สาวนา...ลาทุ่ง
สาวนา...ลาทุ่ง
จะกู่ก้องร้องเรียกให้ก้องฟ้า
ก็สาวนาห่างไกลไปอยู่ไหน
เหม่อมองหาร่ำร่ำฝากลมไป
บอกเมฆให้ถามไถ่ไม่เคยมี
มานั่งคิดชีวิตคือชีวิต
ที่มีสิทธิ์อิสระมีศักดิ์ศรี
ประกอบด้วยน้ำใจมีไมตรี
ถักทอใยใสใสเพื่อเชื่อมโยง
เธอคงหลงลืมลงปลงเชียวหรือ
ก็ช้างฤาจะลืมคืนสู่โขลง
กับวัวควายเรียงรายจะลืมโรง
ผึ้งทำรังบนไม้ไม่ลืมจำ
ก็สาวนามาอำลาลืมท้องทุ่ง
ลืมท้องคุ้งน้ำไหลใต้ฟ้าต่ำ
เจ้าจากไปไกลลับคนใจดำ
ใครจะช้ำซ้ำตรมไม่เคยรู้
[fm]http://www.hotlinkfiles.com/files/1426116_teip1/sunyabontangderm_1.swf [/fm]
ก็สาวนาเจ้าลามาลืมท่ง
เพื่อพยุงฐานะทางบ้านเจ้า
ก็พ่อแม่แก่ลงเหลือบรรเทา
จำจากเจ้าท้องนาหาหลงลืม
รักเจ้าผืนท้องนาและป่ากว้าง
ใจอ้างว้างเหว่หว้าจำทนฝีน
แม้วันนี้จากนามาแรมคืน
สักวันหนึ่งจะคืนกลับบ้านนา
ถิ่นกำเนิดเกิดแห่ง แห้งระยับ
ผืนฟ้าดับประดาฝน ไม่หล่นหา
ผืนดินแยก เป็นรอยแตกแหกท้องนา
จำจากลาล่วงถิ่น หากินไกล
ไม่อยากลา แต่ชีวาคงเสียสิ้น
อาหารกินข้าวปลา พาอาศัย
จำต้องจากถิ่นเกิด ด้วยอาลัย
ทนทำใจฝืนสู้ เพื่อผู้คอย
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
ยิ่งทุกวันนี้คนทำนายังได้รับความลำบากเหลือเกิน ข้าวราคาตก แต่ก็ภูมิใจที่ได้เกิดเป็นลูกชาวนา
กฎการส่งข้อความ
อ้างข้อความนี้
Bookmarks