-
-
ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม
ไม่เคยลืม...สาวแม่มูล
เสียงพิณก้อง ล่องแม่มูล เคยอุ่นอก
หมู่วิหค เริงร่า ตามป่าเขา
ซึ้งเสียงซอ ขับลำนำ พร่ำแผ่วเบา
คิดถึงเจ้า คนคอยอ้าย ใกล้ฝั่งมูล
เคยพรอดพร่ำ รำพัน วันเดือนดับ
เคยนั่งนับ เดือนดาว เคล้าไออุ่น
เคยสัญญา จะไม่ลืม สาวฝั่งมูล
เคยเทอดทูน ดวงใจ ไว้ในทรวง
เสียงพิณลา จากไป แสนไกลห่าง
มุ่งเดินทาง เสี่ยงดวง ในเมืองหลวง
เฝ้ารำพึง คิดถึง แต่พุ่มพวง
แม้ใจห่วง แต่จำ ต้องอำลา
โอ้แม่มูล เป็นพยาน ช่วยสานต่อ
สายลมหนอ ช่วยพัดนำ คำห่วงหา
บอกให้สาว ที่ฝั่งมูล อุ่นอุรา
จะกลับมา หาเจ้า สาวแม่มูล
-
ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา
สายนําที่รินไหล
สายใจก็ไหลตาม
อันแม่มูลที่ไหลหลั่ง
ช่วยสั่งใจให้ใครคืน
มองต่าง..อย่างปลง
-
Maximum learning
ศิลปิน นักเขียน
นับจากนี้ต่อไปใจจะมั่น
จะบากบั่นสู้ทนไม่ห่วงหา
ปากหวานหวานพร่ำเพ้อไม่นำพา
ไม่ถามหาความรักจากปากชาย
จะอยู่อย่างทนช้ำไม่พร่ำเพ้อ
แม่น้ำมูลไหลเอ่อไม่ขาดสาย
จะสู้เก็บความช้ำให้ละลาย
ไปกับสายน้ำไหลอย่างสุดตรม
หลงคารมทนเจ็บจะเก็บไว้
ก็คงไม่ทวงสิทธิ์ให้ช้ำหม่น
ขอเก็บไว้ในส่วนลึกดวงกมล
ว่าดูคนผิดไปให้เป็นครู
ไม่เคยรู้ว่าจะเป็นเช่นนี้นะ
ว่าจะผละจากรักไม่เคียงคู่
ต่อนี้อยู่อย่างจากไม่เอ็นดู
ขอทนอยู่อย่างช้ำจำใจครวญ
-
Maximum learning
ศิลปิน นักเขียน
สายน้ำหลากเหมือนดังน้ำตาสาว
ที่บ่าราวท่วมท้นจากใจหญิง
ก็รักเธอเกินกว่าจะท้วงติง
ใจของหญิงอิดโรยโปรยน้ำตา
อ้ายชายจากน้องไปไม่หวนคิด
คนึงนิจคร่ำครวญหวนใฝ่หา
คำของชายไม่คิดจะนำพา
เคยสัญญาก็ลืมไม่คิดครวญ
น้ำตาอาบฉาบหน้าทั้งสองแก้ม
ใจเคยแย้มหม่นตรมอ้ายไม่หวน
กับความรักที่ให้ใจคร่ำครวญ
ร้าวรัญจวนใจแยกแตกกระเซ็น
-
Maximum learning
ศิลปิน นักเขียน
แม่มูลจ้าลูกอ้างเวิ้งว้างหา
เมื่ออ้ายลาจากร้าวระทมทั่ว
รักและร้าวระทมใจระรัว
ขมขื่นทั่วร้าวรักหนาวในทรวง
รักเขามากไม่อาจลืมลงได้
เขาทิ้งให้ลูกพร่ำละห้อยหวน
หนาวและเหน็บเจ็บและช้ำระกำทรวง
เล่ห์คำลวงจากอ้ายแทบตายลง
-
Maximum learning
ศิลปิน นักเขียน
ณ ที่ชายฝั่งมูลเคยมีอ้าย
ไม่เหลือใยใจจะขาดยากทนฝืน
อ้ายลาลับไม่กลับและไม่คืน
ให้น้องยืนคอยอ้ายอยู่ชายน้ำ
ท้องน้ำเวิ้งว้างใจเหงาสุดแสน
เคยวิ่งแล่นแต่เล็กสนุกล้ำ
เคยหยอกเย้าชายน้ำเนินนานเนา
มาร้างเรารักขมอ้ายไม่คืน
ท้องฟ้ามืดน้องนั่งอยู่ชายฝั่ง
เงียบเหงาจังได้ยินเสียงภูตบ่น
พรายกระซิบหยอกเย้าว่าเราคง
อยู่ร่วมดงภูติพรายไม่นานนี้
แม่มูลไหลท่วมบ่ามาถึงบ้าน
น้องนั่งนานไหลท่วมไม่หลีกหนี
น้ำค่อยขึ้นน้องได้แต่ตรอมฤดี
นั่งกับที่แล้วแต่จะท่วมนาง
หมดหนทางหลีกหนีไกลจากนี้
เศร้าฤดีสะท้านจิตไม่อยากถาม
คำว่ารักจากอ้ายยามจืดจาง
แม่มูลยามสายเลือดคงท่วมแดง
-
Maximum learning
ศิลปิน นักเขียน
สายน้ำหลายหลากไหลระเรื่อย
ไหลเอื่อยเอื่อยเหมือนใจขาดชีวิต
ก็อ้ายชายไม่ย้อนคะนึงนิจ
คร่ำครวญจิตคิดถึงรักจากลา
ต้องร้องไห้ระทมอกหม่นหมอง
รักมารอนจากซ้ำรำพันหา
ใจแผ่วแผ่วรออ้ายที่จากมา
หนาวน้ำตาท่วมใจสวาทจาง
Tags for this Thread
กฎการส่งข้อความ
- You may not post new threads
- You may not post replies
- You may not post attachments
- You may not edit your posts
-
กฎฟอรั่ม
Bookmarks