มนุษย์

[นวรัตน์]

มนุษย์



อันมนุษย์นี่หนอพอแยกได้
มีร่างไซร้ธาตุสี่มาผสม
ดั่งจับปั้นดินน้ำและไฟลม
ต่างเกลียวกลมเป็นรูปร่างอย่างพอดี

มีแต่ร่างยังหาใช่มนุษย์ไม่
ส่วนจิตใจวิญญานขานชื่อผี
ต้องสิงสู่ในร่างจึงจะมี
ชีวิตที่เรียกว่าคนใช่กลไก

จะดีงามทรามชั่วตัวตนสร้าง
แต่ผู้วางแผนการนั้นรู้ไหม
คือวิญญานรับรู้หรือจิตใจ
นำชี้ให้ทำตามความคิดตน

จิตนำกายว่ายวนในสังสาร์
ทรมานแหวกว่ายด้วยสับสน
ช่างลำบากจริงแท้เกิดเป็นคน
จำทุกข์ทนเดินทางอย่างเอกา

แม้รักชอบชิงชังดังที่เห็น
นั่นเพราะเป็นเหตุต้นผลกรรมหนา
เพราะต่างคนวนเวียนเกิดตายมา
ไม่รู้ว่าเกาะเกี่ยวกันเป็นฉันใด

เราคนเดียวโลดแล่นในแผ่นพื้น
ทุกวันคืนระวังอย่าหวั่นไหว
ชีวิตคนที่เห็นและเป็นไป
เพราะปล่อยใจตามเหตุกิเลสมาร.



ขอขอบคุณ

บทกวีจาก http://www.dhammathai.org

โดย ป้ากันนา [dt08592] [ วันจันทร์ ที่ 5 มกราคม 2552 เวลา 04:56 น. ]

[ขอโทษที่คิดถึง...เด็กดื้อ]

ในร่างกายของเฮานี่มีหลากหลายน้อที่มาสิงสู่ เป็นพระบ้าง เป็นมารบ้าง เป็นนางเอก เป็นนางมารร้าย ฮ้า เมื่อไหร่ จะเป็นพระอย่างจ้า

[khonsurin]

รูปธรรมนามธรรม ไม่ใช่เครื่องมือวัดคุณค่าของความเป็นมนุษย์
แต่ความดี ความชั่ว เป็นเครื่องตัดสินความเป็นมนุษย์

แต่ทุกอย่างจะจบลงเหลือไว้แต่ความว่างเปล่า ตามกาลเวลา
มนุษย์ทุกคนดิ้นรนกันไป ทุกชีวิตแก่งแย่งชิงดีกัน แต่ทุกอย่างก็จบลง ตามกาลเวลา

เพราะมนุษย์เกิดมากับความว่างเปล่า ก็จบลงตรงความว่างเปล่า