ทหารเกณฑ์..กับ..สิบเวรฯจอมเฮี๊ยบ

[pcalibration]

ขอบคุณรูปภาพจาก"ไก่น้อย"

ทหารเกณฑ์...กับ...สิบเวรฯจอมเฮี๊ยบ....

ศุนย์ฝึกทหารใหม่...พัน.ส.บก.ทบ.กระทุ่มแบน สมุทรสาคร
ธันวาคม...ปี พศ.2529
หลังจากเสร็จสิ้นภาระกิจการฝึกประจำวัน..รับประทานอาหารเย็นเป็นที่
เรียบร้อย....(เมนูยอดนิยม..ผัดผักบุ้งใส่วิญญาณหมูสามชั้นแต่ก็ต้องกินและกินให้อร่อย
เพราะเรากินเพื่ออยู่ไม่ใช่อยู่เพื่อกิน)
บ้างก็พักผ่อนนอนนั่ง จับกลุ่มคุยกัน..เป็นการผ่อนคลายตามอัธยาศัยในภูมิประเทศข้างๆกองร้อยฝึก
เวลาประมาณ5โมงกว่าๆเกือบจะ6โมงเย็น ...เห็นจะได้บางคนก็ยังนั่งใจเหม่อลอย
คิดถึงบ้าน..พ่อแม่..ลูกเมีย..แฟน..พี่น้องเพื่อนพ้องและอีกหลายๆอย่าง
ปรี๊ดดดดดดดดดๆๆๆ...(ยาว)...ปี๊ดด..(สั้น)***นี่คือเสียงประกาศิตจากนกหวีดซึ่งก็คือดาบอาญาสิทธิ์ของสิบเวรฯ
ในพลันนั่นเอง...ทุกคนบ้างก็หันขวั๊บ...บ้างก็ลุกขึ้นยืนพรึบตามสัญชาตญาณทหารใหม่
...."แถวตอนเรียงห้า...ตามลำดับความหล่อ(มุขสิบเวรฯ)..ตามหมู่..หน้ากองร้อยฯปฏิบัติ...ให้เวลา 3 นาที"
เสียงดังฟังชัดตามแบบฉบับครูฝึกทหาร จากสิบเวรฯคนเดิมออกคำสั่ง
นึกภาพดูว่าคนจำนวนกว่าสองร้อยคน มันจะสาระวนวุ่นวายขะไหนหนาด...ลองเดา
ไม่มีปัญหาเพราะไม่มีอะไรที่พวกเราทำไม่ได้ภายใต้แสงอาทิตย์..หลักการจัดแถวจึงมีอยู่ว่า
คนไหนตัวใหญ่ตัวสูงๆจะต้องวิ่งไปอยู่ข้างหน้าก่อนเสมอ เรียงๆกันถัดมาจนถึงคนที่เตี้ยสุด
จะต้องไปรออยู่ข้างหลังเสมอ
เวลาล่วงเลยไปประมาณ 2 นาที่กว่าๆเสียงสิบเวรฯคนเดิมกระหน่ำย้ำชัดขึ้นอีกที
...จั๊ดแถว..จั๊ดแถว..จัดแถว..เร็วๆๆเร๊วๆๆ
เมื่อทุกคนเข้าที่ตามหมวดหมู่เป็นที่เรียบร้อบด้วยความทุลักทุเล
...เสียงสิบเวรฯสั่งแถวอีกครั้ง..."ทั้งหมดตรง ...แต่ละหมู่ฯนับ..ปฏิบัติ"..(เพื่อเช็คยอดกำลังพลทั้งหมด)
หนึ่ง..สอง..สาม...สี่..........เสียงนับที่พร้อมกันตะเบงเซ็งแซ่อาคารโรงนอนแทบถล่ม
...ครบ...ครบครับๆๆๆๆๆ เสียงหัวหน้าหมู่ฯแต่ละหมู่ๆรายงานสิบเวรฯ
สิ้นเสียงรายงานจำนวนกำลังพลเป็นที่เรียร้อย....สิบเวรก็เริ่มชี้แจงเรื่องราว
มีข่าวเศร้าที่จะแจ้งให้พวกเราทุกคนทราบเพื่อหาคนที่จะรับผิดชอบในสิ่งที่เกิดขึ้นท่ามกลาง
ความงุนงงสังสัยของทุกคน ณ ขณะนั้น
มีวัตถุต้องสงสัยไม่ทราบชนิดผลุบๆโผล่อยู่ในโถส้วมห้องสุขา(โถส้วมแบบนั่งยองๆ)
(ถ้าภาษาบ้านๆเราก็ว่าใครว่ะขี้แล้วมันไม่ยอมล้าง)เอาแล้วกู...ทีนี้เริ่มมีแววพอจะรู้ว่า
ต้นสายปลายเหตุและอะไรกำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ไป....เรื่องขี้ๆนี่น่ะ........
เพื่อจะให้แน่ใจสิบเวรฯจึงให้ทุกคนเข้าไปดูให้เห็นด้วยตาตัวเองทีละคน
จนครบและกลับมานั่งเข้าแถวตามเดิม
มีใครยอมรับหรือเปล่า??สิบเวรฯถามย้ำเพื่อความแน่ใจประมาณ 3 เที่ยว
ไม่มีคำตอบจากสวรรค์....มีแต่เสียงที่สบถอยู่ภายในใจและเสียงบ่นพรึมพรำผ่านออกทางลำคอมาเล็กน้อย
ซึ่งเป็นคำสรรเสริญสัตว์เลื้อยคลานและสัตว์ประเภทสี่ขาอีกหลายชนิด
(ไอ้วรนุชเอ๊ย...ไอ้....เอ๊ย..แม่งใครว่ะขี้แล้วไม่รู้จักล้างเซ็งชิปเป๋งเลย)
เหตุการณ์เริ่มตรึงเครียดภายใต้สภาวะที่ความกดดันกำลังเข้าขั้นวิกฤต...ยังยังไม่มีคำตอบ
****คำกล่าวที่ว่าสถานการณ์มักจะสร้างวีระบุรุษ***แต่เหตุการณ์ในวันนั้นคงไม่มีใครอยากจะเป็นแม้กระทั่งสุภาพบุรุษ
......"ในเมื่อไม่มีใครรับผิดชอบก็ให้ทุกคนรับผิดชอบร่วมกัน".......เสียงเน้นย้ำชัดเจนจากปากของสิบเวรฯ........
เงียบและนิ่งสนิทเหมือนกับการไว้อาลัยใครซักคน....เพื่อนและเพื่อนของเพื่อนอีกหลายคนคงจะโกธรแทบกระอัก
ส่วนตัวผมเองซึ่งเป็นหัวหน้าหมู่ฯไม่ได้คิด....อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดกับไอ้เรื่องแค่จิ้มขี้มันไม่ได้หนักหนาสาหัส
ล้างตูดตัวเองยังทำได้
นี่คือมหกรรมจิ้มขี้หมู่(อุจจาระ)ที่จัดเป็นมหาอมตะนิรันด์ประสบการณ์ขำๆแบบขี้แตกขี้แตนจริงๆ
จากคนที่ 1 กว่าจะถึงคนที่200 กว่า ... เดินเข้าไปจิ้มทีละคนโดยใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางล้วงในคอห่านแล้วก็กลับมานั่ง
ที่เดิมตามหมู่ฯชูทั้งสองนิ้วไว้ตรงหน้าลองคิดดูสิครับว่าใครจะได้เปรียบเสียเปรียบ....จากคนที่ 1,2,3,4,5,6 ... 200กว่าๆ
ตลบอบอวนไปด้วยกลิ่นอายของธรรมชาติที่ไมมีใครปรารถนาได้ยินแต่ชื่อก็ต้องร้องยี๊
กว่าภาระกิจพิลึกพิลั่นจะสำเร็จเสร็จสิ้นและลุล่วงไปได้โดยสองนิ้วของข้าพเจ้าก็เล่นเอาเกือบทุ่ม....
สิบเวรฯสั่งให้ทุกคนลุกขึ้นยืนพร้อมจัดแถวให้เรียบร้อยอีกที...."อย่าคิดอะไรมากน้องเอ๊ย...พรุ่งนี้ก็สว่างแล้ว"...
พร้อมสั่งเลิกแถวแยกย้ายกันไปเพื่ออาบน้ำอาบท่า
"คืนนั้นผมและเพื่อนๆกลับไปนอนหลับฝันเห็นสวรรค์เหม็นกันทั้งคืน"

