อ่อน อิดแม้งแฮงบ่ม ระบมจิต
ล้า หลากหลายความคิด ค่ำคืนฝืนเพ้อ
อ่อน ละเมอมัวเฝ่าทนเหงา บ่แจ้งส่อง
ล้า ดวงจิตหม่นหมอง หนทางปองขีดขั่น บ่เห็นบั้น บ่อนสิไป
อ่อน อิดแม้งแฮงบ่ม ระบมจิต
ล้า หลากหลายความคิด ค่ำคืนฝืนเพ้อ
อ่อน ละเมอมัวเฝ่าทนเหงา บ่แจ้งส่อง
ล้า ดวงจิตหม่นหมอง หนทางปองขีดขั่น บ่เห็นบั้น บ่อนสิไป
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
อ่อนรนทนไว่...ท่องในใจเด้ออ้าย
บ่ดนนานผ่านไป...ควมเมื่อยได่ส่างซา
เป็นคือกันดอกเด้อจ้า..คนที่ว่าเดินดิน
มีวันที่ดับดิ้น..มีวันเศร่าทุกข์หมอง
มื้ออื่นผ่านผันผ่อง..ทุกข์ทั้งผองกะล่องลืม..ดอกอ้าย
..มาให้กำลังใจเด้อ..อย่าสุมาติกลอนกันเด้อ.. บ๋าเอาไว่ก่อนดอก..คริๆๆ..เดวมาแจมเรื่อยๆดอกอ้าย.เอาแบบสไตน์แป้นปีกนิล่ะ..มันจั่งสำบายใจดี..สำลีแปะหัว(นำ)..อิอิ.. >:d
มองต่าง..อย่างปลง
อ่อนล้าอ้าย อยากกลายจากลาหนี เสียแหลว
สร่างความดีเพียงพอ ต่อประชาชนเชื้อ
พอได้เฟือยาไส้ หากินไปตามชาติ
บ่ห่อนอาจไต่เต้า คือเขานั้นท่านผู้สูง
อาศัยจูงไทบ้าน สนุกหนานม้มมื้อส่วง
ยากงานหลวงพั่งพลาด การราษฎร์ย้านเพิ่นเสียฯ
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
เกิดเป็นคนใต้ฟ้าพลาดแน่ะหน๋าอภัยตน
บ่อมีไผ๋เลิศล้นเกินคนธรรมดา
เพียงเฮามองเห็นคุณค่าในโตตนของเฮา
สูงเทียมเมฆแผ่นเค้า...สุดท้ายกลายสู่ดิน..คือกันดอกอ้ายเอ้ย
มองต่าง..อย่างปลง
อ่อนล้าแล้ว อยากลาหล่วงปวงชน
อ่อนแฮงหลายมาดน กะแค่คนถมพื้น
บ่อาจยืนหยัดได้ ตามวิสัยคุณค่า
เป็นบาทาย่างก้าว ให้เขาข่วมก่ายเกิน
แสนสิเอิ้น วอนเหนี่ยวเทียวกลับ
กาลเวลาไลลับ ล่วงเลยเหยพ้น
สอพลอหม่น มลทิลกินในนอก
สัพพะปลอกลอกลิ้น กินซ้ำซากโครง พี่หนาฯ
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
ขอเปลี่ยนหม่อง คำว่า "เฝ่า" เป็น "เฒ่า" ซะครับอาจารย์ คือสิเปนตะเหมื่อยแฮงโพดครับกระทู้ต้นฉบับโดยคุณ ศรีสะท้าน
"ช่วงนี้หล่า ไฟ ข่อนข้างสิแฮงแหน่จักหน่อย กะเพราะว่า ได้สองเดือน" หุหุหุ
น้าน..หั่งว่าตั๊ว คนสิมาหาซอมโตหนังสือกัน...หืย ตาซังเนาะ เหอ ๆ ๆ
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
ศรีเอ้ยศรี
คันโตอิดอ่อนล้าให้พักผ่อนกายา
อย่าสุฝืนสังขารท่านสหายแพงเพื่อน
วันเดือนปีหมุนไปหน้าก่อนเวลาบ่หยุดย่อน
ชีวิตจรบ่อยู่หยั่งไปหน้าบ่อวยคืน ท่านเอ้ย
คันเมื่อนกะนอนเซามีแฮงเอาเด้อหมอเอ้ย
จงเอาชนะในความยาก มิฉะนั้นความยากจะชนะท่าน
ทรงมาเมื่อยเอาฮ้าย ยากหลายบ่คับพี่ งานทวีมากล้นจนโซล้าอ่อนแฮง แท้นออ้ายเอย ขอไขเขยแกะคำต้าน ทรมานให้หายส่วง สาเนอ พอได้เหยาะย่วงน้าว ให้สาวถิ่มสิ่งบ่ดี ในวาระโอกาสนี้ ปีใหม่มาเถิง ขอให้เฮิงๆใส ดั่งมณีนิลแก้ว แนวซุมเซื้อนักกวีศรีปราญช์ ผู้ฉลาดแต่งแต้ม ให้แหลมคำคมขีด คองประณีตฮีตเค้า เขียนคำเว้าให้ม่วนยิน คือเก่าอ้ายเอย
อ้างข้อความนี้
Bookmarks