ยากไร้แต่ไม่เคยแล้งน้ำใจ

[khonsurin]

ยากไร้แต่ไม่เคยแล้งน้ำใจ





ผืนนากว้าง เวิ้งว้าง แลว่างเปล่า
เนิ่นนานเนาชัดแจ้งเห็นประจักษ์
มองข้างหน้ากว้างใหญ่ไกลยิ่งนัก
เหนื่อยก็พักย่ำรอยคอยตะวัน

ก่อนหน้านี้วันนี้หรือวันหน้า
กับท้องฟ้าผืนเดียวเที่ยววาดหวัง
สู่ฟากฟ้าแม้ต้องสู้และฝ่าฝัน
จุดหมายนั่นคงอยู่จะสู้ทน

ชาวนาสู้ก้มหน้าอยู่กลางนา
ไร้นิยามปรัชญาอันสูงส่ง
ต่ำต้อยด้อยค่าในแดนดง
แม้จะจนก็คงความภูมิใจ

อยู่ท้องนาทุ่งทองสุดฟ้ากว้าง
จะสุขบ้างทุกข์บ้างใจสดใส
อิสระเสรีมีที่ใจ
แม้ยากไร้แต่น้ำใจไม่เหือดเลย

มีจิตใจเอื้อเฟื้อและเผื่อแผ่
กับมีแต่มุมมองที่เปิดเผย
ไร้ข่าวสารด้อยความไม่ละเลย
กับเปิดเผยจริงใจแต่ใดมา

แขกมาถึงเรือนชานต้องต้อนรับ
จัดน้ำท่าข้าวกับสำรับหนา
กินอยู่อย่างอดออมทุกทิวา
มากคุณค่าที่ตรงน้ำใจงาม]