สงสัยว่าความใจดีของผม อาจจะนำภัยมาสู่ตนเองหรือปล่าว?

[ฝนหลวง]

สงสัยว่าความใจดีของผม อาจจะนำภัยมาสู่ตนเองหรือปล่าว?
สวัสดีครับ

วันนี้ผมขับรถ อยู่ดีๆี้ที่ถนนหอวังข้างๆเซ็นทรัลลาดพร้าว เพื่อที่จะออกไปทางถนนพหลโยธิน เวลาประมาณ9.30น. ได้เกิดอุบัติเหตุขึ้นกับรถผม โดยมีรถมอเตอร์ไซด์คันหนึ่ง วิ่งอยู่ที่เลนซ้ายมือเกือบจะถึงบริเวณเส้นประตรงกลางถนน(ถนนแต่ละฝั่งจะมี ฝั่งละ 2 เลนครับ) ... ส่วนผมนั้นวิ่งอยู่เลนขวาสุด ทั้งผมและเค้าก็ขับไปเรื่อยๆเอื่อยๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น....(ในตอนนั้น)


มอเตอร์ไซด์ คันนั้นวิ่งอยู่ที่ความเร็วประมาณ 20-30 กม. ส่วนรถผมนั้นวิ่งอยู่ประมาณ 30-40กม. จังหวะที่รถผม"เกือบจะ"ตีคู่กับมอเตอร์ไซด์คันนั้น ... อยู่ดีๆเค้าก็เลี้ยวขวาเพื่อที่จะเข้าห้างเซ็นทรัลหรือจะกลับรถก็มิอาจทราบ ได้แบบกระทันหัน!! ทำให้รถของเค้าชนเข้ากับสีข้างรถของผมทางด้านซ้ายอย่างจังเบอร์!!


ความเสียหายรถผมมีดังนี้...

1.ฝากระโปรงด้านหน้าทางซ้ายมือ
2.กันชนหน้า
3.บังโคลนซ้าย
4.ประตูซ้าย

โดยความเสียหายหนักสุดเป็นที่กันชนด้านหน้า,บังโคลนซ้าย และประตูทางซ้าย ส่วนฝากระโปรงด้านหน้าเป็นรอยครูดและบุบเล็กน้อย

ทางฝั่งมอเตอร์ไซด์
1.บาดเจ็บเล็กน้อย
2.รถเสียหายพอสมควรแต่ยังขับได้



ขอ เสริมซักนิดว่า ผมเป็นคนรักรถคันนี้มากๆ รถส่วนตัวผมมี 2 คัน อีกคันหนึ่งผมเฉยๆทั้งๆที่มันแพงกว่า(New Accord 2.4 Navigator) แต่กับคันนี้(Civic dimension 2003) ผมรู้สึกผูกผันกับมันมากๆ หมดเงินแต่งตัวให้กับมันไปหลายบาท ทั้งเครื่องเสียง ล้อแม๊กซ์ ช่วงล่าง ขัดสีทุก 3 เดือน เคลือบสีทุก 2 อาทิตย์ ทำแบบนี้มาจะ5ปีแล้ว สีรถไ่ม่เคยแม้แต่จะมีรอยขนแมวมาเยือน....ส่วนAccordผม เมื่อเดือนที่แล้วถอยชนกระถางต้นไมแบบโง่ๆ้ ตอนนี้ยังปล่อยคาราคาซังอยู่เลย...ประกันก็ยังไม่ได้แจ้ง แถมเฉลี่ยแล้ว 1 เดือนล้างรถแค่ครั้งเดียวอีก




พูดมาแบบนี้ ท่านคงพอนึกออกใช่ไหมครับว่าอารมณ์ของผมตอนนั้นเป็นอย่างไร!!




