การกะทำโดยเจตนา (ตามมาตรา 59 ) มีอยู่ 2 แบบ

1. ประสงค์ต่อผล เช่น บ่าวจัย ไปดูหมอลำซิ่ง เห็นวัยรุ่น และเซียงเหมี่ยงเมืองสุรินทร์ กำลังฟ้อนอยู่หน้าฮ้าน เกิดหมั่นใส้ท่าเต้นเซียงเหมี่ยงฯ จึงเอาขวดเหล้าขาวปาใส่ถูกหัวเซียงเหมี่ยง แตก อันนี้เพิ่นเอิ้น เจตนาประสงค์ต่อผล

2. ย่อมเล็งเห็นผล เช่น บ่าวจัย ไปดูหมอลำซิ่ง เห็นวัยรุ่น และเซียงเหมี่ยงเมืองสุรินทร์ กำลังฟ้อนอยู่หน้าฮ้าน เกิดหมั่นใส้ท่าเต้น จึงเอาขวดเหล้าขาวปาเข้าไปหน้าฮ้าน บ่อได้สนว่าสิถึกผู้ใด๋ ปรากฎว่าถูกหัวเซียงเหมี่ยงฯ แตก อันนี้เพิ่นเอิ้น เจตนาย่อมเล็งเห็นผล

แต่เจตนาบาวจัยทั้ง 2 อย่าง กะผิดกฎหมายครับ เพิ่นสิอ้างว่า บ่อตั่งใจสิให้ถึกหัวเซียงเหมี่ยงฯ กะฟังบ่อขึ้นครับ เพราะเพิ่นเล็งเห็นอยู่แล้วว่าปาเข้าไปกะต้องถูกหัวคนใดคนหนึ่ง

เพราะฉะนั้น ถ้าเฮ็ดผิดกฎหมายแล้ว อย่าสิไปอ้างมะลำมะลอย ว่าบ่อได้เจตนา ต้องเบิงข้อเท็จจริงนำ

ไว้เมื่อหน้าสิมาเว้าให้ฟังว่า จังใด๋ จังบ่อเจตนา อีหลี