ว่าโอน้อพุอ่านเอ้ย…
สวัสดีขอกราบก้ม ประนมนอบนาโถ
บูชาองค์พุทโธธรรม พร่ำสงฆ์องค์แก้ว
ขอให้เป็นแถวท่าน ผญาญาณตัดส่อง..แน่นเด้อ
ขอให้เห็นป่องเว้า ทางเรื่องสิกล่าวจา
ขออย่ามีเหตุฮ้อน ความยากถามเถิง..เด้อพุอ่านเด้อ..
ขอให้เริง ๆ สุข อยู่ยืนยาวหมั่น
อันว่าโรคาไข้ เจ็บเป็นปางป่วย
มารอย่าใกล้ ภัยฮ้ายอย่าสิมี
เทื่อนี้ข้าจักขอกล่าวเว้า ในเรื่องคุณมารดา
สุดสิพรรณนาถึง บ่อกล่าวมีเหมิดได้
จั่งว่ามารดาไท้ ผู้มีคุณอันประเสริฐ
ผู้ที่เลิศล้ำฟ้า หาได้กะบ่อคือ
ตลอดทุกสู่มื้อ เช้าค่ำแลงงาย
เพิ่นยังมีจิตถึง บ่อมีวันเว้น
โอ..เด้น้อลูกหล่า อยู่ใสน้อลูกของแม่
เพิ่นคิดฮอดแท้ ๆ เป็นห่วงบ้านแน่บ่อน้อ
หรือเจ้าคิดบ่อพ้อ ความเก่าตอนยังเด็ก
เมื่อเจ้ายังเล็ก ๆ หนุ่มทารกาน้อย
แม่ยังคอยป้อนข้าว กล้วยนำแถมตื่ม
ยังได้ป้อนลูกน้อย โตเจ้าให้ใหญ่มา
ฟังไปฮอดบ่อนนี้น้า ให้คิดเบิ่งทางคุณ
อย่าสิพากันลืม ห้าประการดอกเด้อเจ้า
จังว่าข้อหนึ่งนั้น ขอให้เลี้ยงพ่อแม่ท่าน
เพียรพรากอุปถัมภ์ เอาเด้อ.. ข้อสองทำการงานช่อยการกูลเกื้อ
ข้อสามประพฤติตนตงตั้ง ในคุณอันประกอบ
มรดกเพิ่นสิให้ หาได้ค่อยรักษา
ทั้งข้อสี่อีกนั้นน้า รักษาชาติวงศ์ตระกูล
อย่าสิพากันทำ เสื่อมเสียตระกูลท่าน
จั่งว่าข้อห้านั้น ยามเมื่อเพิ่นอ่วยโค้ง
ถึงที่มรณา ให้เจ้าทำบุญหา
ฮ่ำคนิงนำท่าน ขอยุติวาจาต้าน
ผญาญาณสำนี้ก่อน จังว่าตอนหน้าพุ้น
สิมาเว้าอีกต่อไป สาแหล่ว...