ใช่ แล้วครับผมโกรธมาก....โกรธจัดแต่ก็เก็บอารมณ์และซ่อนสีหน้าของผมไว้อย่างดี หลังเกิดเหตุการณ์ ผมเปิดประตูรถเดินลงไป สิ่งแรกที่ผมทำคือมองสำรวจที่ร่างของคนขับมอเตอร์ไซด์คันนั้นเพื่อดูว่า้ เจ็บหนักหรือไม่ แต่เพื่อกันความผิดพลาดผมจึงได้ถามเค้าว่า เค้าบาดเจ็บตรงไหนหรืิอปล่าว... เค้าไม่พูดอะไร แต่ส่ายหัวเป็นนัยๆว่าตัวเค้าไม่ได้เป็นอะไรมาก อายุของเค้าน่าจะไม่เกิน20ปี

หลังจากที่ผมสำรวจรถผมแล้ว เค้าก็ลุกเดินมาหาผม พร้อมทั้งยกมือไหว้และกล่าวคำ้ขอโทษเพื่อแสดงความสำนึกผิด เค้าคงรู้ว่าตัวเค้าเองนั้นผิดเต็มประตู ตาของเค้าเป็นสีแดงเรื่อๆ เหมือนจะร้องไห้ ผมรับไหว้เค้า แต่้ตอนนั้นผมยังไม่ได้พูดอะไร เพราะผมโกรธ....โกรธมากจริงๆครับ... แต่ก็ยังเก็บอาการและสีหน้าอยู่... และหลังเกิดเหตุการณ์นี้ ผมก็ยังไม่ได้คุยอะไรกับเค้าเลยแม้แต่คำเดียว

ผม ไม่พูดอะไรเดินไปที่เก๊ะข้างหน้ารถฝั่งคนนั่ง เพื่อที่จะค้นหาเบอร์โทรของบริษัทประกันภัย ระหว่างนั้นเองผมสังเกตเห็นว่าน้องคนนี้ก็ได้เดินไปที่ฟุตบาทแล้วนั่งลง ลักษณะท่านั่งแบบชันเข่า ก้มหน้าลงไปที่ระหว่างหัวเข่า และเหมือนกับร้องไห้ออกมา ผมจึงเดินไปที่ข้างซ้ายของตัวรถอีกครั้งเพื่อที่จะประเมินความเสียหายออกมา เป็นจำนวนเงิน... ตอนนั้นความคิดที่จะโทรหาประกันภัยได้ถูกระงับลงไปเสียก่อน

ผมตีค่า ความเสียคร่าวๆน่าจะประมาณ10,000-15,000 บาท ถ้าผมเรียกประกันภัยมา บริษัทประกันภัยต้องเล่นงานน้องคนนี้อ่วมแน่ๆ แต่ถ้าผมไม่เรียกมาผมก็ต้องรับผิดชอบจ่ายค่าทำสี+ซ่อมเอง.... ตอนนั้นผมคิด...คิด...แล้วก็ยืนคิดอยู่ประมาณ2-3นาที

ผมขอบอกไว้ ก่อนว่า ผมไม่ได้มีเจตนาจะมาอวดร่ำอวดรวยอะไร แต่เงิน10,000-15,000 บาท นั้นผมมีปัญญาจ่ายได้แบบไม่ทำให้ผมเดือดร้อน เพราะถ้าผมเดือดร้อนผมคงเรียกประกันภัยแน่นอน แต่กับน้องเค้า... น้องเค้าจะไหวหรือไม่ ฐานะความเป็นอยู่เค้าเป็นอย่างไร เค้ามีลูกเมียที่ต้องรับผิดชอบหรือไม่ ฯลฯ ผมคิดไปต่างๆนาๆ สุดท้ายผมจึงตัดสินใจเดินไปคุยกับเค้า





และนี่คือรายละเอียด...






