คิดถึงแม่

[สาวบ้านแต้]

"มือคล้ำคล้ำกรำงานมานานนัก
มือน้อยๆกับงานหนักทุกหน้าที่
มือหยาบหยาบยังอาบเหงื่อตลอดปี
มือเปื้อนเปื้อนสองมือนี้มิผลันแปร
กี่ร้อยริ้วตอกรัดมักผักขาย
กี่รอยบาดคมตอกหมายนิ้วมือแม่
กี่รอยหยดหยาดเหงื่อมิเคยแล
กี่ยิ้มหวังที่แน่วแนกับลูกตน
กว่าจะได้แต่ละบาดกับผักบุ้ง
กว่าจะได้เต็มกระบุงแต่ละหน
กว่าจะได้แต่ละกำต้องจำทน
เพื่อเก็บออมไว้ให้คนที่ตนรัก
กี่ร้อยริ้วตอกรัดมัดผักขาย
กี่รอยบาดบ่งหมายรอยตอกนั่น
กี่รอยกำกี่พันเก็บให้ใครกัน
กี่ร้อยฝันแม่รอหวังวันของเรา"

ผู้ประพันธ์ วิลักษณ์ ศรีป่าซาง


แม่จ๋าลูกคิดถึงแม่ค่ะ ลูกคิดถีงแม่ทุกวันเลย ยิ่งวันใดที่ลูกเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า
ลูกก็ยิ่งคิดถึงแม่ แม่รู้ไหมว่าคำที่แ ม่บอกว่า "น้อยหน่าที่แม่เก็บไว้ แม่กลัวว่าลูกจะไม่ได้กิน
แม่กลัวลูกจะกลับไปไม่ทันก่อนน้อยหน่าบ้านเราจะวายลูกเสียก่อน
แม่บอกว่าลูกชอบน้อยหน่าฟ้ายไม่ชอบน้อยหน่าหนัง แม่เลือกลูกโตๆไว้คอยลูก"....
แม่รู้ไหมลูกอิ่มและตื้นใจแค่ไหน ลูกรับรู้ว่าแม่อยากให้ลูกกิน

ลูกจะกลับไปบ้านเรา บ้านที่มีแม่นะคะ แม่จำได้มั้ยว่าตักแม่อุ่นขนาดไหน
ตอนี้ลูกเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน ขอกลับไปนอนหนุนตักแม่นะคะ
ถึงแม้ว่าจะยากเย็นแค่ไหนลูกก็จะกลับไป เพราะว่าลูกคิดถึงแม่ค่ะ

[ขอโทษที่คิดถึง...เด็กดื้อ]

หนูรักแม่จังเลย

[สาวอีสานจากแดนไกล]

แม่จ้าลูกอยากกอดแม่ใจจะขาดแล้วจ้า แต่ลูกของแม่ก็หมดโอกาศนี้ เพระแม่ของลูกไม่อยู่ให้ลูกกอดอีกแลัว