อย่าสุเฮ็ดเป็นปากแข็ง หรือสิแกล้งบ่เสียใจ แนมเบิ่งไปอ้ายกะฮู้ ว่าผู้นั้นเจ้าบ่ลืม
เว้าบ่ซึมว่าบ่เศร้า ไปหลอยเหงาน้ำตาเหี่ย อ้ายบ่เชื่อดอกเด้อหล่า แนมตาเจ้ากะแม่นเห็น
อย่าปากเป็นหลายเด้อเจ้า บอกว่าเซาหัวซาเพิ่น ทรงทำเมินเฮ็ดหลอกล่อ ใจเจ้าจ้อถ้าแล่นวน
คิดเหลือตนคักเอาฮ้าย เห็นใจหลายคอยเป็นห่วง สิไปทวงคืนให้เจ้า จักสิเว้าว่าจั่งได๋
คิดเห็นไผบ่น้อหล่า คอยเว้าจาถ่าเป็นหมู่ ไคแต่ยู้ปัดแขนอ้าย เจ้าส่ายหน้าแล้วย่างหนี
เฮ็ดวิธีได๋น้อหล่า ซ่อยดำนาพอเป็นแน่ เรื่องเหลียวแลปรอบใจเจ้า จักสิเว้าว่าจั่งได๋
พออยากไปเป็นน้ำล้าง หว่างหัวใจเจ้าเปื้อนหม่น ดีแต่ทนเป็นหมู่เศร้า กับเทียวเว้าว่าเฮ็ดใจ
ขอฝากคำรำพันไว้ ว่าเต็มใจมาแทนที่ เป็นคนมีฮักให้เจ้า ไผสิเว้ากะซ่างตาม
ขอพยายามลืมให้ได้ พักหัวใจมื้อล้าหล่อย อ้ายสิคอยถ้าเบิ่งเจ้า ลืมเขาได้ บอกอ้ายแน่เด้อ....
....... อ่านแล้วกะคือบ่โดนแหม๋ ไผว่าจั่งได๋กะพิจารณาซ่อยแน่เด้อครับ.......................
....... แต่งทิ่มไว้หลายโพด สิทยอยลงมาให้อ่านเล่นเรื่อย ๆ ครับผม อันได๋บ่ม่วนกะทนเอา ฮ่า ๆ ๆ ..........
Bookmarks