮักหลาย...หรือว่าโง่....
Bookmarks