-
Maximum learning
ศิลปิน นักเขียน
-
Maximum learning
ศิลปิน นักเขียน
Re: ชีวิต...ในเมืองใหญ่
แม่จ๋าลูก ซานกลับ ซบตักแม่
ลูกอ่อนแอ เกินกว่า อยู่เมืองใหญ่
ขอบอกว่า ท้อแท้ และช้ำใจ
ความเหงาให้ ลูกรู้ สุดสู้ทน
แม่จ๋าแม่ ลูกอยาก โอบกอดแม่
ใจท้อแท้ ท้อถอย ไม่รู้หน
เส้นทางเดิน ดิ้นฝัน สู้งานทน
ต้องดินรน พร้อมหยด คราบน้ำตา
แม่จ๋าลูก ขอกลับ มาซานซบ
อยู่ในอก ของแม่ ดั่งหินผา
โอบกอดลูก นะแม่ โอ้แก้วตา
ของลูกยา กลับมา ซบแนบใจ
อยู่เมืองใหญ่ ใจคน ทำให้ช้ำ
เขาตอกย้ำ ความซื่อ ของลูกได้
ในเมืองใหญ่ คนมาก ไม่รู้ใจ
คนยากไร้ อย่างเรา ขอกลับนา
-
ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม
Re: ชีวิต...ในเมืองใหญ่
ชีวิตในเมืองใหญ่...เปลี่ยนหัวใจคนทีละน้อย
จากคนดี ก็ค่อยๆ...กลายเป็นคนเย็นชา
ส่วนคนที่ใจทนทาน....ไม่นานก็เริ่มอ่อนหล้า
สุดท้ายต้องโบกมือลา....ไม่คิดย้อนหวนคืน
..................
-
Maximum learning
ศิลปิน นักเขียน
Re: ชีวิต...ในเมืองใหญ่
**********************************
ในเมืองใหญ่ ใจช้ำ ต้องทนยาก
จำต้องพราก จากนา มาขื่นขม
มาอยู่อย่าง แร้นแค้น ทุกข์โศกตรม
นอนระทม เดียวดาย ยามหมองมัว
ในเมืองใหญ่ กว้างไกล มากผู้คน
ดูสับสน ไม่รู้ ที่สลัว
แสงสว่าง แต่ใจ มีเงามัว
ให้หวั่นกลัว เจ็บทน ระคนไป
ทั้งการงาน โหมหนัก เขาสั่งไว้
ต้องให้ได้ ตามนั้น จึงจะได้
ไม่ได้พัก ไม่ได้ผ่อน เดือดร้อนใจ
เหมือนดังไฟ แผดเผา ตายทั้งเป็น
*********************************
-
Maximum learning
ศิลปิน นักเขียน
Re: ชีวิต...ในเมืองใหญ่
แม่จ๋าลูก เจ็บช้ำ กับเมืองใหญ่
ทำจิตใจ ไม่ได้ อีกแล้วหนอ
จากบ้านนา จากแม่ คอยพะนอ
มาทนท้อ สู้ไป กับชีวิต
ทำงานเหนื่อย แรงกาย ลูกทนได้
แต่ยามไร้ น้ำใจ ลูกได้คิด
ความเดียวดาย อาดูร ผูกใจจิต
โอ้ชีวิต เปล่าเหงา จากบ้านมา
ลูกมาค้า แรงงาน ด้วยความซื่อ
เพราะยึดถือ คำแม่ ต้องช้ำหนา
เหงาก็เหงา เปล่าเปลี่ยว และเหว่หว้า
อยากกลับนา แต่ข้าว ไม่มีกิน
จะต้องทน หม่นหมอง สักเพียงไหน
โอ้เอยใจ ของลูก ไร้แล้วถิ่น
จะพึงพัก พำนักนอน ก็ถวิล
อยากคืนถื่น คิดถึงบ้าน ที่จากมา
แม่จ๋าแม่ ลูกเหงา ใจร่ำหา
ถูกรักพา ช้ำหม่น คนใจหิน
จะกลับบ้าน ก็ไม่มี เงินทำกิน
คงต้องดิ้น เดี่ยวดาย ตายทั้งเป็น
กฎการส่งข้อความ
- You may not post new threads
- You may not post replies
- You may not post attachments
- You may not edit your posts
-
กฎฟอรั่ม
Bookmarks