เมื่ออ้าย...มาลาจาก

[khonsurin]

เมื่ออ้าย...มาลาจาก



น้ำที่หลากมากมายจนเอ่อล้น
ก็ท่วมท้นไหลบ่าไปทุกที่
แม้แต่ฟ้าก็ยังไร้แสงรวี
ก็โลกมีความทุกข์ และหม่นมัว

แม้ฟ้าหมองน้องคงต้องร้องไห้
ก็จะให้ใครเล่ามายิ้มหัว
ใจน้องเต้นอ่อนล้าระรัวรัว
กับคำอ้ายขอลาสิจากแล้ว

อ้ายมาทิ้งน้องไปเหตุใดเล่า
มาบอกกล่าวรำลาใจแผ่วแผ่ว
กับความช้ำพร่ำพร่าไม่เหลือแวว
คงไม่แคล้วระทมตรมในใจ

อ้ายบอกลาว่าเป็นเพื่อนกันดีกว่า
น้องยาก็คงต้องยอมรับไว้
ไม่มีคำพร่ำเพ้อและเยื่อใย
ที่อ้ายให้กับคำคำนี้มา

ขออวยชัยให้พรนะอ้ายนะ
คงลืมน้องที่เคยรักเสมอ
ไม่ฝืนขัดกับคำอ้ายเมื่อพบเจอ
แม้จะเผลอเรียกอ้ายอย่างคิดถึง

คงก้มหน้าแน่นิ่งรักสูญสิ้น
ใจระรินโรยราขาดที่พึ่ง
ว้าเหว่ว้างใจจากเพราะคนึง
อ้ายผู้ซึ่งทิ้งไปไม่ใยดี





[fm]http://www.hotlinkfiles.com/files/2029683_warqy/0001PrussaneesoujaiMittaya.swf[/fm]

[แหลวแดง]

เฝ้าคิดถึงพี่ยา..............เอ๊ยยยยยยยยย.....น้ำตาไหล........ ภูติแม่น้ำโขงคับ อิอิ กำลังติดภูติแม่น้ำโขง อารมณ์ใกล้เคียงกับกลอนที่คนฟังเพลงแต่งเลยคับ แต่งได้เศร้าหลาย อ่านแล้วโศกคับ ภูติแม่น้ำโขงกะเศร้าหลาย ฟังแล้วย่านคับ

[หนุ่มน้อยเมืองเพชร]

อ้ายบอกลาว่าเป็นเพื่อนกันดีกว่า
น้องยาก็คงต้องยอมรับไว้
ไม่มีคำพร่ำเพ้อและเยื่อใย
ที่อ้ายให้กับคำคำนี้มา
น่าสงสารน้องเขาจัง รักกันอยู่ดีดี บอกเลิกบอกลา
มาเป็นเพื่อนกันดีกว่า ทำไมไม่บอกน้องเขาตั้งแต่ตอน
แรกนะ น้องเขาจะได้ไม่ต้องมาเสียใจภายหลัง
ผู้ใดน้อช่างทำกับน้องเขาได้::)::)

[คนเมืองแปะ]

ที่บอกลาเพราะว่าเฮาบ่สมกัน
พ่อแม่นั้นท่านบอกให้ออกห่าง
เราทั้งสองมีฐานะที่แตกต่าง
จึงต้องเดินแยกทางร้างไกล

ทั้งที่ใจยังรักเธอหนักหนา
แต่จำต้องเดินจากลาออกมาห่าง
เพื่อให้เจ้าเดินไปตามหนทาง
ที่พ่อแม่นั้นวางเอาไวให้..........

