กำลังแสดงผล 1 ถึง 4 จากทั้งหมด 4

หัวข้อ: จะให้ห่างหาย..หรือ..ตายจาก

  1. #1
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ จ๊ะเอ๋
    วันที่สมัคร
    Jul 2007
    ที่อยู่
    อุดรซิตี้
    กระทู้
    469

    จะให้ห่างหาย..หรือ..ตายจาก

    การตายจากกันมันเป็นเรื่องธรรมชาติ
    แต่การห่างหายไปมันเป็นเรื่องไม่ธรรมดา
    เมื่อเกิดขึ้นแล้วอาจจะต้องการเหตุผลเหนือธรรมชาติมาอธิบาย
    เหตุผลที่อีกฝ่ายอาจจะไม่สามารถพูดมันออกมาได้ตรงๆ

    ห่างจนหาย...ทรมาน...แต่ก็ต้องทำใจ บางคนไม่ห่างไม่หาย แต่ก็เหมือนไม่มีอยู่ มันน่าเศร้านัก ยากที่จะยอมรับ หรือสู้ให้ตายไปเลยดีกว่าเศร้ามากแต่ไม่เจ็บอย่างน้อยก็อาจจะได้รับการบอกกล่าวร่ำลา

    โปรดรู้ไว้ด้วยน่ะว่า "การกระทำ" สำคัญกว่า "การพูด"

  2. #2
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ โชติ
    วันที่สมัคร
    Mar 2008
    ที่อยู่
    bbk
    กระทู้
    700
    โปรดอย่าวาดหวังว่าฉันต้องดีที่สุด
    แค่รับรู้รักเธอที่สุดเพียงพอไหม
    อย่าวาดภาพชายในฝันของเธอสูงเกินไป
    สุดท้ายฉันเปนได้แค่........

    ปล. เปนเนื้อเพลงๆ หนึ่งของศิลปินไม้เมือง

  3. #3
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ จ๊ะเอ๋
    วันที่สมัคร
    Jul 2007
    ที่อยู่
    อุดรซิตี้
    กระทู้
    469
    อยู่ๆก็เฉยชาต่อกัน แล้วทำเหมือนฉันเป็นคนอื่น
    อยู่ๆก็ทวงความสนิทคืน แล้วหยิบยื่นความไม่เข้าใจ
    ทั้งที่เราเคยเดินด้วยกันมาก่อน แต่ตอนนี้เธอกลับเดินกับคนใหม่
    บอกได้หรือเปล่า เหตุผลของการเปลี่ยนไป
    ฉันแค่อยากรู้ว่าทำไม… รักที่เคยมากมายจึงหมดลง

  4. #4
    ศิลปิน นักเขียน สัญลักษณ์ของ maanoy
    วันที่สมัคร
    Jul 2006
    กระทู้
    2,271
    แด่....เธอ ความห่างหายที่ตายจาก.........................

    เหนื่อยหน่าย เพราะพ่ายแพ้
    หากท้อแท้ ต้องสับสน
    ถดถอย ยิ่งเกินทน
    หรือ อาจทิ้ง อุดมการณ์
    เดือนดาว พร่างพราวสวย
    คิดสาวสอย ต้องสืบสาน
    แม้ล้ม ก็บ่มญาณ
    ต้องกลัวไย เมื่อใฝ่ดาว
    ต้อยต่ำ ย่ำปลักตม
    สิขื่นขม กับคมคาว
    เส้นทางใช่ยืดยาว
    หากรักยิ่ง ในสิ่งฝัน
    พอที เถอะแพ้พ่าย
    ยกความตาย เป็นเดิมพัน
    เป็นไร ให้เป็นกัน
    ต้องโรมรัน ให้ได้ชัย


    หวานใดหรือจะปานเท่าหวานหวัง
    ยิ่งสุดฝั่งแดนฟ้ายิ่งกว่าหวาน
    ส่วนขมขื่นใดเล่าขมเนานาน
    เกินข่มขื่นทรมานจากหวานวัย

    ยิ่งวัยหวานเปรียบประหนึ่งน้ำผึ้งหยด
    พวกแมงมดซดน้ำตาลก็หวานไหว
    ทั้งคำหวานตาหวานและหวานใด
    ก็น้อมให้วัยหวานต้องร่านรน
    ที่หวานหวังฝั่งฟ้าแม้ว่าหวาน
    สัญชาติญาณบ่อยย่ำก็ช้ำป่น
    แต่ลองถามฝันใฝ่หัวใจตน
    รึอาจทนทอดทิ้งปณิธาน
    ก็หวานใดหรือปานเท่าหวานหวัง
    ยิ่งฟากฝั่งสุดฟ้ายิ่งกว่าหวาน
    ส่วนหวานวัยใดเล่าอยู่เนานาน
    มีหรือดอกไม้มารไม่โรยรา

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •