ผญา.....สารรัก

[assawin]

ป๊าดดดดดดดดดดดดดดดดด..ยาวหลาย
หลับสองเทื่อ อ่านยังบ่จบอยู่.............

[บ่าวสายฟ้า]

ย้อนความฮัก ซ่ำนิบ่ยาวดอก

[PJ Nan]

อันว่าคำฮักของอ้าย....................ยาวหลายกะยังว่า
น้องนั่งอ่านไปอ่านมา.......................ยังบ่จบลงได้
ย้านแต่ใจชายนั้น.......................บ่จริงใจคือคำว่า
เอาผญามาอ้อน.......................ตั๋วข้อยให้คิดนำ..

[assawin]

" นกเขาตู้พรากคู่กะยังขัน กาเวาวอนพรากฮังกะยังฮ้อง
น้องพรากอ้ายคำเดียวบ่เอิ้นสั่ง คันบ่เอิ้นสั่งใกล้ขอให้เอิ้นสั่งไกล "
...............พะนะ...............

[PJ Nan]

ฟังเสียงพิณแคนห้าว " น้องสาวหล่า "เป็นลายต่าง
ใจของนางคิดฮอดซู้ทางก่ำถิ่นอีสาน....
เป็นจังได๋เน้อนั้นทางบ้านป่าขาดอน
นางฝากสายลมวอนส่งมาหาอ้าย...
ผู้อยู่ไกลคนนี้ยังมีความเป็นห่วง
ทำงานอยู่เมืองหลวงแต่เป็นห่วงแต่อ้าย
ใจนั้นเป็นห่วงหาแท้เด้....อ้ายซายเอย.

[ไก่น้อย]

ฝากผญามาส่งให้ ...จากใจคนไกลห่าง
จากมาเพียงแต่ร่าง .....แต่ใจนั้น อยู่นำชาย...พุ้นแหลว
ผลามี กุศลสร้าง คือบ่เป็นหนทาง..... พอให้น้องได้เทียวไต่ ...แน่น้อ
ส่างให้ไกลจากอ้าย ...แนมหน้า แม่นบ่เห็น..แทะเด้น่อ.......

[PJ Nan]

อันหว่างานการเกื้อ.มีเงินเหลือดอกคือหว่า
บุญผหลาส่งให้..............คูณค้ำหน่ำสู่แนว
เสียงแจ๋วๆดังวอนเว้า.ของผู้สาว.เด้อบ้านป่า
เป็นผญาส่งไปให้..ชุมหมู่เจ้าเหล่าต่อกลอน
คำแหม่สอนที่วอนเว้า..ชุมหมู่เฮาสุเปิดหน่าย
คำที่ยายเผิ่นเว้า............ให้ชูเจ้าดอกเบิ่งดู
เข้าเมืองกรุงมุ่งเรียนรู้..ได้พ้อหมู่ดอกคนไค
อยู่ทางใด๋หละเด้อแฟน..มาเกี่ยวแขนสายแนนไว้
อยู่ทางใด๋กระตามหล่า..เสียงคำจายังคุ้นอยู่
ให้พ่อตู้ดอกได้เว้า.....นำชุมเจ้าเหล่าหว่าความ
อันหว่าความฮู้น้อย.....แต่คำฝอยหละมีอยู่
ตู้ชายหล่านี่หละเจ้า...ซอมเบิ่งเจ้าสิหว่าใด๋..
ไคบ่น้อชุมหมู่เจ้า...ขอลองเว้าดอกเบิ่งนำ...แหน่เด้อ

[บ่าวโจ่โล่]

อัญญาเป็นหนุ่มน้อย
ผู้ด้อยค่าประสพการณ์
ยังบ่พานพาเห็น ฮักเป็นจั่งใด๋แท้
เจ้ามาแว มาข้อง มาจองใจให้คิดฮ่ำ
ให้ขะน้อยต้องคึดนำ เจ้าดึงใจอยู่สู่มื้อ
ซ่ำวัวน้อย ใส่สะพาย แท้แหลว

[PJ Nan]

อ่านคำผญาอ้าย หัวใจนางแทบหลุดหล่อน
บ่าวพี่ชายส่งผญาเข้ามาอ้อน คำเว้าม่วนม่วนหู แท้ น้อ
หรือ ว่า หวานแต่คำเว้า คำผญา ล่อ อ่อย
แต่คำเว้าหวานดั่งน้ำอ้อย ใจส้มดั่งมดแดง นั่นน้อ
สาวใด ยินคำเว้า หลงคารม เพ้อป่วง
ห่วงนำอยู่คือสิบ้าก่องน้ำตาพุ้นแหล่ว
ยินมาไกล ถึงพี้เมืองอุบล ยังหนาวสั่น
ใจกระสันอยากพ้อ นำคำอ้าย อ่อยผญา
ทางไกลเยิ่น สิ ย่อเป็นแผ่นดินเดียว เด้ น้อ ชายเอ้ย

[บ่าวโจ่โล่]

แนวคำวาจาต้าน เว่าบ่หวานให้คึดต่อ
คือจั่งกินบักส้มมอ ได้กินน้ำจั่งหวานลิ้น พอได้รสหวาน
อ้ายกะมาแต่บ้าน ก้านก่องเมืองอุบล
ซุมเป็นคนเขื่องใน อยู่บ่ไกลกันเด้น้อง
คือจั่งปลาในข้อง คือน้ำใหลต้อนก้นหลี่
อยู่ไกล้กันซ่ำนี้ อย่าสุย้อ ย่อแผ่นดิน