[khonsurin]

กับวันที่รู้ว่าอ้ายเป็นอื่น
ก็คงชื่นอกตรมขมขื่นเหงา
จะขอไปให้พ้นและทนเอา
ไม่มีเขาอีกแล้วในใจคิด

เจ็บมากมายคลั่งคลั่งจะขอเจ็บ
จะขอเพชรเก็บไว้ในดวงจิต
ต่อนี้ไปไม่มองชั่วชีวิต
คะนึงนิจจะวางห่างจากตัว

[khonsurin]

คำบอกลากลั่นให้ใจแสนช้ำ
ต้องระกำกลายเป็นเถ้าธุลีหาย
คลั่งคลั่งแค้นโกรธขึ้งกับคำชาย
แหลกละลายเร่าร้อนไม่เคยเป็น

เคยรักกันมาเปลี่ยนเป็นช้ำหม่น
ร้าวระทมดับดิ้นลงตรงหน้า
แทบสิ้นแรงหมดสิ้นคำสัญญา
พรรณนาไม่จริงเลยใฃ่ไหม

มาพร่ำคำรักลวงแล้วจากหนี
ไปมีที่ไปแล้วพี่รู้ไหม
คำสัญญาที่ว่าไม่จากไกล
คงจะไม่มีทางกลับหวนมา

[khonsurin]

บนความโศกศัลย์ของใจดวงหนึ่ง
คือความสุขซึ้งของใจอีกดวง
คือความชอบช้ำฉันน้ำตาร่วง
เป็นความชื่นทรวงสมปองของเธอ

บอกให้ฉันรู้ได้ไหม.....
ว่ารักที่ให้เธอนั้นฉันเก้อ.....
บอกฉันซิเออขอจำสักคำ.....
จะได้จำไว้สอนใจ....

[แตงอ่อน]

เพลงเพราะจัง..ขอลองแจมด้วยคนนะ..

แม้รักที่มอบไป
ดูเหมือนไร้คุณค่า
ใช่มากมายเหลือคณา
แค่เป็นทั้งชีวาของฉันเอง
ไม่รับไม่เป็นไร
ก็ฉันสมัครใจเองนี่นา
ไม่โทษใครไม่ผิดใดเลยนา
เพราะรักนั้นยังเลืองค่า..ในใจฉันเสมอ
.................................

[khonsurin]

กับชีวิตหนึ่งชีวิตที่เจ็บช้ำ
จำน้ำคำจ้าอ้ายไม่ลืมหลง
ว่าจะรักมั่นไม่แปรจากอนงค์
แต่อ้ายคงหลงลืมเมื่อจากลา

น้องน้อยคอยอ้ายไม่ลืมหลง
จิตจำนงมั่นรักอ้ายหนักหนา
แล้ววันหนึ่งอ้ายที่รักมาจากลา
น้องน้ำตาท่วมใจหมดทางเดิน

เคยฝันร่วมทางรักประจักษ์แล้ว
ไม่เหลือแววเคียงข้างกับห่างเหิน
กับแววตาที่อ้ายมาหมางเมิน
ก้มหน้าเดินจากลาพาซมซาน

ก็อ้ายจ๋า...มาทำกับน้องได้
หม่นและไหม้หักและเหร้าวและฉาน
อกระรัวชอกช้ำกับวันวาร
กลับสถานที่เศร้าในเงาฟืน

ไม่อยากอยู่ในที่ไม่มีอ้าย
ก็ใจหายยากลบไม่กลบผืน
ใต้พื้นดินคือที่อยู่อันยั่งยืน
ไม่ขอคืนลาลับไม่เหลือเงา

[sompoi]

ก็ไม่รู้เหมือนกัน
ทำไมรู้สึกเศร้าซะงั้น(อ่ะ)
ไม่ใช่เสียใจอ่ะนะ
เพราะฉันน่ะตามใจเธออยู่แล้ว

แค่รู้สึกแปลกๆ
ในตอนแรกที่เธอกล่าวลา
มันคงเป็นความเคยชินหยั่งว่า
เพราะเธอเข้ามาเป็นเพื่อนนาน..เกินไป

ฉันแค่ยังอยากคุยกะเธออยู่
ยังอยากมีเพื่อนที่รู้ใจแบบนั้น
หากทุกอย่างเธอจริงใจต่อกัน
อย่างที่ว่ามานั้นฉันจะลองเชื่อเธอ..(ดีมะ?)

..อิอิ...