ลมผิวไผ่ใรตรี

[pruet]

ลมผิวไผ่ในราตรี

ลมราตรีหยอกไผ่เบียดใบซู่
ลำไผ่รู้เบี่ยงลำเต้นเอนลำสี
ลมไผ่ผิวลอดนิ้วกล่อมราตรี
แว่วดนตรีขลุ่ยไผ่ของใครครวญ
เอื้อนทำนองอ่อนอ้อยเอื้อนอ่อนหวาน
บ้างก็ปานลำนำพร่ำโหยหวน
คราวสะท้านกลับสั่นสะท้านชวน-
ให้รัญจวนในใจไหววิญญาณ์
ก็ฉันมาสบตาดาวถามข่าวถึง
ดาวดวงหนึ่งอีกฟากแห่งเวหา
ส่งความรักและคิดถึงทุกคราวครา
เขียนสัญญามั่นคงตรงหัวใจ
ด้วยรักเธอเต็มในหัวใจนี้
บอกคนดีแก้วตาอย่าหวั่นไหว
แม้วันนี้อยู่ห่างแดนแสนห่างไกล
แต่หัวใจใกล้ชิดสนิทนวล
ลมผิวไผ่ซึ้งหวานกังวานใส
ผสานใจคิดถึงคะนึงหวน
สบตาดาวทักษิณทิศจิตรัญจวน
เคล้าขลุ่ยครวญคิดอักษรมาวอนเว้า
ฝากแสงดาวพริบพราววาววับใส
ฝากลมให้หอบส่งสู่ใจเจ้า
ฝากลมบก ลมทะเล เห่เบาเบา
ลอยลอดเข้าหน้าต่างกล่อมนางนอน

ฝากสู่คนดีที่ห่างไกลครับ

[แตงอ่อน]

*************************

ยินสดับรับซาบไหวพริ้วไผ่สี

ช่างแผ่วหวานยวนยีสุขขีสม

ทิวไผ่ล้อโอนเอนไหวกับสายลม

คลอเคล้าโถมโหมแรงผ่อนออดอ้อนกอ

*******************************
สอดสลับรับแรงล้อเคลียคลอเคล้า

ดั่งจะเย้าเย้ยใครเล่นเช่นเราหนอ

ชมพลางฝืนยืนเมินหมางช่างหยอกล้อ

คนเดียวดายนําตาคลอต้องขอจร

*****************************

[pruet]

แม้จากจรสู่แดนแผ่นดินใด
ความคิดถึงในใจหรือเลือนหาย
เพียงลมผิวไผ่ไหวทิ้งใบตาย
ใจก็คล้ายหลุดลอย เพราะคนึง