-
Maximum learning
ศิลปิน นักเขียน
มองลมพัดยอดหญ้า...พลิ้วระนาบ
มองลมพัดยอดหญ้า...พลิ้วระนาบ
มองลมพัด ยอดหญ้า พลิ้วระนาบ
ปูพื้นราบ เป็นพรม ยามลมต้อง
แนบเอนก้าน พร่างพลิ้ว เป็นโซ่คล้อง
คอยมองจ้อง หาดิน ถวิลใจ
หญ้าเอนไหว พัดพราว ดูดาษดื่ม
ชุ่มและชื่น ยามเช้า พราวพราวใส
หยาดน้ำค้าง พร่างพราว ติดตามใบ
ชุ่มฉ่ำใจ งามขาว ไม่มืดมัว
ตอนอรุณ เช้าขึ้น ของวันใหม่
มองออกไป ทุ่งทอง แลสลัว
ม่านหมอกหนา ท้องฟ้า แม้มืดมัว
ดังจะยั่ว ให้ก้าว ถึงปลายฟ้า
ดวงอาทิตย์ สาดแสง ไล่ม่านหมอก
ดูเย้าหยอก ให้หลง ดังม่านผา
หมอกค่อยจาง แสงสาด เหงาอุรา
คิดไปว่า พี่ยา เคียงข้างกาย
คิดถึงคน เคยเคียง ยามฟ้าสาง
ชมความงาม ทะเลหมอก ยามสลาย
ค่อยค่อยชัด ล้อแสง ตะวันกลาย
เป็นหยดน้ำ พร่างพราย น้ำค้างพรม
[radio]http://www.hotlinkfiles.com/files/1573065_g3q8l/Khonkeebouw.swf[/radio]
-
ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม
Re: มองลมพัดยอดหญ้า...พลิ้วระนาบ
ไพเราะจัง ขอเขียนต่อหน่อยนะครับ
นั่งเหม่อมองน้ำค้างเกาะยอดหญ้า
เหมือนน้ำตาเกาะแก้มนางยามโศกศัลย์
พอแดดแรงเริ่มสายหยดน้ำค้างสลายพลัน
ปล่อยให้วันเวลาผ่านยอดหญ้าเพียงเดียวดาย
สายลมพัดยอดหญ้าพริ้วไหว
แต่ในใจหญ้าถวิลหาน้ำค้าง
รอพรุ่งนี้ีจะเจอกันอย่างเลือนลาง
คร่ำครวญครางกลัวในใจไม่เจอเธอ
พอแดดแรงแสงอาทิตย์แผดเผา
สะกิดเราตื่นภวังค์สู่ความจริงที่สับสน
ลืมยอดหญ้าลืมน้ำค้างแล้วย่างกายสู่ฝูงชน
บนโลกสีหม่นจะมีสักกี่คน..ที่สนใจเรา
-
ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม
Tags for this Thread
กฎการส่งข้อความ
- You may not post new threads
- You may not post replies
- You may not post attachments
- You may not edit your posts
-
กฎฟอรั่ม
Bookmarks