ทางนิคือมักอันเพิ่นวา....ของกินบ่กินมันเน่า ของเก่าบ่เล่ามันลืม นั่นนา......คลาสสิคขนาดเนาะ ยาย
ปล..พงศ์น้อย ขิควายกองนั่นเอื้อยไก่จองหละเด้อ..ฮิ้ววววว
ทางนิคือมักอันเพิ่นวา....ของกินบ่กินมันเน่า ของเก่าบ่เล่ามันลืม นั่นนา......คลาสสิคขนาดเนาะ ยาย
ปล..พงศ์น้อย ขิควายกองนั่นเอื้อยไก่จองหละเด้อ..ฮิ้ววววว
กระเบื้องจะฟูลอย น้ำเต้าน้อยจะถอยจม เมฆจะหล่นฟ้าปลาจะกินดาว ลาวจะครองเมือง ::)
จำได่ว่าเคยอ่านตอนอยู่ม. ห้า นิล่ะจ้า เฮ็ดรายงานส่งครูตอนปิดเทอมแหล่ว..ย่อความแต่ละตอนๆ..
คาแต่อยากเที่ยวหลาย..บ่ได่ตั้งใจอ่าน แต่ขนาดนั่นด้วยความม่วนของหนังสือกะยังเฮ็ดให้พอจำความได่คร่าวๆอยู่ค่ะ..ภูมิใจที่เกิดเป็นคนอิสานคือกันค่ะ..
มองต่าง..อย่างปลง
มักอ่านยุครับจำใด่ว่าเคยอ่านอยู่ตอน ม.4-5นี่ละครับซิแต่งดีมาเลยเล่าเรื่องเกี่ยวกับคนอิสานบ้านเฮาประเพณิความชื้อวัฒนธรรมต่างๆๆเดี่ยวกับชวิตคนอิสานที่ทำงานในกรุงกะมีอ่านแล้วคิดฮอดบรรยากาศอยู่บ้านเฮาสมัยกะจี่ครับ
ขอบคุณมากครับที่แนะนำสงสัยต้องไปหามาอ่านซะแล้วละครับ
ผมอ่านมาหลายรอบแล้วคับ บ่มีเบื่อเลยยังว่า อ่านแล้วน้ำตาสิไหล เห็นภาพเลยว่าคนสมัยแต่กี้เพิ่นลำบากมาขนาดได๋ อ่านบรรยากาศงานบุญงานสงกรานต์และกะประเพณีหลายๆอย่างของอีสานบ้านเฮา บางอย่างกะเคยเห็นบางอย่างกะบ่เคยเห็น เป็นงานเขียนที่เป็นวิถีอีสานที่แท้จริงคับ:g:g
นอกจากสิชอบอ่านแล้ว นี่กะหัวเรื่อง ในการทำวิทยานิพนธ์ของผมครับ อาศัยเอาความเคยชินในท้องถิ่นภาคอีสานครับ
ผม วิเคราะห์ฉบับแปลภาษาฝรั่งเศสครับ เพราะเรื่องนี้ได้แปลออกเป็นหลายภาษาเหมือนกัน ใครที่มีฉบับแปลเป็นอังกฤษ หรือ ฝรั่งเศสก็ตาม ขอความกรุณาแบ่งปันด้วยน่ะครับ จักขอบพระคุณอย่างสูง
เป็นหนังสือเล่มแรกที่แม็กกี้ได้อ่าน ตอนนั้นน่าจะอายุ 10 - 12 ได้
และก็เป็นหนังสือที่ทำให้แม็กกี้รักการอ่าน และสะสมหนังสือมาตลอด
หนังสือของลุงคำพูน มีเก็บไว้หลายเล่ม ไปงานหนังสือทีไรเอาไปให้ลุงเซ็นให้ทุกที
ล้มแล้วฟื้นยืนสู้ชูช่อใหม่ เพราะต้นยังสดใสผลิใบเขียว
ลุกขึ้นต้านลมฝนต้นเป็นเกลียว รากยึดเหนี่ยวซับซ้อนกับพื้นดิน
กระเบื้องจะฟูลอย น้ำเต้าน้อยจะถอยจม เมฆจะหล่นฟ้าปลาจะกินดาว ลาวจะครองเมือง ::)
บ่าวทิพย์กะมักอ่านครับ หนังสือที่เผิ่นเขียนแต่ละเล่มสิให่แนวคิดหลายอย่าง เวลาเผิ่นเล่าเรื่องชีวิตในภาคอีสาน สิจินตนาการออกเลย คือจั่งมันเกิดขึ่นตรงหน้า บ้านดอนเมยในหนังสือเรื่องครูบ้านนอกกะมีจริง เป็นตำบลหนึ่ง ในเขต อ.เมืองอำนาจเจริญ ติดตำบลที่บ่าวทิพย์อยู่ สะสมไว้หลายเล่มคือกัน แต่ส่วนมากเป็นหนังสือเก่าที่ได้จากร้านหนังสือมือ2 สั่งคะเจ้าเก็บไว้ให้ยามมีคนเอามาขาย ยอมรับเผิ่นเป็นอัจฉริยะของการเขียนหนังสือ
ล้มแล้วฟื้นยืนสู้ชูช่อใหม่ เพราะต้นยังสดใสผลิใบเขียว
ลุกขึ้นต้านลมฝนต้นเป็นเกลียว รากยึดเหนี่ยวซับซ้อนกับพื้นดิน
Bookmarks