ตกมาปีสองพันห้า คนอีสานมาใจต่าง
เพลงฝรั่งเปิดเปรี้ยงปร้าง พิณแคนฮ้างแม่ใหญ่เอ้ย
พากันหัวเว้าเย้ย ของเก่าแต่คราวหลัง
พากันลืมมูลมังโต ไปเห่อโซแต่ของนอก
เพลงสตริงสตรอก บอกว่าหม่วนทันสมัย
เปิดหมอลำเพิ่นอยากอาย มันต่ำหลายเบิ่ดหลายโก้
เห็นของโตเป็นของถิ่ม ไปหลงซิมจิ้มของใหม่
เบิ่ดแต่บุญตายาย ลายอีสานที่อ่อยเว้า
สิเหลือเค้า แหน่บ่น้อ