เสน่หา
บทประพันธ์ของ คาลิล ยิบราล เป็นบทประพันธืที่แสดงให้เห็นถึง
สิทธิเสรีภาพส่วนบุคคล
จะทำอะไรก็แล้วแต่ ตัองให้สิทธิซึ่งกันและกัน
การรักกันไม่ใช่จะต้องติดตามตัวตลอดเวลา
ต้องให้เวลาคนที่รักกัน มีโอกาสเป็นอิสระบ้าง
เพราะคนมีความคิดเป็นของตัวเอง
คนมีสิทธิเสรีภาพของตนเอง
ถ้าไม่ยึดถือว่าจะต้องอยู่กับเราตลอดเวลา
แล้วอะไรก็คงดีขึ้นมาก เพราะคนบางคนมีฝันของตัวเอง
มีความรู้สึกของตัวเอง อย่าคิดว่าจะต้องครอบงำความคิดได้
จงรักกันและกัน
แต่อย่าสร้างพันธะแห่งรัก
และขอให้ความรักนั้น
เป็นเสมือนดั่งห้วงสมุทรอันเคลื่อนไหวอยู่
ระหว่างฝั่งแห่งวิญญาณของเธอ - ทั้งสอง
จงเติมถ้วยของกันและกัน
แต่อย่าดื่มจากถ้วยเดียวกัน
จงให้ขนมปังแก่กัน
แต่อย่ากัดกินจากก้อนเดียวกัน
จงร้อง,เริงรำ และจงมีความบันเทิง ด้วยกัน
แต่ขอให้แต่ละคนได้มีโอกาสอยู่โดดเดี่ยว
ดังเช่นสายพิณนั้น ต่างอยู่โดดเดี่ยว
แต่ทว่าสั่นสะเทือนด้วยทำนองดนตรีเดียวกัน
จงมอบดวงใจ
แต่มิใช่ต่ออีกฝ่ายหนึ่ง
เพราะหัตถ์แห่งชีวิตอมตะเท่านั้น
ที่จะรับดวงใจของเธอไว้ได้
และจงยืนอยู่ด้วยกัน แต่ว่าอย่าให้ใกล้กันนัก
เพราะว่าเสาของวิหารนั้น
ก็ยืนอยู่ห่างกัน
และต้นโพธิ์ ต้นไทร
ก็ไม่อาจเติบโตใต้ร่มเงาของกันและกันได้
บทกวีโดย : KAHLIL GIBRAN
แปล/เรียบเรียง : KULA KULEE
ฅนขอบคุณ cmhipmag.com เอื้อเฟื้อภาพฯ
อ้างอิง :
http://www.oknation.net/blog/konthai.../11/28/entry-1
[radio]http://www.hotlinkfiles.com/files/1841495_8ozgt/0001taleejaiCarabouw.swf[/radio]
Bookmarks