หลัง จากถามไถ่กันแล้ว น้องเค้าเล่าให้ผมฟังว่า เค้ากำลังจะขับมอเตอร์ไซด์ไปยืมเงินคุณลุง มาเป็นค่ารักษาพยาบาลลูกสาวของเค้า ลูกสาวของเค้ายังเล็กมากประมาณ 9เดือน แต่เมื่อคืนที่ผ่านมามีไข้ขึ้นสูงมาก เค้าทำงานเป็นเด็กยกของ อยู่บริษัทหนึ่ง ส่วนภรรยาเค้ากำลังตกงานอยู่ ตอนนี้ไม่มีเงินติดตัวเลยเพราะเค้าเป็นหนี้พวกปล่อยเงินกู้นอกระบบด้วย จึงจำเป็นต้องไปหาคุณลุงเพื่อที่จะยืมเงินเป็นค่าหมอ ให้กับลูกสาวเค้า ส่วนสาเหตุที่เค้าหักรถเลี้ยวขวาแบบกระทันหันนั้นเพราะ ก่อนที่เค้าจะเลี้ยวรถเข้ามาที่ถนนหอวัง เค้าได้โทรกลับไปที่บ้านเพื่อถามอาการของลูกสาว ปรากฏว่าภรรยาเค้าบอกว่า ลูกสาวช็อก แน่นิ่งไปแล้ว กำลังจะไปสถานีอนามัยหรืออะไรซักอย่่างนี่ละครับ เค้าจึงไม่มีสติ และกำลังตัดสินใจอยู่ว่า จะตรงไปบ้านคุณลุงเพื่อที่จะไปเอาเงิน หรือจะกลับรถไปที่สถานพยาบาลเพื่อดูอาการลูกสาวดี... แล้วก็เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น


หลังจากถามไถ่กันเสร็จแล้ว ผมก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่.... ตอนนี้ผมต้องตัดสินใจแล้วครับว่า จะให้ความถูกต้อง(คนทำผิดยังไงก็ต้องชดใช้ค่าเสียหาย...มันเป็นเรื่อง ธรรมชาติ)หรือความเมตตามาก่อน่(ถ้าผมเรียกประกันภัย อาจจะเสียเวลาอีกอย่างน้อย15-30นาที และที่สำคัญผมรู้สึกสงสารลูกสาวเค้า เพราะตอนนี้อยู่ในช่วงเป็นช่วงตาย และสงสารชีวิตความเป็นอยู่ของเค้ามาก)... และที่สำคัญถ้าเค้าโกหกผมละ?




ขอบอก ว่าตอนนั้นความโกรธของผมมลายหายไปสิ้นแล้ว...และเรื่องที่เค้าเล่ามาแม้มัน อาจจะเป็นเรื่องโกหก แต่ผมก็เสี่ยงไม่ได้จริงๆที่จะทำให้ชีวิตหนึ่งหรือครอบครัวของคนๆหนึ่งต้อง มาพังลงเพราะผม...




ผมถามเค้าอีกครั้งว่า ค่าหมอที่จะเอากับคุณลุงนั้นเป็นเงินเท่าไหร่ ผมคิดในใจ ว่าคงต้องหลายพันแน่ๆ หรืออาจจะเป็นหมื่นบาท แต่เค้าบอกผมว่า 300 บาท!!

300 บาท!!....อืม...ผมคิดในใจ ทันใดนั้นไวเท่าความคิด ผมจึงหยิบเงินให้น้องเค้าไป1,000บาท พร้อมทั้งบอกว่า ให้เอาเงินนี้พาลูกสาวไปหาหมอที่น่าจะดีกว่าสถานีอนามัย น้องคนนั้นทำหน้างง และไม่กล้ารับไว้ พร้อมทั้งถามผมว่า แล้วรถของพี่ละครับ พี่ไม่เรียกประกันภัยหรือ ผมหยิบเงินยัดใส่มือน้องเค้าไปและได้อธิบายให้เค้าฟังถึงเหตุผลของผม เค้าก็รับฟังและทันใดนั้นเองแบบไม่ทันตั้งตัวเค้าก้มลงกราบที่เท้าผม ผมหุบเท้าแทบไม่ทัน แถมคนเดินไปมาแถวนั้นก็เห็นกันทุกคน ผมรีบประคองน้องคนนั้นให้ลุกขึ้นและกล่าวลาขอให้เค้าโชคดี





กลับมาที่บ้าน...เจอพี่ชายมาเยี่ยมที่บ้านพอดี





ผม ได้เล่าเรื่องนี้ให้พี่ชายผมฟัง พี่ชายผมเค้าเป็นนายตำรวจระดับสารวัตร เค้าผ่านร้อนผ่านหนาวมามาก หลังจากฟังเรื่องที่ผมเล่าแล้วเค้ากลับเตือนผมว่า...



ให้ผมระวังตัวไว้!!



เพราะ...

