ลังเทื่อ. . . หัวใจก็ยอมเจ็บ
เพียงแลกกับ ความสุขเล็กๆ . . . มาเก็บไว้
ลังเทื่อ . . . เหนื่อยจนลุกขึ้นบ่ไหว
แต่ก็ยังพอใจ . . . กับสิ่งที่เป็น
ลังเทื่อ . . . แม้จะลำบากยากเข็ญ
แต่ก็ยอมเป็น . . . เบี้ยล่างหัวใจเธอ
อาการแบบนี้ผู้ใดบ่เป็น . . . บ่รู้สึกจริงบ่
ลังเทื่อ.....คิดได้แต่ห้ามใจมันบ่ อยู่
ลังเทือ....ฮู้อยู่ว่าเจ็บแต่อดบ่ได้
ลังเทื่อ.....เกือบตาย แต่บ่ หลาบ จำ
ลังเทือ่.....เจ็บอยู่ซ้ำๆมีแต่จำ แต่ บ่ จื่อ
บางที...ก็อยากรู้อยากเห็น
บางที...ก็อยากลอง
บางที...เจ็บแล้วก็ไม่จำ
บางที...อยากทำแต่ไม่กล้า ที่จะบอกว่า...รัก...
ชื่อก็บอกอยู่แล้ว ว่า "นัย กระ จอก"
ลองเปลี่ยนเป็น "นัย ไม่ กระ จอก" ดูสิ
เผื่ออะไรต่อมิอะไรจะดีขึ้น เชื่อพี่ ๆ
กลอนของผู้สูงอายุที่กะลังมีความรักบ่ออ้ายนัย :g8)
บางครั้ง เหน็บหนาว ปวดร้าวลึกลึก
บางครั้ง รู้สึก อบอุ่นไม่หาย
บางครั้ง ร้อนรน สับสนในใจ
บางครั้ง อ่อนไหว เมื่ออยู่ใกล้เธอ
(เข้าแนว รักคนมีเจ้าของ อิอิ)
คือสิเป็น นัยบ่กระจอกบ่ได้ดอกชาตินี้ อ้ายพลเอ้ยยยยยย
เกิดมาชาตินี้มีบาปกรรม แสนสุดจะซ้ำหัวใจให้หม่นหมอง
กฎการส่งข้อความ
อ้างข้อความนี้
Bookmarks