เสียเคราะห์ (นิทานก้อม)

[บักหล่าลูกกก]

เป็นนิทานก้อมเด้อพี่น้อง ผู้เฒ่าเพิ่นเว่าให้ฟังตะโดนแล้ว อาจสิเฝอไปจักหน่อย

พ่อไหญ่หนึ่ง เป็นเฒ่าต้น ๆ แล้วล่ะอายุเพิ่น เมียตาย เป็นพ่อฮ้างมาโดนแล้ว
ออกมาอยู่นา เลี้ยงไก่ ปลูกผักปลูกหมี่อยู่หัวนาพุ้นล่ะ
แนวเป็นพ่อฮ่างมาโดน แนวเรื่องหมู่นั่นกะบ่ทันหมดเดะ หว้าเหว่มาโดนวั่นเถาะ

บัดนี่ มันสิมีอิหล่าผุนึง ผุสาวสำน้อย บัดนิ เด็กน้อยเลี้ยงค.ว.ยนั่นล่ะไป๊ วนเวียนมาอาศัยกินน้ำกินท่านำเพิ่น มาเว่ามาเล่นอยู่เถียงเพิ่นนั่นล่ะ ตามประสาเด็กน้อย แนว เถียงนาเพิ่นกะอยู่นอกท่งเนาะ

อิหล่ากำลังเป็นสาว ใจพ่อไหญ่นี่กะถืกใจอยู่วั่นเถาะ กำลังขาวออก อิหล่ากะดาย
คึดวางแผนในใจ เฮ็ดจั่งได๋สิได้อินาง จักดอก วั่นเถาะเพิ่นคึดไว้ในใจนั่น

สบโอกาสบัดนี่ มื่อนึง อิหล่าบัด ขี่ค.ว.ยมาบัดนิ กำลังสิฮอดเถียงพ่อไหญ่แล้ว
ตด เป้ดดดดด บาดบักใหญ่

พ่อไหญ่ฮ้องใส่ทันที เลย เสียงแข็งจริงจังคัก

"ตาย ๆๆ อิหล่ามึงคือเฮ็ดจั่งซี้ บ่มีไผสั่งไผสอนมึงติ
ตด ใส่หลังงัวหลังค.ว.ย มันบ่แมนแนวเด้ มันคะลำคำแคะ ซ่างบ่ฮู้จักหยังเนาะ มึงนี่
ขั่นบ่แต่งแก่ เสียเคาะห์นี่ มันสิเป็นเคราะห์เป็นคราวไหญ่เด้อ สิมีอันเป็นไป
เจ็ดมื่อ สิบมื่อ บ่ฮู้บ้อ...."

ทางอิหล่า หน้าเต้อ ถอดสีเลยวะตกใจแฮง
"เฮ็ดได๋สั่นพ่อไหญ่ นางคือซวยแท่บ่มีไผบอกแหล่ว ขั่นฮู้กะบ่เฮ็ดดอก
ไผล่ะสิแต่แก้เสียเคราะห์ได้"

ทางพ่อไหญ่ยิ้มยุ้ม ๆ ในใจ
"บ๊ะ เรืองเสียเคราะห์ กุกะว่ากูนี่ล่ะผุนึง.... ไป ๆ เก็บดอกไม้มา 5 คู่ ธูป เทียน อยู่เทิงเถียงพุ้นไปเอา ใส่จานมา กุสิ แต่งเสียเคราะห์ให้"

อิหล่าหายไปคราวหนึ่ง ได้ดอกไม้มากำบักใหญ่

"เอ้า นอนลง นี่ ผ้า ปกตาไว้ กุเฮ็ดหยังกะอย่าปากอย่าติง มิด ๆ ไว้"
พ่อไหญ่ปูสาดลงแกตากล้า จัดเตียมที่ทาง เว้าจบแล้วกะ กัดแข่ว ใส่ ก้อด ๆ ๆ ๆ ๆ

เสร็จกิจแล้วกะดึงส่งขึ้นปิด เว่ากับอิหล่า
"เอ้า แล้ว ๆ บัดนี่ หมดทุก หมดโศก อยู่ดีมีแฮงแล้วบัดนี่ อย่าสิได้ไปบอกไผเรื่องนี่ ขั่นเว่าให้ไผฟังนี่ ซำบ่ได้แต่เสียเคราะห์เด้อ เฮ็ดเสียไปซือ ๆ ห้ามเป็นอันขาด"

ย่อนความว่าห่างมาโดนหลาย บ่พอคราว เนาะ เสร็จกิจ

ทางอิหล่าบัดนี่

เป็นเหวิ่งหว่างจั่งได๋บุ๊ ย่างไปฮอดควาย ปีนขึ้นหลังค.ว.ย ได้ ฮ้องมาใส่พ่อไหญ่

"พ่อไหญ่ ข่อยตดอีกแล้ว เสียให้อีกจักรอบแหน่ เคราะห์นั่น"

"ไป ๆ หาเก็บดอกไม้มาอีก"

เว้าแล้วกะ กัดแข่ว ใส่ ก้อด ๆ ๆ ๆ ๆ อีกยกหนึ่ง
หน้าซีดเขียวแล้ว

พอตะแล้วยกสองแล้ว อิหล่ามันกะโดดขึ้นหลัวควายอีก หายไปจัก ห้านาทีกะขี่ควายย้อนกลับมาใหม่

"พ่อไหญ่ ข่อยตดอีกล่ะ" เว้าพร้อมกำดอกไม้มาเต็มกำ

"มา นอนลง ดอกไม้พร้อมแล้วแมนบ่"

เว้าแล้วกะ กัดแข่ว ใส่ ก้อด ๆ ๆ ๆ ๆ อีกยกสาม

พอตะแล้วยกสาม พ่อไหญ่ลุกขึ้นนั่งก้นขี่ถั่งบึ๊บ บัดหนึ่ง ลมออกหูวี่ ๆ

อิหล่าหย่างไป ไปฮอดค.ว.ยกะ หย่างกับมาใหม่

"พ่อไหญ่ ข่อยตดอีกแล้ว"

"....... ตดกะมา ดอกไม้กะเอาอันเก่านี่ล่ะ " เว่าพร้อม เซ่าไปพร้อม หน้าเริ่มเต้อแล้ว

แล้วยกสี่บ่ลุกนั่ง นอนหงาย หลับตา เซ่า ฮาบ ๆ

ทางอิหล่า ยางไปฮอดค.ว.ย ยังบ่ทันได้แตะควายซ่ำ หันมาฮ้องใส่ พ่อไหญ่

"พ่อไหญ่ ข่อยตดอีกแล้ว........."

"......................... ตดกะตามตดเถาะ ฟากฮอดมึงขี่ฮาดหลังควายมา กูกะบ่มีปัญญาเสียเคราะห์ให้มึงแล้ววววววววววววววววววววววว"

::)::)::)::)::)::)::)

เอ้า ฮา ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
::)