1. ผมไม่ได้จดเลขทะเบียนรถมอเตอร์ไซด์คันนั้นมา
2. ผมไม่ได้สอบถามชื่อจริงและขอดูบัตรประชาชนของน้องเค้า
3. ผมไม่ได้พาน้องเค้าไปแจ้งความหรือลงบันทึกประจำวันไว้
4. ผมไม่มีพยานที่สามารถรับรองได้ว่าน้องเค้าเป็นฝ่ายมาชนผมก่อน


เนื่องจากว่าถ้าบุคคลนี้ต้องการที่จะย้อนรอยผมโดยการ

1. แอบจดป้ายทะเบียนผมไว้
2. ไปแจ้งความว่าผมชนแล้วหนี
3. แอบอ้างว่าหลังจากเกิดเหตุแล้วได้รับบาดเจ็บสาหัส(เพื่อเรียกเอาเงิน)

ผมเสร็จแน่ๆ... ถ้าขึ้นโรงขึ้นศาล... ผมแพ้เต็มประตู



ตอนนี้ผมก็ได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้เหตุการณ์แบบนั้นมันเกิดกับผมเลย... แต่ก็อุ่นใจ
ในระดับหนึ่งที่ว่าถ้าเหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นจริง พี่ชายผมเค้าพร้อมช่วยเหลือผมอยู่แล้วครับ


สงสัยว่าความใจดีของผม อาจจะนำภัยมาสู่ตนเองหรือปล่าว?


ขอบคุณครับ


เจอในเวป pantip.com ครับ เลยเอามาฝาก

[พล พระยาแล]

ผมไม่รู้ว่าจะดีใจ เสียใจ หัวเราะหรือว่าร้องไห้ดี

แต่ที่ผมแค้นสุด ๆ ตอนนี้คือ ผมแค้นที่โดนหลอกให้อ่านจนจบ

และอยากชมว่า คนที่นำข้อความมา หลอกได้แนบเนียนจริง ๆ ครับ

ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ::)

ให้หัวซะเถาะ เจ็บใจตะของ คิดได้ไงเนี่ย !!!!! ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ

[sompoi]

..ความเห็นส่วนตัวนะคะ..

..คุณคนที่แกเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา..ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือแต่งขึ้นก็ตาม..ขอยกย่องและชื่นชมในจิตสำนึกและความรู้สึกอันพึงจะมีของมนุษย์ด้วยกันค่ะ..โดยเฉพาะในสังคมไทยเรานะคะ..
..และบางทีสภาพของสังคมอันปากกัดเท้าถีบของบ้านเมืองเราในปัจจุบันนี้เอง ทำให้มุมมองหรือ ประเด็นความน่าจะเป็น..เบี่ยงเบนไป..ทางที่ดีครึ่งทางนะคะ..รัดกุมในส่วนของเรา..และดูแลสังคมของเรา(เพื่อตัวเราเอง)ไปด้วย..เพราะคุณรู้สึกเหมือนกันไหมคะ?ที่พออ่านเรื่องนี้แล้ว รู้สึกอิ่มเอมใจไปด้วยอย่างบอกไม่ถูก..จะมาสดุดบ้างก็ตอนท้ายนิเอง..ซึ่งความเป้นไปได้ก็ดูน้อย..แต่มุมมองของทางตำรวจย่อมอยากปกป้อง และคุ้มครองมากกว่าปล่อยให้วัวหายก่อน..
...แต่เรื่องจริงที่น่ากลัวคือว่า..หากครั้งต่อไป..คนที่มีความคิดและจิตสำนึกคล้ายคือคุณคนนี้..หรือแม้กระทั่งคุณคนนี้ด้วยเลย หากเจอกับเหตุการณ์ซําเหมือนกันอีก..เค้ายังอยากจะช่วยเหลือมนุษย์ด้วยกันเหมือนครั้งแรกหรือป่าว..

[แหลวแดง]

หัวใจคุณมันน่ากราบ คุณเป็นคนดีที่ควรยกย่อง ถ้าเขากลับมาทำร้ายคุณ แสดงว่าเขาเป็นมิจฉาชีพแน่นอน อย่าปล่อยให้คนชั่วลอยนวลครับ