มหาสมุทรกลืนกินได้แสนปีบ่ฮู้อิ่ม
ซุมมนุษย์เห็นแก่ได้กินซ้างอิ่มบ่เป็น
พออยากกลืนกินฟ้าจักรวาลเอามาโม่ม
ไผผู้คึดจั่งซั้นสิกินคู่สู่แนวบ่น้อ
ไฟบ่มีคัวนฮ้อนคือไฟกองกิเลส
เดียวนี้เผาลุกไหม่รามแล้วทั่วแผ่นดิน
โลภะคือความฮ้อนเผาคงแปนป่า
กำลังเผาแม่น้ำพวมแห่งเขื่อนอุบล


ขอเชิญชวนชาติเซื้อในเมืองสยามราษฎร์
เซื่อนักปราชญ์เด้อพี่น้องหันหน้าเข้าเพิ่งธรรม
คันสิมัวแต่เพ้อหลงนำแนวบ่แม่น
สิบกว่าปีสิได้อุ้มลูกน้อยบ่มีหม่องสิเพิ่งพา


เกิดเป็นคนควรเอาศีลมาคล้องเคียนคีงจั่งสิคล่อง
ดีกว่าเฮาสิหาซื้อสร้อยคล้องหือเจ้าว่าจั่งใด๋
ลงเมืองหลวงไปสามมื้อกลับเมือเฮือนย่านหมาเห่า
สมหัวใจพออยากอูบใส่ซ้ำคืนมาบ้านแม่กะหลง