ลมเหมันต์ใกล้ลาฟ้าเวิ้งว้าง
คนแรมทางห่างไกลใจคิดถึง
ลมราตรีหอบหนาวมารำพึง
ใจตราตรึงถึงเธอเพ้อรำพัน
แม้กายห่างทางไกลใจไม่ห่าง
ในความว่างหาใช่ไร้ใจฝัน
ท่ามความไกลใจเฝ้าเคียงเงากัน
หากทุกวันใฝ่เฝ้าคิดถึงเธอ
ฉันรู้ว่าฝันใฝ่แสนไกลนัก
แต่ฉันจักตามฝันมั่นเสมอ
เพื่อให้ถึงฝั่งฝันวันพบเจอ
ยื่นเสนอหนึ่งหัวใจให้เธอครอง
ภารกิจผูกพันยากวันว่าง
ดูเหมือนห่างหากใจไม่เป็นสอง
ที่ภาระของหัวใจเฝ้าใฝ่ปอง
คือร่ำร้องคิดถึงคิดถึงคนดี
บทเรียนจากห่างไกลสอนให้รู้
ว่าตัวอยู่หากใจไปอีกที่
นับนิ้วรอขอเคียงข้างทางชีวี
จะไม่มีวันห่างไกลให้สัญญา