ลูกจ๋า..มาอ่านก่อน...

[engon]

“ขอให้ฉันดูหน้าลูกหน่อยได้ไหมคะ” คุณแม่คนใหม่กล่าวแก่พยาบาล
ซึ่งได้ส่งห่อผ้าคลุมร่างเด็กน้อยเกิดใหม่ส่งให้แม่ เมื่อคลี่ห่อผ้าออกเพื่อดูหน้าลูกรักให้เต็มตา
คุณแม่คนใหม่ก็กรีดร้องอย่างตกใจ ทำให้พยาบาลต้องรีบอุ้มเด็กน้อยกลับไปตามเดิม
เด็กน้อยที่เกิดใหม่ไม่มีใบหูทั้งสองข้าง

วันเวลาผ่านไป เด็กน้อยผู้ไร้ใบหูเติบโตขึ้น เขาไม่มีปัญหาเรื่องหูเกี่ยวกับการได้ยินเลย
ความผิดปกติมีเพียงที่เขาไม่มีใบหูเหมือนคนอื่นเท่านั้น
หลายครั้งเขาต้องร้องไห้กลับจากโรงเรียนวิ่งมาซบอกของแม่
เพราะถูกเพื่อนล้อเลียนว่าเป็นสัตว์ประหลาดที่ไม่มีใบหู เขาไม่มีปัญหาในการเรียนและทำงานทุกอย่างได้ดี

วันหนึ่งเมื่อเขาจะเรียนจบปริญญาออกไปทำงานในปีหน้า พ่อก็ได้ข่าวดีว่า
มีหมอคนหนึ่งสามารถผ่าตัดเสริมใบหูมนุษย์ให้เหมือนจริงได้ แต่ต้องหาใบหูจากคนที่มีชีวิต
ซึ่งเป็นเรื่องยากอย่างยิ่งเพราะผู้บริจาคจะกลับกลายเป็นคนไม่มีใบหูทันที
แต่อย่างไรก็ตาม หลังจากรอใบหูจากคนมีชีวิตอยู่หลายเดือน
ก็โชคดีพบผู้ใจดีคนหนึ่งที่จะบริจาคใบหูทั้งสองข้างให้หนุ่มน้อยโดยไม่คิดค่าตอบแทน
แต่มีข้อแม้ว่าผู้เกี่ยวข้องทุกคนต้องให้สัญญาว่าจะเก็บชื่อของผู้บริจาคใบหูไว้เป็นความลับ จนถึงวันตายของผู้บริจาค
การผ่าตัดเสริมใบหูของหนุ่มน้อยเป็นไปด้วยดี จนไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเขาเคยพิการมาก่อน
เขาเรียนจนจบปริญญา ทำงานเป็นนายแบบโฆษณาและผู้อ่านข่าวทางสถานีโทรทัศน์
เขาสมัครรับเลือกตั้งเป็นผู้แทนราษฎร และอาจได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีในอีกไม่ช้า

วันหนึ่ง เขากลับไปหาพ่อและแม่
“ผมอยากทราบชื่อคนที่บริจาคใบหูให้ผมครับ
อยากจะทดแทนบุญคุณอันยิ่งใหญ่ของเขาที่ทำให้ผมได้มีชีวิตอยู่ในโลกใบนี้เหมือนคนปกติ”
“ไม่ได้หรอกลูก” พ่อตอบ “เราให้สัญญากับผู้บริจาคว่าจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับจนถึงวันตาย”
แม้ลูกจะอ้อนวอนขอชื่อผู้บริจาคหลายครั้งอย่างไร คำตอบของพ่อยังคงปฏิเสธเหมือนเดิม
อีกปีหนึ่งต่อมา แม่ป่วยหนัก และเสียชีวิตอย่างกระทันหัน
ในวันรดน้ำศพแม่ พ่อเรียกลูกเข้าไปใกล้ศพแม่ พ่อจับผมยาวสลวยสีน้ำตาลของแม่แล้วยกขึ้นช้า ๆ
ลูกร้องไห้โฮ เสียงดังลั่น เหมือนจะขาดใจ
หน้าของแม่นั้น ไม่มีใบหูทั้งสองข้าง
ใบหูของแม่ถูกตัดออกไปเพื่อมอบให้แก่ลูกสุดที่รักของแม่......
.
.
.
.
.
....ใกล้วันแม่....ขอให้ทุกคนระลึกถึงแม่นะ......

[ฝนหลวง]

ไผสิฮักเฮาเท่ากับพ่อแม่ของเฮาเนาะ...ซึ้งหลาย