*****นี่เป็นเพียงบางฉากจากบางตอนในบทละครเรื่องจริงจากมหาลัยชีวิตลูกผู้ชายที่จะไม่มีวันลืม
ไม่ได้โกรธหรือเกลียด(สิบเวรฯ)เพียงแต่ขี้เดียดอุนจิ...ใจล้วนๆ ลูกผู้ชายขอกันกินมากกว่านี้*****
********ขออภัยในบางถ้อยคำที่อาจจะไม่เหมาะสมเพื่อให้เห็นภาพและสอดคล้องกับเรื่องจริง**********

[เซียนเมา]

ไม่มีอะไรที่พวกเราทำไม่ได้ภายใต้แสงอาทิตย์..สมแล้วที่ได้ชื่อว่า "รั้วของชาติ"

[ชิงช้าชาลี]

ฮ่าๆๆๆๆ ท.ทหาร อดทน (คิดฮอดสมัยเรียน รด.เด้ เกือบเละเทะแบบนี้แหละก๊า)

[พล พระยาแล]

ทหาร พล พระยาแล โดนมาแล้วเหมือนกัน ก่อนเข้ามามีคนบอกแล้วว่าถ่ายอุจจาระแล้วให้ราดให้เรียบร้อย บางทีก็เป็นผลงานของสิบเวรครับที่ต้องการจะแกล้งพวกเรา

ที่สุดยอดที่สุดที่เมืองกาญจน์จะมีรังมดแดงทำรังอยู่ที่ต้นสะเดาเล็ก ๆ รังพอเหมาะที่จะกำ สิบเวรให้ผมปลดตะขอกางเกง รูปซิปออก แกดึงกางเกงชั้นในหย่อนรังมดแดงเข้าไป แล้วรูดซิป แต่งตัวให้เหมือนปกติ

สักพักมดแดงเจ้ากรรม เริ่มไต่ออกมายั๊วะเยี๊ยะและกัดเต็มไปหมด ห้ามเกา ห้ามหัวเราะ ห้ามเสียท่าตรง โอ้ยยย ซี๊ดดด โอ้ย ๆ ๆ ๆ ซี๊ดดดดด ผมขมิบตรูดและกัดฟันจนปวดขมับ ฮ่า ๆ ๆ

เหนื่อย โดนบังคับจิตใจ แต่ก็สนุก หัวใจกล้าแกร่งรุกรบมากขึ้นครับ แต่เรื่องความรัก ยังอ่อนไหวเหมือนเดิม อิอิ